Η Μιμή Ντενίση αποχαιρετά τον Γιάννη Μπουτάρη: «Ένας αληθινός Έλληνας, ένας λεβέντης!» - Σταύρος Θεοδωράκης: «Πολεμήθηκε & αγαπήθηκε γιατί ποτέ δεν γονάτισε» (φωτό)
Δυο συγκινητικές αφιερώσεις για τον θάνατο του Γιάννη Μπουτάρη.
-
instagram/stavrostheodorakis
Έφυγε από την ζωή χθες ο επιχειρηματίας, οινολόγος και πρώην δήμαρχος της Θεσσαλονίκης, Γιάννης Μπουτάρης.
Άφησε την τελευταία του πνοή σε ιδιωτικό θεραπευτήριο της πόλης, όπου νοσηλευόταν το τελευταίο διάστημα με σοβαρά προβλήματα υγείας.
Ήταν 82 ετών.
Ο θάνατος αυτού του σημαντικού Έλληνα που συνέβαλε σε τόσους πολλούς τομείς στην χώρα του βύθισε την Θεσσαλονίκη, αλλά και όλη την Ελλάδα σε πένθος.
Η Μιμή Ντενίση και ο Σταύρος Θεοδωράκης τον είχαν γνωρίσει πολύ καλά και του έγραψαν στο Instagram δυο συγκινητικά αφιερώματα.
Όσα έγραψε η αγαπημένη μας ηθοποιός, Μιμή Ντενίση:
"Ένας αληθινός Έλληνας. Από αυτούς που δεν υπάρχουν πια. Πολυσχιδης απρόβλεπτος οραματιστής ρομαντικός αποτελεσματικός Δεν φοβήθηκε ποτέ κανέναν κ τίποτα. Δεν είχε σοβαροφανεια αλλά αληθινή σοβαρότητα. Έζησε την ζωη του στα άκρα όπως ήθελε. Κ αγωνίστηκε για την Μακεδονία κ την Θεσσαλονίκη Οσο κανείς.
φερε στο φως το θέμα της Εβραϊκής κοινότητας της πόλης άνοιξε τις πόρτες στον τουρισμό προβάλλοντας την πόλη στήριξε τα δίκαια των φοιτητών. Είχα την τύχη να είμαστε φίλοι από τα πρώτα μου βήματα Στα δύσκολα κ στα όμορφα πάντα γενναίος ευαίσθητος κ φιλος. Με μια λέξη αυτό που λέμε στην Ελλάδα Λεβέντης!!! Γεια σου αξέχαστε Γιάννη μου. Καλό ταξίδι θα λείψεις πολύ από την χώρα που λίγους μετράει με το δικό σου ανάστημα".
Όσα έγραψε ο δημοσιογράφος, Σταύρος Θεοδωράκης:
«Και τώρα, που βλέπω την αυλαία να πέφτει, φίλοι μου, θα το πω καθαρά,
έχω ζήσει μια ζωή γεμάτη!
Ταξίδεψα σε κάθε μεγάλο δρόμο
και το έκανα, με τον δικό μου τρόπο!
Αγάπησα, γέλασα και έκλαψα.
Τι είναι ο άντρας; Τι του πρέπει;
Αν όχι να λέει αυτά που πράγματι αισθάνεται και όχι να παρακαλεί γονατιστός.
Ο απολογισμός δείχνει ότι υπέφερα
αλλά και αυτό το έκανα με τον δικό μου τρόπο!...»
Είναι στοίχοι από το «My way» του Πωλ Άνκα.
Αυτό το τραγούδι μου ζήτησε να βάλω ο Γιάννης στο τελευταίο podcast που κάναμε.
Ο Γιάννης που πολεμήθηκε αλλά και αγαπήθηκε γιατί ποτέ δεν γονάτισε και πάντα έβγαζε τη γλώσσα σε ότι δεν γούσταρε.
Γυρνάω στο 2006. Με τον Γιάννη ξεκίνησα τους «Πρωταγωνιστές». Σε μια καρέκλα σκηνοθέτη, ανάμεσα στα αμπέλια του, να μιλάει για το αλκοολίκι του.
«21 Φεβρουαρίου του 1991 ήπια το τελευταίο μου ουίσκι», μου εξομολογήθηκε. «Το κρασί δεν είχε σχέση με την ξεφτίλα που ζούσα… το σεβόμουν πάντα το κρασί».
«Μαγεία ο τύπος», ψιθύρισα στον εαυτό μου.
Από τότε δεν υπήρξε ίσως φορά που να πήγα στην Θεσσαλονίκη και να μην του τηλεφώνησα ή να μην τον είδα.
Στο πλευρό του στην Δημαρχία.
Στο πλευρό μου στο Ποτάμι.
«Ταινία θα ζητήσουν να σε κάνουν» του είπα όταν το Time τον ανακήρυξε ήρωα της Ευρώπης - για τις αρκούδες και τα χρυσογέρακα που είχε σώσει.
«Και που θα βρουν τόσες γυναίκες, για να παίξουν στο πλευρό μου;», απάντησε γελώντας.
Μόνο για το τσιγάρο τζαρτζαριζόμασταν.
«Μα ρε Γιάννη έχεις νικήσει όλα τα θεριά και δεν μπορείς να νικήσεις ένα κωλοτσίγαρο», του έλεγα.
«Η γιαγιά μου, πέθανε στα 102, οπότε έχω ακόμη χρόνια», μου απαντούσε… αλλά η αλήθεια ήταν άλλη: «Μου αρέσει ρε Σταύρο να είμαι στην άκρη του γκρεμού. Σαν τα μουλάρια που λες τώρα θα πέσουν αλλά ποτέ δεν πέφτουν».
Τελευταία φορά μιλήσαμε την Κυριακή πριν την 28η Οκτωβρίου. Πονούσε και η κουβέντα δεν τράβηξε πολύ. Η βραχνή φωνή του όμως αν και πληγωμένη δεν μαρτυρούσε ότι σε λίγες μέρες θα μας αποχαιρετούσε.
Αλλά θα μου πεις. Για τον Μπουτάρη μιλάμε. Σιγά μην μας προειδοποιούσε για κάθε του μεγάλη κίνηση.
Διαβάστε ακόμα: Κτήμα Κυρ-Γιάννη: Εκεί όπου η καινοτομία χτίζει την παράδοση - ένα οινοποιείο πρότυπο στη Νάουσα!
Ακολουθήστε το eirinika.gr στο Google News για ενδιαφέρουσες ειδήσεις από την Ελλάδα και τον κόσμο
Πατήστε εδώ για να διαβάσετε όλες τις αναρτήσεις του eirinika.gr
