Greek Mythos: Όταν η Σίφνος ήταν πάμπλουτη με αίγλη & κύρος αφού παρήγαγε χρυσό και ασήμι - το διαβεβαιώνει το διάσημο Ινστιτούτο της Χαϊδελβέργης Μax Planch! (φωτό)

Οι περισσότεροι από τους αρχαίους ιστορικούς αναφέρουν ότι η Σίφνος πρωτοκατοικήθηκε από τους Πελασγούς και κατόπιν από τους Φοίνικες, τους Κάρες και τους Λέλεγες. Σύμφωνα με τη μυθολογία, οι κάτοικοι αυτοί εκδιώχτηκαν από το βασιλιά της Κρήτης Μίνωα, ο οποίος εγκατέστησε στις Κυκλάδες τους γιους του ως ηγεμόνες. Ο Πλίνιος αναφέρει ότι αρχικά το νησί ονομαζόταν Μερόπη και Άκις, ενώ την ονομασία που διατηρεί μέχρι σήμερα την οφείλει στο γιο του Αττικού ήρωα Σουνίου, το Σίφνο.



Οι πρώτες μαρτυρίες κατοίκησης στο νησί ανάγονται στο δεύτερο μισό της τρίτης χιλιετίας π.Χ. Πρόκειται για συστάδες τάφων και θεμέλια οικισμών, τα οποία αποκάλυψε στο τέλος του 19ου αιώνα ο αρχαιολόγος Χρήστος Τσούντας, κυρίως σε παράκτιες θέσεις, όπως στην τοποθεσία Ακρωτήρι, στον Πλατύ Γιαλό, στο Βαθύ και στο Φάρο. Τη μεγάλη ακμή που γνώρισε το νησί κατά τους Πρωτοκυκλαδικούς χρόνους τη μαρτυρούν και τα ευρήματα από την ακρόπολη του Αγίου Ανδρέα και το νεκροταφείο, ενώ κατά τη Μεσοκυκλαδική εποχή πιστοποιείται η ύπαρξη οικισμού στο Κάστρο.



Στα Μυκηναϊκά χρόνια αναπτύσσονται και ακμάζουν οι ακροπόλεις του Αγίου Ανδρέα, του Αγίου Νικήτα και στο Φρούδι του Καλαμιτσίου. Συγκεκριμένα, η ακρόπολη του Αγίου Ανδρέα είναι μια σημαντικότατη προϊστορική θέση με ένα σύνθετο οχυρωματικό σύστημα και παρουσιάζει συστηματική κατοίκηση μέχρι και τον 8ο αιώνα π.Χ., όταν όμως κύριος οικισμός του νησιού είναι πλέον αυτός στο Κάστρο.

Η παράδοση αναφέρει ότι στα τέλη της 1ης χιλιετίας εγκαταστάθηκαν στη Σίφνο Αθηναίοι με επικεφαλής τον Αλκήνορα. Με την άφιξη των νέων οικιστών ξεκινά μια νέα εποχή κατά την οποία ιδρύεται, σύμφωνα με τον Ηρόδοτο, το «άστυ» στο σημερινό Κάστρο. Με βάση την πληροφορία του Στέφανου Βυζάντιου ότι το νησί είχε τρεις πόλεις, τη Σίφνο, τη Μινώα και την Απολλωνία, τα ερείπια του Κάστρου, με το μνημειακής κατασκευής μαρμάρινο τείχος, ταυτίζονται με την αρχαία Σίφνο. Εκεί σταδιακά οργανώνεται μια κοινωνία που αναπτύσσει σημαντικές εμπορικές και πολιτικές σχέσεις όχι μόνο με τον κοντινό κυκλαδικό χώρο αλλά και με πιο απομακρυσμένες περιοχές.



Η Σίφνος του 6ου αιώνα π.Χ. είναι ένα από τα πλουσιότερα νησιά των Κυκλάδων και γνωρίζει ξεχωριστή αίγλη. Ο πλούτος της βασιζόταν κυρίως στα χρυσωρυχεία και τα αργυρωρυχεία της, τα λατομεία και την κεραμική παραγωγή της. Οι μαρτυρίες του Ηροδότου και άλλων αρχαίων συγγραφέων ότι στη Σίφνο παραγόταν άργυρος και χρυσός επιβεβαιώθηκαν πλήρως από τη σύγχρονη έρευνα, από μελέτες του Ινστιτούτου Πυρηνικής Φυσικής Max-Planck της Χαϊδελβέργης κατά τις δεκαετίες του ’70 και ’80, και η σύγχρονη ανασκαφική έρευνα έφερε στο φως μεταλλεία αργύρου στον Άγιο Σώστη, στη ΒΑ πλευρά του νησιού.

Απόδειξη της ανθηρής οικονομίας και του κύρους των Σιφνίων είναι η ανοικοδόμηση, γύρω στο 525 π.Χ., στο ιερό των Δελφών, του Θησαυρού των Σιφνίων, από τη δεκάτη που προερχόταν από τα κέρδη των χρυσωρυχείων του νησιού. Το οικοδόμημα, διάσημο για τον καλλιτεχνικό του πλούτο και την αισθητική του αξία, είναι ένα ιωνικό κτηρίο από μάρμαρο που στην πρόσοψη δύο Καρυάτιδες αντί για κίονες στηρίζουν το θριγκό με τον πλουσιότατο γλυπτό διάκοσμο, εξαιρετικό δείγμα ώριμης αρχαϊκής γλυπτικής.



Κατά τους Περσικούς πολέμους το νησί τάσσεται με το μέρος των Αθηναίων και αργότερα γίνεται μέλος της Α΄ Αθηναϊκής Συμμαχίας. Αν και τα ορυχεία φαίνεται να είναι πλέον ανενεργά, το νησί εξακολουθεί να είναι αρκετά πλούσιο, όπως μαρτυρούν τα αρχαιολογικά ευρήματα, τα περισσότερα των οποίων χάθηκαν κατά τη διάρκεια του Β' Παγκοσμίου Πολέμου. Οι πολιτικές εξελίξεις στον ελλαδικό χώρο και η διαμάχη μεταξύ Αθήνας και Σπάρτης κατά τον Πελοποννησιακό πόλεμο επηρεάζουν τη ζωή στη Σίφνο, καθώς ακολουθεί μια ταραγμένη περίοδος πολιτειακών εναλλαγών.



Κατά την Ελληνιστική περίοδο αλλά και μετά, η θαλάσσια περιοχή της Σίφνου γίνεται θέατρο πολλών πολέμων έως τη ρωμαϊκή κατάκτηση το 145 π.Χ. Την εποχή αυτή τα νησιά μαστίζονται από την πειρατεία.



Μικρή ακμή γνωρίζει ξανά η Σίφνος την εποχή της Ρωμαιοκρατίας, όπως φανερώνουν τα πλούσια ευρήματα από τα νεκροταφεία και οι λαμπρές σαρκοφάγοι. Αντίθετα, δε σώζονται ίχνη από δημόσια οικοδομήματα.

Πατήστε εδώ για να διαβάσετε περισσότερα - egeonet.gr