Εκλογές στη σκιά του Μνημονίου, της Siemens, των Μ.Κ.Ο, των Μ.Μ.Ε. και της …δραχμής

Εκλογές στη σκιά του Μνημονίου, της Siemens, των Μ.Κ.Ο, των Μ.Μ.Ε.   και της …δραχμής

Του Δημήτρη Κωνσταντάρα

Σε κάποιες – λίγες ελπίζω- εβδομάδες, οι Έλληνες, καθημαγμένοι, κατεξευτελισμένοι ως τεμπέληδες και μιζαδόροι σ΄ όλο τον κόσμο, άνεργοι ή με δουλειές των 500 ευρώ, χωρίς ασφάλιση και περίθαλψη, με σύνταξη-φιλοδώρημα, απειλούμενοι καθημερινά με νέες αφαιμάξεις και κατασχέσεις , ξένοι και φοβισμένοι  από συμμορίες στην ίδια τους την πόλη, κατηγορούμενοι στην ουσία ότι «εκείνοι φταίνε για όλα»  και ένοχοι διότι «μαζί τα φάγαμε», με μόνη τους περιουσία 5-10 κιλά πατάτες Νευροκοπίου στο πορτ μπαγκάζ  του  χωρίς καμία αξία παλιού αυτοκινήτου τους στο οποίο δεν μπορούν να βάλουν ούτε βενζίνη, θα πάνε στην κάλπη να …ψηφίσουν.

Και θα είναι εκλογές αυτές στις οποίες οι  πολίτες θα προσέρχονται στις κάλπες, με τα μάτια σκεπασμένα, τα χέρια  δεμένα πισθάγκωνα, σε συντεταγμένες ουρές, σαν μελλοθάνατοι που οδηγούνται στο εκτελεστικό απόσπασμα των Ες – Ες και με μόνη τους ελπίδα να είναι αληθινός,  πραγματικός – και όχι ήρωας των κόμικς- ο Γιώργος Θαλάσσης , το παιδί-φάντασμα, που με ένα συντονισμένο «ντου» , με τη βοήθεια του Σπίθα και της Κατερίνας θα τους απελευθερώσουν;

Δεν ξέρουν στην πραγματικότητα ΤΙΠΟΤΑ απ΄ όσα έγιναν ή δεν έγιναν στην πάλαι ποτέ περήφανη και δοξασμένη  χώρα τους, στις πλάτες τους, εις βάρος τους τα τελευταία 30 χρόνια γιατί και αυτά που έμαθαν, ίσως κατά λάθος, ίσως εξεπίτηδες από τις απόλυτα ελεγχόμενες , στενές και σκουριασμένες υδρορροές πληροφόρησης δεν ήταν ούτε το 5-10% αυτών που αληθινά έγιναν ή δεν έγιναν με τη συμμετοχή και την ευθύνη των εκλεγμένων αρχόντων τους. Και όσα έμαθαν, με τον τρόπο που τα έμαθαν, με το αναγκαίο φιλτράρισμα και τον εξειδικευμένο σχολιασμό, έφτασαν μέχρις ενός σημείου: Του επιθυμητού για το «σύστημα» σημείου που θα τους έκαναν  μεν έξαλλους και έτοιμους να «βγουν στους δρόμους» αλλά σε αποτέλεσμα, σε «δια ταύτα», σε ξεκαθάρισμα δεν έφτασαν ποτέ.

«Χρωστάμε και της Μιχαλούς, είμαστε χρεωμένοι, μας εκμεταλλεύτηκαν, μας απειλούν, οι ξένοι έδιναν μίζες για να παίρνουν δουλειές, έγιναν λάθος χειρισμοί, φταίνε οι «άλλοι», υπάρχουν εγκληματίες ανάμεσά μας, μας εκμεταλλεύτηκαν οι συνεταίροι μας, θα φτάσουμε στην αλήθεια, άρχισε η κάθαρση, οι  απατεώνες θα βρεθούν και θα πληρώσουν αλλά προς το παρόν,  βάλτε το χέρι στην τσέπη για να ξεπληρώσετε εσείς αυτά που «χάσαμε» εμείς, η Δημοκρατία θα νικήσει, Έλληνα πάρε το μέλλον σου στα χέρια σου…» τους είπαν.

Αλλά ποιο μέλλον; Ποιοι συνεταίροι; Ποιοι εγκληματίες; Ποια χρέη; Ποιοι χειρισμοί; Ποια λάθη; Από ποιον; Ποιες μίζες; Ποιοι τις πήραν; Γιατί μου κόβετε  εμένα, του φτωχού, τη σύνταξη των 500 ευρώ; Πώς θα ζήσω; Γιατί μου παίρνετε το σπίτι και μου κόβετε το ρεύμα; Γιατί δεν έχω περίθαλψη; Που είναι τα φάρμακα και τα νοσοκομεία και οι παιδικοί σταθμοί και τα σχολεία και τα εργοστάσια που είχαμε ; Που είναι οι απατεώνες , οι άχρηστοι, οι κλέφτες, οι μιζαδόροι; Ποιοι τους  έβαλαν «στο κόλπο»; Γιατί δεν χρησιμοποιούμε καλά την Ελλάδα; Τον ήλιο, τα νησιά, τη θάλασσα, τη φιλοξενία, τον υποθαλάσσιο πλούτο  μας, τη μουσική μας, τους νέους επιστήμονές  μας, την ομορφιά της χώρας, την ιστορία και τα Μουσεία και την παράδοσή μας , το φιλότιμό μας ;

Αυτά είναι τα αναπάντητα ερωτήματα. Δεν θα σας απαντήσει κανείς . Η κυβέρνηση θεωρεί – και τα ΜΜΕ  σας πείθουν – ότι έσωσε την Ελλάδα και ότι δεν θα χρεωκοπήσουμε και δεν θα μας συμβεί άλλο κακό εφ’ όσον…

Εφ όσον είσαστε όλοι «καλά παιδιά» και πάτε και ψηφίσετε αυτούς ΤΟΥΣ ΙΔΙΟΥΣ που…άλλαξαν πια, έγιναν διαφορετικοί και καλύτεροι και τώρα , θα κάνουν αυτά που δεν έκαναν τριάντα τόσα χρόνια.

Χέρι –χέρι οι αρχι – υπεύθυνοι , με τα Μ.Μ.Ε. που έφτιαξαν και ελέγχουν, με τις δημοσκοπήσεις που πληρώνουν, με τα συνεταιράκια  που μας εξαπάτησαν και μας καταχρέωσαν και μας γκρέμισαν, ξέχασαν ευθύνες, παραλείψεις, απάτες, μειονεξίες και μειοδοσίες, ξέχασαν τη Siemens και τις άγνωστες υπο-παραγράφους των Μνημονίων και κατασκευάζοντας μια τεράστια κυβερνητική Μ.Κ.Ο. στο πρότυπο των γνωστών οργανώσεων της διαπλοκής και θέλουν να «πάρουν τη δουλειά» και πάλι.

Θα τους τη δώσετε;