Η επιζήσασα κούκλα με τα κόκκινα από την επίθεση της Χαμάς διηγείται κλαίγοντας: Ήθελα να παραμείνω ζωντανή για χάρη της τρίχρονης κόρης μου (φωτό & βίντεο)

Η Βλάντα Πατάποφ έγινε γνωστή ως η «Κυρία με τα Κόκκινα» αφού πριν από έναν χρόνο κατά τη διάρκεια της τρομοκρατικής επίθεσης της Χαμάς στο φεστιβάλ Nova φαίνεται να τρέχει τρομοκρατημένη τη στιγμή που γύρω της πέφτουν νεκροί περισσότεροι από 350 νέα άνθρωποι.

Η μοίρα της παρέμεινε άγνωστη μετά το εντυπωσιακό βίντεο της Βλάντα, με ένα κόκκινο σάλι στους ώμους της, να τρέχει για να επιβίωση στην έρημο.

Για εβδομάδες ο κόσμος αναρωτιόταν αν τα κατάφερνε -είτε ήταν ζωντανή είτε νεκρή- μέχρι που την εντόπισε η MailOnline και αποκάλυψε τη φρικτή ιστορία της.

Τώρα, ένα χρόνο μετά, η Ουκρανή μητέρα ενός παιδιού άφησε στην άκρη τον προσωπικό της πόνο για να μιλήσει για τα γεγονότα που άλλαξαν τη ζωή της για πάντα και τη στοιχειώνουν μέχρι σήμερα.

Μιλώντας αποκλειστικά στο MailOnline, η διοργανωτής γάμων είπε: «Αν είχα μια επιθυμία, θα ήταν να είχα πει σε όλους στο φεστιβάλ μία ώρα πριν επιτεθεί η Χαμάς ότι κάτι επρόκειτο να συμβεί τότε όλοι θα μπορούσαν να είχαν ξεφύγει. Επέζησα, αλλά άλλοι δεν ήταν τόσο τυχεροί. Το σκέφτομαι αυτό. Μου βαραίνει το μυαλό. Είμαι ακόμα τραυματισμένη από αυτό που συνέβη ένα χρόνο μετά.

«Έχω κάνει θεραπεία και συμβουλευτική όπως πολλοί από τους άλλους που ήταν εκεί και διαπιστώνω ότι το να μιλάω σε ανθρώπους με βοηθά να αντιμετωπίσω αυτό που συνέβη εκείνη την ημέρα. Αλλά μερικές φορές σκέφτομαι ποιος μπορεί να με βοηθήσει όταν όλο αυτό συμβαίνει ακόμα γύρω μας και ο φόβος είναι ακόμα εδώ και είναι ακόμα αληθινός».

Ο Βλάντα, 26 ετών, μάχεται με το PTSD ενώ αντιμετώπιζε τη συναισθηματική αναταραχή της ενοχής του επιζώντος από τη στιγμή που ένοπλοι τρομοκράτες πέταξαν από τον ουρανό με αλεξίπτωτα πλαγιάς για να ενωθούν με ένοπλους με μοτοσικλέτες και φορτηγά στην προσεκτικά σχεδιασμένη δολοφονική αποστολή.

Εν τω μεταξύ, η επέτειος της σφαγής και η συνεχιζόμενη σύγκρουση στην περιοχή που κλιμακώνεται εκτός ελέγχου, έχουν προσθέσει στο τραύμα της.

Τώρα η Βλάντα αποκάλυψε το μόνο που μπορούσε να σκεφτεί καθώς ο τρόμος που εκτυλίχθηκε ήταν να παραμείνει ζωντανή για χάρη της τρίχρονης κόρης της. 

Είπε: «Όταν θυμάμαι εκείνη την ημέρα πριν από ένα χρόνο, όλα μου φαίνονται τόσο φρέσκα και το μόνο πράγμα που μπορούσα να σκεφτώ εκείνη τη στιγμή ήταν να μείνω ζωντανή για την κόρη μου Ρόμι και το ευχαριστώ για αυτό κάθε μέρα. Σύντομα θα γίνει τέσσερα και για ένα τέταρτο της ζωής της γνώριζε μόνο πόλεμο. Είναι τρομερό για εμάς, αλλά πολλές χώρες δεν φαίνεται να δέχονται ή να κατανοούν αυτό που περνάμε ».

