Δημήτρης Ευθυμάκης: Ο Φάμελλος θεωρούνταν πριν λίγο καιρό κύριος, ευγενικός και μετριοπαθής - Η πολιτική και δημοσκοπική ένδεια αλλάζει τους ανθρώπους

Ο Σωκράτης Φάμελλος θεωρούνταν μέχρι πριν λίγο καιρό κύριος, ευγενικός και μετριοπαθής. 

Πλην, η πολιτική και δημοσκοπική ένδεια αλλάζει τους ανθρώπους. Ειδικά όταν ηγούνται ενός πολιτικού χώρου που από τα γεννοφάσκια του έχει μάθει να κολυμπά μέσα στην εχθροπάθεια, την επιθετικότητα, τη δολοφονία χαρακτήρων και την εύκολη μετατροπή όποιου διαφωνεί μαζί του σε κρέας που ρίχνεται στην αρένα των πολιτικών ανθρωποφάγων του διαδικτύου, και όχι μόνο. 

Αυτός και οι λιγοστοί πλέον σύντροφοί του μέσα στον ΣΥΡΙΖΑ, ανήμποροι να ανεχθούν την πολιτική περιθωριοποίηση και την κακομοιριασμένη εκλογική τους επιρροή, που διαρκώς απομειώνεται, κατέφυγαν σε διαγωνισμό πολιτικής αθλιότητας με τη Ζωή Κωνσταντοπούλου για τα Τέμπη. 

Αν και μέλος κυβέρνησης μόλις πριν πέντε χρόνια, ο «ήπιος» Φάμελλος έχει καταλήξει να παριστάνει τον πιο αντισυστημικό από τους αντισυστημικούς, τον πιο τοξικό από τους τοξικούς, τον πιο εξτρεμιστή από τους εξτρεμιστές. 

Γράφει ο Δημήτρης Ευθυμάκης στο Protagon.gr

Εγκαταλειμμένος ακόμα και από τον Ανδρουλάκη από ένα σημείο και πέρα, πήρε μαζί με τη Ζωή τον μίτο του σίριαλ για τον θάνατο του Βασίλη Καλογήρου και προσπάθησε να τον μετατρέψει σε βρόχο στον λαιμό της Δικαιοσύνης. Οσα είπε αρχικά στη Βουλή για τον θάνατο του ανθρώπου και ύστερα σε συνέντευξή του για την Εισαγγελέα του Αρείου Πάγου Γεωργία Αδειλίνη, θα έπρεπε να είναι παράδειγμα προς αποφυγήν για κάθε πολιτικό αρχηγό. 

Αρχικά έθεσε με τέτοιο τρόπο «ερωτήματα» μέσα στη Βουλή, ώστε άπαντες να αντιληφθούν ότι ο θάνατος Καλογήρου οφειλόταν σε δολοφονία, λόγω της συσχέτισης της μητέρας του με το θέμα των Τεμπών. Και ύστερα, την επόμενη μέρα, το έστριψε κουτοπόνηρα δήθεν, και υποστήριξε ότι αυτός δεν μίλησε για δολοφονία, καθώς δεν χρησιμοποίησε αυτή τη λέξη. Προφανώς, πλην του Φάμελλου, τα εκατομμύρια των θεατών και ακροατών της δήλωσής του που αντιλήφθηκαν ότι αναφερόταν σε έγκλημα σχετιζόμενο με Τέμπη ήταν ηλίθιοι. 

Ακολούθως τα έβαλε με την κυρία Αδειλίνη, διότι τόλμησε να απαντήσει στον οχετό που ο αρχηγός του ΣΥΡΙΖΑ άνοιξε εναντίον όλων των λειτουργών της Δικαιοσύνης, των οποίων η εισαγγελέας προΐσταται. Με λίγα λόγια, η Εισαγγελέας του Αρείου Πάγου θα έπρεπε να κάθεται σιωπηλή και να ακούει αδιαμαρτύρητα ότι η Δικαιοσύνη δεν κάνει τη δουλειά της αλλά ένα άθλιο πολιτικό παιχνίδι, αλλιώς παραβιάζει τη διάκριση των εξουσιών. Αλλόκοτη άποψη για τη διάκριση των εξουσιών έχει ο Φάμελλος. Γιατί δεν φωνάζει τον παροπλισμένο Παπαγγελόπουλο να του κάνει κανένα μάθημα; 

Ακόμα πιο εξυπνακίστικη και ύπουλη ήταν η καταγγελία του για τη δημοσιοποίηση από την αρεοπαγίτισσα του περιεχομένου παλιότερης συνομιλίας που είχε η κυρία Αδειλίνη με τη μητέρα του νεκρού. Διότι ο Φάμελλος παρέλειψε να πει ότι δεν επρόκειτο για συνομιλία επί προσωπικών δεδομένων (που προφανώς δεν δημοσιοποιούνται), αλλά επί μιας υπόθεσης που ήδη απασχολούσε ολόκληρη τη χώρα και που κάθε πτυχή της παρήγε πολιτικά και κοινωνικά αποτελέσματα. Στο τέλος-τέλος, η χαροκαμένη μάνα, παρά το μένος για τον «κακόψυχο» που σκότωσε τον γιο της, δεν διέψευσε το περιεχόμενο της συζήτησης που δημοσιοποίησε η κυρία Αδειλίνη. 

Επιστρέφω στο αρχικό. Ο Φάμελλος το έχει πάρει πολύ θλιβερά για αρχηγό κόμματος που κάποτε κυβέρνησε τον τόπο. Ούτε τα φρικιά των Εξαρχείων δεν λένε αυτά που αυτός εκστομίζει με χαρακτηριστική άνεση. Το μόνο που έχει καταφέρει έως τώρα είναι να ενσπείρει δηλητήριο στην ελληνική κοινωνία και δημοσκοπικά να βλέπει την πλάτη της Ζωής Κωνσταντοπούλου. Αντε, με το καλό και κάτω από το 3%…