Μαρία Δεδούση: Μπράβο του κ. Δούκα, θα κάνει την Αθήνα τουριστικό προορισμό για τα Χριστούγεννα - Πάρτε το χαμπάρι, ζείτε σε μια τεράστια Ντίσνεϊλαντ, οι επισκέπτες μας νοιάζουν, όχι εσείς

Κατέβηκα τη Δευτέρα στο κέντρο της Αθήνας, το οποίο προετοιμάζεται για τις γιορτές. Θα έχουμε, διαβάζω, ένα δέντρο 20 μέτρων και η Αθήνα «θα γίνει τουριστικός προορισμός για τα Χριστούγεννα», όπως είπε ο δήμαρχός μας, ο Χάρης Δούκας.

Οι γειτονιές θα «ανάψουν» μία μία με γιορτινό φωτισμό. 

Προσώρας, αυτό που έχει ανάψει είναι τα μισά από τα φώτα της Βασιλίσσης Σοφίας. Κυριολεκτικά τα μισά. Οχι τα αριστερά ή τα δεξιά, αλλά λίγα από ’δώ και λίγα από ’κεί, διάσπαρτα, σαν να είναι τα μισά καμένα ή να ήθελαν να κάνουν οικονομία και απλώς τα έκλεισαν. 

Το αποτέλεσμα είναι μια ξεδοντιασμένη γιρλάντα που «στολίζει» την πιο εμβληματική λεωφόρο της πόλης. Ολα καλά, δεν έχουν έρθει ακόμη οι χριστουγεννιάτικοι τουρίστες. Τι βλέπουμε εμείς οι Αθηναίοι έχει λίγη σημασία. 

Γράφει η Μαρία Δεδούση στο Protagon.gr

Δεν θέλω να τον αδικώ τον κύριο Δούκα, μπορεί πράγματι να τα ανάβουν λίγα λίγα τα φώτα της Βασιλίσσης Σοφίας, αν και δεν βλέπω πώς και γιατί αυτό έχει νόημα. Τα κοιτούσα, όμως, καθώς κατέβαινα τη λεωφόρο και σκεφτόμουν ότι αυτό το θλιβερό, μίζερο και κάπως αστείο θέαμα μοιάζει με την Αθήνα γενικότερα. 

Είμαι σε όλη μου τη ζωή δημότης της Αθήνας, σε αυτήν γεννήθηκα, σε αυτήν μεγάλωσα, έχουν περάσει δήμαρχοι και δήμαρχοι, η αλήθεια είναι ότι πάντα είχαμε παράπονα από αυτούς, δεν είναι και πολύ μανιτζέβελος ο δήμος μας. Πολλά προβλήματα συσσωρευμένα, πολύς κόσμος, κίνηση, τουρίστες, άναρχη δόμηση, κάθε ένας από τους δημάρχους κληρονομούσε από τον προηγούμενο τα ίδια άλυτα προβλήματα, συν μερικά καινούργια. Καθένας τους είχε τις δικές του ιδέες για το πώς θα τα λύσει. Και καθένας τους έφευγε αφήνοντας πίσω του νέα. 

Ο ένας ήθελε να κάνει το μεγαλύτερο δέντρο του Σύμπαντος. Ο άλλος έναν Περίπατο τόσο μεγάλο που θα φαινόταν από το Διάστημα. Αλλος έβαζε κολονάκια στα πεζοδρόμια, άλλος τα έβγαζε. Γενικά, από ιδέες δεν ξεμείναμε ποτέ. Ούτε και σταματήσαμε ποτέ να πάσχουμε από αυτό που είναι το βασικό πρόβλημα της πόλης: η διαχείριση. 

Ο τωρινός μας δήμαρχος εξελέγη πέρυσι όχι τόσο για τις ιδιαίτερα καινοτόμες ιδέες του, αλλά ως πολιτική επιλογή, συνεπεία του συλλογικού θυμού προς τον προηγούμενο δήμαρχο. Αυτό και μόνο, ως μήνυμα, ήταν σαφέστατο: Δεν θέλουν οι Αθηναίοι ούτε τεράστια δέντρα, ούτε κολοσσιαίους περιπάτους, ούτε να γίνουν Παρίσι ή Βερολίνο. Ξέρουν πολύ καλά σε ποια πόλη ζουν, οι ίδιοι την τρώνε στη μάπα κάθε μέρα. 

