Η Ιζαμπέλα Ροσελίνι είναι στην Αθήνα:Μεγάλωσα με μπέιμπισίττερς- «Η μαμά μου η Ίνγκριντ Μπέργκμαν ζούσε στο Παρίσι, ο μπαμπάς μου στη Ρώμη & ερχόντουσαν να μας επισκεφθούν, αλλά δε ζούσαν μαζί μας!

Αποκλείεται να δεις την Ιζαμπέλα Ροσελίνι και να μη σκεφτείς τους γονείς της. Φαντάζομαι ότι δεν είμαι ο μόνος άνθρωπος που έχει κάνει αυτή τη σκέψη. Όμως η ηρεμία και το καθαρό της βλέμμα, το πλατύ χαμόγελο, δείχνουν έναν άνθρωπο που έχει βρει το δικό του δρόμο, που δεν έχει συντριβεί κάτω από το βάρος του ονόματός του. Αυτή είναι η εικόνα, μόλις μπαίνει στην αίθουσα της συνέντευξης.



Σε παιδική ηλικία, με τους γονείς της

Εξήντα ενός ετών σήμερα, η Ροσελίνι έφτασε μόλις χθες το απόγευμα στην Αθήνα, στο Φεστιβάλ Αθηνών για να παρουσιάσει το Green Porno, έναν διασκεδαστικό μονόλογο με θέμα τη σεξουαλικότητα των ζώων. Αφετηρία της ιδέας της, η αγάπη της για τα ζώα και ο θαυμασμός της για την ποικιλία των ειδών στη φύση. «Από τότε που ήμουν μικρό κοριτσάκι έφερνα στο σπίτι όλων των ειδών τις αδέσποτες γάτες και σκύλους, αλλά και σκουλίκια βατράχια, έντομα, διάβαζα ένα σωρό βιβλία για τα ζώα και έπαιρνα πολλά μαθήματα βιολογίας στο πανεπιστήμιο. «Κάποτε, είχα πει στον πατέρα μου ότι θα ήθελα να πάω να δουλέψω για το National Geographic, αλλά δεν με πήραν». Η Ροσελίνι δεν έκρυψε ποτέ την αδυναμία που είχε στον πατέρα της. «Σήμερα οι ψυχολόγοι θα μπορούσαν να μιλήσουν για το «σύνδρομο της Ηλέκτρας», υπερβάλλοντας λίγο.



Στο πατέρα μου είχα αδυναμία ήμουνα το κορίτσι του μπαμπά. Αν ο πατέρας μου ήταν ζωάκι θα ήταν ιππόκαμπος. Είναι το αρσενικό που μένει έγκυος και φροντίζει τα μωρά του». Η ζωή τα έφερε αλλιώς για την μικρή Ιζαμπέλα που ήταν τρομερά ενθουσιασμένη όταν πήρε στα χέρια της, δώρο από τον πατέρα της, το βιβλίο του Κόνραντ Λόρεντζ «Το δαχτυλίδι του Σολομώντα». Ο αυστριακός Λόρεντζ , τιμημένος με το βραβείο Νόμπελ της φυσιολογίας της ιατρικής το 1973, ζωολόγος ηθολόγος και ορνιθολόγος έγραφε εξαιρετικά δημοφιλή βιβλία για τη σχέση των ανθρώπων με τα ζώα όπως το «Μan meets dog". Με την μητέρα της Ίγκριντ Μπέργκμαν H Ιζαμπέλα Ροσελίνι γεννήθηκε στη Ρώμη. «Είμαι Ιταλίδα, Ρωμαία», μας λέει «και αισθάνομαι κοντά σε αυτά που βλέπω στην Αθήνα, κλασικά και ρωμαϊκά μνημεία. Νοιώθω Νεοϋορκέζα, ακριβώς επειδή είναι Ευρωπαία. Μεγάλωσε στο Παρίσι. Στην παιδική της ηλικία ταλαιπωρήθηκε από την σκολίωση και υποβλήθηκε σε πολλές εγχειρήσεις.



