Γεώργιος Παπανδρέου: 56 χρόνια από τον θάνατο του «Γέρου της Δημοκρατίας» - 5 φράσεις που έμειναν στην ιστορία (βίντεο)

Το ημερολόγιο έδειχνε 1η Νοεμβρίου 1968 όταν η Ελλάδα αποχαιρετούσε τον Γεώργιο Παπανδρέου, τον «Γέρο της Δημοκρατίας». 

Ήταν το τέλος μιας εποχής.

Η πορεία του Γεώργιου Παπανδρέου, ήταν γεμάτη αγώνες για δημοκρατία, ελευθερία κοινωνική δικαιοσύνη και επηρέασε βαθιά την πολιτική ιστορία της χώρας.

Ο Γεώργιος Παπανδρέου γεννήθηκε το 1888 στο Καλέντζι στην Αχαΐα και αναδείχθηκε από νωρίς σε πρωταγωνιστή της πολιτικής σκηνής, μέσα από τη σχέση του με τον Ελευθέριο Βενιζέλο και τη δέσμευσή του στο κίνημα του Βενιζελισμού. 

Από τις αρχές της πολιτικής του καριέρας, ταύτισε τον εαυτό του με τις αρχές της δημοκρατίας, της προόδου και των κοινωνικών δικαιωμάτων. Ως υπουργός και πρωθυπουργός, προσπάθησε να προωθήσει εκπαιδευτικές μεταρρυθμίσεις και να υπερασπιστεί τις ελευθερίες, σε μία εποχή που η Ελλάδα γνώριζε σημαντικές πολιτικές αναταραχές.

Κατά τη διάρκεια της Κατοχής, είχε έντονη αντιστασιακή δράση και ήταν από τους βασικούς διοργανωτές του συνεδρίου του Λιβάνου το 1944, το οποίο οδήγησε στη σύσταση κυβέρνησης Εθνικής Ενότητας. Μετά την Απελευθέρωση, ο Παπανδρέου ανέλαβε τη μεταβατική ηγεσία της χώρας ως «πρωθυπουργός της Απελευθέρωσης», διαδραματίζοντας καθοριστικό ρόλο στα μεταπολεμικά γεγονότα, παρά τις πολιτικές αντιθέσεις και τα Δεκεμβριανά που οδήγησαν στην παραίτησή του το 1945.

Η πολιτική του σταδιοδρομία βρέθηκε στο απόγειό της κατά τη διάρκεια της δεκαετίας του 1960, όταν ο Παπανδρέου ανέλαβε την ηγεσία της Ένωσης Κέντρου και κέρδισε τις εκλογές του 1963 και του 1964. Με τις μεταρρυθμίσεις του, όπως η καθιέρωση της δωρεάν παιδείας και η απελευθέρωση πολιτικών κρατουμένων, ο Παπανδρέου ενίσχυσε τη λαϊκή στήριξη.

Το 1965 ήρθε σε σύγκρουση με τα ανάκτορα, όταν αναγκάστηκε σε παραίτηση μετά από την άρνηση του βασιλιά Κωνσταντίνου να του επιτρέψει να αναλάβει το Υπουργείο Εθνικής Άμυνας, γεγονός που άνοιξε τον δρόμο για την πολιτική ανωμαλία και τελικά το πραξικόπημα της 21ης Απριλίου 1967.

Ο Γεώργιος Παπανδρέου, στις 1 Νοεμβρίου 1968, βρισκόταν σε κατ’ οίκον περιορισμό κατά τη διάρκεια της δικτατορίας των συνταγματαρχών όταν και πέθανε.

Η υγεία του επιδεινώθηκε μετά από γαστρορραγία και παρά την επέμβαση στο νοσοκομείο «Ευαγγελισμός», άφησε την τελευταία του πνοή, αφήνοντας πίσω του ένα πολιτικό κενό και μια αίσθηση ανεκπλήρωτου οράματος για την Ελλάδα.

Η κηδεία του Παπανδρέου αποτέλεσε μια από τις πρώτες μαζικές εκδηλώσεις διαμαρτυρίας κατά της χούντας, καθώς χιλιάδες Έλληνες συγκεντρώθηκαν για να αποτίσουν φόρο τιμής στον «Γέρο της Δημοκρατίας» και να διαδηλώσουν την επιθυμία τους για επιστροφή στη δημοκρατία. Τα συνθήματα «Παπανδρέου-Δημοκρατία» και «114» ακούστηκαν ξανά, κλονίζοντας το καθεστώς των συνταγματαρχών και προμηνύοντας τους αγώνες που θα ακολουθούσαν.

Παντρεύτηκε τη Σοφία Μινέικο (1913-1926) και την Κυβέλη Ανδριανού (1934-1968)

5 φράσεις του Γεώργιου Παπανδρέου που άφησαν εποχή 

«Ελλάς Ελλήνων Χριστιανών καθολικώς διαμαρτυρομένων»: Με αυτόν τον παραφρασμένο χαρακτηρισμό της χουντικής φράσης «Ελλάς Ελλήνων Χριστιανών», ο Παπανδρέου σατίριζε το δικτατορικό καθεστώς και την αυταρχική ρητορική της περιόδου.

«Ψήφισαν ακόμα και τα δένδρα»: Ειπώθηκε στις εκλογές του 1961, κατά τις οποίες κατήγγειλε εκτεταμένη νοθεία και διπλοψηφίες.

«Διαφέρομεν από την Δεξιάν ως προς την Δικαιοσύνην, διαφέρομεν από την Αριστεράν ως προς την Ελευθερίαν»: Η φράση περιγράφει την θέση της Ένωσης Κέντρου.

«Εδοξάσθη κρυπτόμενος και κατεποντίσθη εμφανιζόμενος»: Αφορά τον στρατηγό Γεώργιο Γρίβα, που κατέκρινε την αλλαγή της εικόνας του μετά την αποχώρησή του από την παρανομία και την ανάμειξή του στην πολιτική σκηνή.

«Μέγα πλήθος, μέγα πάθος»: Χρησιμοποιήθηκε για να περιγράψει τις μεγάλες πολιτικές συγκεντρώσεις.