Ο Βλάντα αποφάσισε να πάει στο φεστιβάλ την τελευταία στιγμή με τον φίλο Matan και έναν φίλο που ονομάζεται Mai.

Βρέθηκε χωρισμένη από το Matan και είδε φίλους να πυροβολούνται και να σκοτώνονται καθώς ένοπλοι έριχναν αδιακρίτως σφαίρες στο πλήθος.

Έπρεπε να περάσουν σχεδόν 24 ώρες για να μπορέσει τελικά να αγκαλιάσει τη Ρόμι, τότε τριών ετών, στην ασφάλεια του σπιτιού της. Είπε πώς έχει δημιουργήσει στενό δεσμό με εκείνους που βοήθησαν να σωθεί η ζωή της, αλλά σχεδιάζει να τιμήσει την επέτειο ήσυχα στο σπίτι της με την οικογένειά της.

Ο Βλάντα είπε: «Δεν μπορούμε να αφήσουμε τους τρομοκράτες να νικήσουν. Δεν μπορούμε να είμαστε αδύναμοι - πρέπει να παραμείνουμε δυνατοί για το Ισραήλ και για τους ομήρους που βρίσκονται ακόμα στη Γάζα. Αλλά την ίδια στιγμή είναι τόσο τρομακτικό εδώ αυτή τη στιγμή για εμάς, έχουμε ρουκέτες από τη Γάζα, ρουκέτες από τον Λίβανο και τώρα ρουκέτες από το Ιράν, φαίνεται σαν να μην σταματήσει ποτέ».

Μιλώντας για τους καθημερινούς της αγώνες, η Βλάντα-η οποία ζει στην παράκτια πόλη Ashdod νότια του Τελ Αβίβ- πρόσθεσε: «Μετά υπάρχουν τρομοκρατικές επιθέσεις, έγινε μία πριν από λίγες ώρες και μετά έγινε μία την περασμένη εβδομάδα, απλά δεν Δεν νιώθεις ασφάλεια φεύγοντας από το σπίτι σου, αλλά όπως είπα πρέπει να είσαι δυνατός, δεν μπορείς να τους αφήσεις να κερδίσουν.

«Αυτοί οι άνθρωποι που επιτίθενται στο Ισραήλ θα πρέπει να φανταστούν πώς είναι για εμάς εδώ να έχουμε ρουκέτες και σειρήνες και να ζούμε με τον φόβο μιας τρομοκρατικής επίθεσης, θα μπορούσα να βγω από την εξώπορτά μου για να πάω στα καταστήματα και κάποιος να μου επιτεθεί. Αλλά είναι οι όμηροι που είναι ακόμα εκεί που νιώθω πιο πολύ, και για τις οικογένειές τους επίσης, τα μικρά μωρά ακόμα εκεί ένα χρόνο Ποιος θα πίστευε ότι θα ήμασταν ακόμα σε αυτήν την κατάσταση ένα χρόνο μετά;

«Νόμιζα ότι θα περάσουν μερικές εβδομάδες, ίσως και μερικοί μήνες, αλλά έχει περάσει ένας χρόνος τώρα και φαίνεται ότι με την κατάσταση στον Λίβανο τα πράγματα θα χειροτερέψουν».

Κατά τις επιθέσεις της 7ης Οκτωβρίου 1.200 άνθρωποι σκοτώθηκαν εν ψυχρώ από τρομοκράτες της Χαμάς.

Από τους 251 που συνελήφθησαν από τη Χαμάς -μερικοί από τους οποίους ήταν ήδη νεκροί και τα σώματά τους επρόκειτο να χρησιμοποιηθούν ως διαπραγματευτικά χαρτιά- 120 άτομα κρατούνται ακόμη στη Γάζα.

Πιστεύεται ότι 41 όμηροι έχουν σκοτωθεί στα χέρια της Χαμάς.