Ο γάμος των γονιών της τελείωσε το 1957. Μετά το χωρισμό τα παιδιά μετακινούνται σε ένα ξενοδοχείο με μια οικονόμο και μια σειρά από μπέιμπισίττερς. «Η μαμά μου ζούσε στο Παρίσι, ο μπαμπάς μου στη Ρώμη, ερχόντουσαν να μας επισκεφθούν, αλλά δε ζούσαν μαζί μας, ήταν σαν να ζούμε σε ένα παράξενο κιμπούτς». Στα 19 της δεν πήγε να δουλέψει για το Νational Geographic, όπως ονειρευόταν, αλλά έφυγε για τη Νέα Υόρκη. Παρακολούθησε μαθήματα στο Finch College και εργάσθηκε σαν μεταφράστρια και δημοσιογράφος για λογαριασμός της RAI. «Στη Νέα Υόρκη δεν πήγα ακριβώς σαν μετανάστης, αλλά σαν «κόρη της Ίνγκριντ Μπέργκμαν». Αν δε το διακωμωδήσεις λίγο αυτό, μπορεί να σου βγει πολύ λάθος».



Με τον Μάρτιν Σκορσέζε To 1979 παντρεύεται τον Μάρτιν Σκορτσέζε. Ο γάμος τους κράτησε τρία χρόνια. Κάποτε μίλησε για την επιθυμία της να σκηνοθετήσει. Αναφέρθηκε στον Μάρτιν Σκορτσέζε. «Για να σκηνοθετείς, πρέπει να είσαι λίγο τύραννος. Άλλωστε η σκηνοθεσία είναι λίγο τυραννική από μόνη της, σε απασχολεί μόνο αυτό, δεν υπάρχει ίχνος ρομαντισμού, μόνο η παραγωγή και αν το αποφασίσω θα πρέπει να ανακαλέσω την «μέθοδό του»: "Fuck it, fuck it, fuck it,", να το λέω σαν μάντρα. Στα 28 της η καριέρα της στο μόντελινγκ ξεκινά από μια φωτογράφιση του Bruce Weber για την αγγλική Vogue. Στη διάρκεια της καριέρας της ως «μανεκέν», όπως μας είπε πολύ χαριτωμένα στη συνέντευξη τύπου, δούλεψε με τους πιο διάσημους φωτογράφους. Το πρόσωπό της αποθεώθηκε από τους μάγους κάθε εποχής όπως οι: Richard Avedon, ο Steven Meisel, Helmut Newton, Peter Lindbergh, Norman Parkinson, Eve Arnold, Francesco Scavullo, Annie Leibovitz, Denis Piel, και Robert Mapplethorpe.



Το 1988 στο Μουσείο Σύγχρονης Τέχνης στο Παρίσι ανοίγει η έκθεση Portrait of a Woman, αφιερωμένη στις εκατοντάδες φωτογραφίσεις της για τα μεγαλύτερα περιοδικά του κόσμου. Το πρόσωπό της, σοβαρό, γελαστό, φοβισμένο, σαγηνευτικό ακόμα και σήμερα δεν έχει χάσει την ομορφιά του. Θα ήθελα όμως να πω, έτσι όπως τη έβλεπα να κάθεται απέναντί μας, ότι η Ιζαμπέλα Ροσελίνι έχει επίσης ένα ευγενικό πρόσωπο. Επαλειμμένα έχει δηλώσει ότι δε την ενδιαφέρουν καθόλου οι ρυτίδες. «Νομίζω ότι τις γυναίκες τις τρομάζει περισσότερο ο παραγκωνισμός από την κοινωνία που συνεπάγεται από την ηλικία τους, παρά οι ρυτίδες».

Πατήστε εδώ για να δείτε τη συνέχεια - lifo.gr