Story of the day: Πως δύο Ελληνίδες έφτασαν στα βουνά της Μαδαγασκάρης για να διδάξουν εθελοντικά τα πάμφτωχα παιδάκια - προσφέρουν αγκαλιές, ρούχα & γνώσεις - μια καταπληκτική ιστορία αλτρουισμού!

Πώς άραγε μπορεί να ερμηνευθεί στην πράξη ο αλτρουϊσμός στις μέρες μας; Πώς η προσφορά στο συνάνθρωπο μπορεί να γίνει μια εμπειρία ζωής, όχι τόσο γι’ αυτόν που τη δέχεται αλλά γι’ αυτόν που την δίνει; Η εμπειρία δύο νεαρών γυναικών, μιας Κρητικιάς και μιας Αθηναίας, που αυτοπροσφέρονται εθελοντικά, για τα παιδιά της Αφρικής, εκπλήσσει ευχάριστα.

Αθήνα και Κρήτη συνδέονται με το νησί της Μαδαγασκάρης, την Ουγκάντα, τη Ρουάντα και γιατί όχι στο μέλλον και με άλλες χώρες της μαύρης ηπείρου, σε μια δυνατή εμπειρία που αναμφισβήτητα σε κάνει άλλον άνθρωπο.

Πρωταγωνίστριες της ιστορίας μας, η κ. Ειρήνη Παπαχατζή, εκπαιδευτικός από την Αθήνα, που έκανε τις σπουδές της στο Ρέθυμνο και εργάστηκε στην Πρωτοβάθμια Εκπαίδευση στην Κρήτη και η κ. Ιωάννα Μηλαθιανάκη, μηχανικός από το Ηράκλειο. Μοιράζονται μαζί με πολλούς άλλους στην Κρήτη και την Αθήνα το ίδιο πάθος για την ανιδιοτελή προσφορά και την αγάπη για μια ανθρωπιστικού χαρακτήρα περιπέτεια, που εκτοξεύει την αδρεναλίνη στα ύψη αλλά κυρίως προσφέρει.

Στα παιδιά της Αφρικής που στερούνται πράγματα που ο δικός μας πολιτισμός τα θεωρεί κάτι περισσότερο από αυτονόητα.

Η εκπαιδευτικός Ειρήνη Παπαχατζή σε μια από τις αποστολές της στην Αφρική

Οδηγός μας στο inotos.gr, γι’ αυτή τη συναρπαστική εμπειρία η Ιωάννα Μηλαθιανάκη που έζησε τον περασμένο Ιούλιο και για ένα περίπου μήνα σε ένα ορεινό απομακρυσμένο χωριό της Μαδαγασκάρης, το Σουαβαναρίβου, σε μια κατασκήνωση για παιδιά της ευρύτερης περιοχής, προσφέροντας τους εθελοντικά, φαγητό, φάρμακα και ιατρική περίθαλψη αλλά κυρίως χρηστικές γνώσεις και πολλές ώρες ξεγνοιασιάς, παιχνιδιού και συναναστροφής.

Η Ιωάννα Μηλαθιανάκη είναι εθελόντρια, μέλος της ομάδας «Συμβολή στην εκπαίδευση των παιδιών της Αφρικής», που ίδρυσε η Ειρήνη Παπαχατζή διοργανώνοντας την πρώτη αποστολή στη Μαδαγασκάρη το καλοκαίρι του 2010.

Στόχος της ομάδας «Συμβολή» που έχει έδρα την Αθήνα αλλά και έναν δραστήριο πυρήνα στο Ηράκλειο, είναι να συμβάλλει με οποιοδήποτε τρόπο μπορεί ώστε τα άπορα παιδιά και οι νέοι της Αφρικής να αποκτήσουν πρόσβαση στην εκπαίδευση.

Άλλωστε τα παιδιά της «Συμβολής» πιστεύουν ότι η μόρφωση και η εκπαίδευση είναι το μόνο μέσο που μπορεί να βγάλει τους ανθρώπους και τους λαούς από την ανέχεια, την πείνα και τη μιζέρια. Περισσότερο από το 60% των παιδιών στην Αφρική είναι αναλφάβητα.