Θέλουν να γίνει μια στοιχειώδης διαχείριση των προβλημάτων τους: της καθαριότητας, των πεζοδρομίων, της κίνησης, των Αirbnb που τους έχουν πετάξει πλέον από τα σπίτια τους και από ολόκληρες γειτονιές. Θέλουν μια πόλη σχετικά βιώσιμη, κι ας μην είναι, βρε αδελφέ, και η πιο όμορφη, δεν ήταν και ποτέ εξάλλου και πάντως όχι μετά το 400 π.Χ. Τουλάχιστον, όμως, ας μην είναι η πιο άσχημη. 

Θέλουν, κυρίως, μια πόλη για τους ίδιους πρωταρχικά και όχι για τους τουρίστες. Ο τουρίστας έρχεται, κάθεται δύο ημέρες, τρώει, πίνει, χαζολογάει, καλά περνάει έτσι κι αλλιώς, δεν τον νοιάζει αν έχει σκουπίδια παραδίπλα ή αν μένει κολλημένος δύο ώρες Σύνταγμα-Ομόνοια. Τα διασκεδάζει αυτά. Δεν τον νοιάζει αν είναι σπασμένα τα πεζοδρόμια, για τον τουρίστα αυτά είναι απλές γραφικότητες. Για τον Αθηναίο είναι η καθημερινή του κόλαση.

Η προχριστουγεννιάτικη Αθήνα, Δευτέρα βράδυ, μου προκάλεσε ένα παράξενο συναίσθημα. Ετσι όπως την έβλεπα, με τα γιορτινά φώτα μισάνοιχτα, αλλού λάμψη κι αλλού σκιές, ήταν σαν μια οικοδομή που έμεινε στη μέση, με τους μισούς τοίχους βαμμένους και τους άλλους μισούς στα μπετά. Οι στολισμένες βιτρίνες του χλιδάτου υπερκαταστήματος και δέκα κατάκλειστα «ενοικιάζεται» γύρω γύρω, με τις εισόδους τους γεμάτες σκουπίδια ή και ανθρώπινα κορμιά. Και όπου στρίψεις το κεφάλι, τουριστικά καταλύματα κάθε μορφής και είδους. 

Τη φαντάστηκα από ψηλά, μια σκοτεινή πόλη με διάσπαρτες εστίες φωτός και διασκέδασης, όπως το google maps που επισημαίνει στους επισκέπτες τις «busy areas» για να ξέρουν πού να πάνε να περάσουν καλά. Δεν έχει σημασία τι γίνεται γύρω γύρω, εκεί μένουν οι ντόπιοι και η γενική αίσθηση είναι ότι οι ντόπιοι υπάρχουν μόνο σαν κομπάρσοι, σε ένα σκηνικό φτιαγμένο αποκλειστικά για τους επισκέπτες. 

Μπράβο του κυρίου Δούκα που θα κάνει την Αθήνα τουριστικό προορισμό για τα Χριστούγεννα, μας είπε ουσιαστικά άλλη μια από τα ίδια: πάρτε το χαμπάρι, ζείτε σε μια τεράστια Ντίσνεϊλαντ, οι επισκέπτες της μας νοιάζουν, όχι εσείς. Οταν με το καλό έρθουν οι χριστουγεννιάτικοι τουρίστες και το σκηνικό θα είναι έτοιμο, να μας ειδοποιήσει να βγούμε κι εμείς να το δούμε, να πάρουμε τις θέσεις μας σε αυτό και να παίξουμε τους ρόλους μας. 

Και όταν φύγουν, να ξαναχωθούμε στην καθημερινότητά μας, που τη φωτίζουν οι ξεδοντιασμένες «γιρλάντες» της πόλης μας.