Στη μνήμη της εξαιρετικής δημοσιογράφου Μαρίας Χαραμή, αναδημοσιεύω το άρθρο της στο Protagon.gr

της Μαρίας Χαραμή

Δεν επιχαίρομε όταν τα ήθη εξαχρειώνονται. Όταν οι άνθρωποι λύνουν με πιστολιές τις διαφορές τους. Των ιδεολογικών περιλαμβανομένων. Λυπούμαστε για τους νεκρούς. Νεκρούς υδραυλικούς, οδοντοτεχνίτες, τραπεζοϋπαλλήλους, δημοσιογράφους. Η Ρίκα Βαγιάνη μας εξηγεί ακριβώς πως, γιατί το δικό μας επάγγελμα αφίσταται της "δημοσιογραφίας" τύπου "Τρωκτικού". Και λοιπόν βεβαίως σκανδαλοθηρικών εφημερίδων, περιοδικών, blogs, εκπομπών. Ευλόγως αναπηδούν κάποιες σκέψεις. Δολοφονία ηθική, ψυχική δεν συνιστά επίσης η αμαύρωση υπολήψεων, το κουρέλιασμα της τιμής, ο στιγματισμός, ο επαγγελματικός εξευτελισμός και εν τέλει ενίοτε ο εκβιασμός και τα λύτρα; Εναντίον ενόχων συχνά μα και αθώων, πανικόβλητων, αδύναμων προσώπων; Τι είναι δηλαδή ο Γκαιμπελισμός και η λάσπη αρετές μήπως; Μήπως δεν πρόκειται για μικρές δολοφονικές απόπειρες από τις οποίες ο καθένας κινδυνεύει; Άλλωστε Ρίκα μου, παίζουμε εμείς με κουμπούρια; Άλλα παιδάκια παίζουν απ’ ότι αποκαλύπτει η αλληλογραφία του μακαρίτη. Πως δηλαδή; Θαρρούν πως πρωταγωνιστούν σε ταινία, ότι το αίμα έχει τη γεύση bloody ή virgin Mary; Όλα τα παιχνίδια, καθαρά ή βρώμικα παίζονται με κανόνες. Ουδείς παίκτης ίσταται υπεράνω των κανόνων. Όποιος έχει τα γένια οφείλει να αγοράσει και τα χτένια. Τα νταηλίκια, η ιλιγγιώδης ηδονή της διασημότητος της εξουσίας, της οιονεί παντοδυναμίας συνεπάγεται ρίσκα. Δεν γίνεται να αγνοείς πως όποιος ανακατεύεται με τα πίτουρα κινδυνεύει από τις κότες.

Κότες; Ποιός αλήθεια υποδύεται τις κότες; Θα το ερευνήσουν οι αρμόδιοι και ίσως βρουν άκρη. Εμείς ωστόσο, οι πολίτες, ας θυμηθούμε κάτι από την ιστορία: πάντα σε έκρυθμες καταστάσεις λούμπεν στοιχεία παρεισφρύουν στις εξεγερμένες ομάδες. Σε επαναστάσεις, κινήματα, εμφύλιες συρράξεις. Στην Ελλάδα του 2010, φαίνεται πως ανθίζουν ιθαγενείς και εισαγόμενες μαφίες, εξαθλιωμένες υπάρξεις, άνθρωποι άρρωστοι έτοιμοι και ικανοί για όλα. Δεν απορώ. Επείγομαι μόνον για να ξαναγίνουμε κοινωνία. Βιάζομαι για να ξαναβρούμε την κοινωνική μας συνοχή. Μετά από τόσα οδυνηρά μαθήματα κάθε τρείς και λίγο.

Πηγή: protagon.gr