Τελικά πόσο μας νοιάζει αν βγάλει η κάλπη Ομπάμα ή Ρόμνεϊ; Γιάννης ή Γιαννάκης ή...

Δημοκράτες ή Ρεπουμπλικάνοι στην εξουσία; Προοδευτικός Ομπάμα ή συντηρητικός Ρόμνεϊ; Ποιο εκλογικό αποτέλεσμα θα επηρεάσει περισσότερο τις οικονομικές και πολιτικές σχέσεις του Νέου Κόσμου με τη Γηραιά Ήπειρο;

Απάντηση σε αυτό το ερώτημα δεν υπάρχει για τον πολύ απλό λόγο ότι, όποιος και αν καταλάβει την εξουσία, οι σχέσεις μεταξύ των δύο ηπείρων δεν αναμένεται να αλλάξουν ουσιωδώς. Αυτή είναι τουλάχιστον η εκτίμηση του ειδικού ανταποκριτή της ιταλικής εφημερίδας Il Sole-24 Ore στις ΗΠΑ.

Ποιος είναι υπέρ ή ενάντια στην Ευρώπη; Ο Ρόμνεϊ θα βάλει στην ατζέντα του τις σχέσεις των δύο Ηπείρων; Τι σήμαινε η αναφορά του στο Ευρωπαϊκό τρίπτυχο της συμφοράς «Ιταλία, Ισπανία, Ελλάδα»; Ο δε Ομπάμα δεν σηματοδότησε ένα σημείο καμπής στο διατλαντικό διάλογο; Τι θα πράξει στη δεύτερη θητεία του; Υφίσταται για τους Αμερικανούς το θέμα Ευρώπη – ένα θέμα το οποίο απουσίαζε από τις προεκλογικές διαμάχες, έως ότου το επανέφερε για να το γελοιοποιήσει ο Μιτ Ρόμνεϊ;

Εύλογα ερωτήματα, τα οποία επιτάσσουν το σαφή διαχωρισμό ανάμεσα στο τι λέγεται κατά τις προεκλογικές ομιλίες, στα παρασκηνιακά τεκταινόμενα και στα γεγονότα. Οι αριθμοί πάντως δείχνουν ότι υπάρχουν ισχυροί δεσμοί μεταξύ των ΗΠΑ και της Ευρώπης, πράγμα που σημαίνει ότι στις σχέσεις τους θα βασιλέψει ακόμη μία φορά ο ωμός πραγματισμός, δηλαδή οι επενδύσεις από και προς τις δύο ηπείρους, οι οποίες είναι ήδη εξαιρετικά υψηλές.

Στην πραγματικότητα, έτσι όπως έχει διαμορφωθεί η κατάσταση, μεγαλύτερη σημασία έχει τι θα πράξει η Ευρώπη σε σχέση με τις ΗΠΑ, παρά το αντίστροφο. Με τις δύο οικονομικές υπερδυνάμεις ΗΠΑ και Κίνα να παίζουν σημαίνοντα ρόλο στην Ευρώπη, από την τελευταία εξαρτάται να συμβαδίσει με τους ρυθμούς τους, να εγκαθιδρύσει κοινές δομές σαν αυτές που σχεδιάστηκαν στη συνάντηση των G20 στο Λος Κάμπος και να «απαλλαγεί» από τις μέχρι τώρα δομικές ακαμψίες της.

Τα μηνύματα που αποστέλλονται από τις ΗΠΑ, καταλογίζοντας στην Ευρώπη ότι προχωράει στην επίλυση της οικονομικής κρίσης με ρυθμούς χελώνας, εμπεριέχουν μεγάλο βαθμό αλήθειας: τα κράτη όντως εμπλέκονται υπερβολικά στις οικονομίες των χωρών τους. Το ευρωπαϊκό μοντέλο ανταγωνιστικότητας όντως δυσκολεύεται να ακολουθήσει τις ταχύτητες του παγκόσμιου ανταγωνισμού.

Όλα αυτά όντως ισχύουν και θα χρειαστεί να ληφθούν σοβαρά υπ' όψη άσχετα από τον τρόπο με τον οποίο αντιμετωπίζονται από τον κάθε Ομπάμα ή Ρόμνεϊ...

Πηγή: iefimerida.gr