Κι αυτό γιατί οι περισσότερες οικογένειες, ούσες πολύτεκνες, δεν έχουν τη δυνατότητα να στείλουν τα παιδιά τους στα σχολεία, καθώς σε πολλές αφρικανικές χώρες, όπως και στο νησί της Μαδαγασκάρης, ακόμη και η δημόσια εκπαίδευση δεν είναι δωρεάν.

Για το λόγο αυτό το όραμα της εκπαιδευτικού Ειρήνης Παπαχατζή που πήρε «σάρκα και οστά» με τη γέννηση της ομάδας «Συμβολή», δίνει προτεραιότητα στην εκπαίδευση αυτών των παιδιών, με τη συνδρομή και τη φυσική παρουσία των εθελοντών, που επιλέγουν να ζήσουν τους καλοκαιρινούς μήνες δίπλα στα υπέροχα αυτά πλάσματα.

Όπως λέει συχνά η δημιουργός της ομάδας, η φιλοσοφία της «Συμβολής» έγκειται στην υλοποίηση του παλιού γνωμικού «αντί να δίνεις σε κάποιον ψάρια, μάθε τον καλύτερα πώς να ψαρεύει».

Όπως εξηγεί η Ιωάννα Μηλαθιανάκη στο inotos.grη ομάδα δημιουργήθηκε με πρωτοβουλία της εκπαιδευτικού Ειρήνης Παπαχατζή, όνειρο της οποίας ήταν να ταξιδέψει στην Αφρική.

Η πρώτη της αποστολή ήταν στη Μαδαγασκάρη ως εθελόντρια της τοπικής Ορθόδοξης ιεραποστολικής εκκλησίας, που εξακολουθεί να συνδράμει και τη «Συμβολή» από τη στιγμή που ιδρύθηκε. Οι συγκλονιστικές εμπειρίες που έζησε δίπλα στους Μαδαγασκαριανούς την ώθησαν να προχωρήσει στη σύσταση της ομάδας.

Έτσι, από το 2010, κάθε καλοκαίρι, οι εθελοντές της «Συμβολής», εκπαιδευτικοί και φοιτητές στη συντριπτική τους πλειονότητα, ταξιδεύουν στη Μαδαγασκάρη αρχικά, αργότερα στην Ουγκάντα και κατόπιν στη Ρουάντα.

Συγκεντρώνουν χρήματα από δωρεές στην Αθήνα και την Κρήτη και διοργανώνουν κατασκηνώσεις για παιδιά ηλικίας 8 – 14 ετών, σε μια συμβίωση πλούσια σε εμπειρίες, προσφέροντας στα παιδιά της Αφρικής γνώσεις, συμμετοχή σε εκπαιδευτικές δραστηριότητες, αλλά κυρίως φαγητό, καθαρό νερό,  φάρμακα, ορθόδοξη κατήχηση και πολύ αγάπη.

Αγάπη και σεβασμό που επιστρέφει στο πολλαπλάσιο από τους μικρούς φίλους τους και τα μέλη της κοινότητας όπου γίνεται κάθε φορά η κατασκήνωση για τους οποίους κάθε τέτοια διοργάνωση είναι ένα γεγονός τεράστιας σημασίας.

Ο απολογισμός

Στην πράξη το έργο της «Συμβολής» προσφέρει:

-        Περισσότερες από 1.500 υποτροφίες για να φοιτήσουν τα παιδιά στα σχολεία

-        Συμμετοχή στις κατασκηνώσεις σε Μαδαγασκάρη και Ουγκάντα για περίπου 250 παιδιά κάθε καλοκαίρι

-        Στήριξη σε αφρικανούς φοιτητές που σπουδάζουν είτε στον τόπο τους είτε στη χώρα μας

-        Προσφορά στα τοπικά σχολεία γραφικής ύλης που συγκεντρώνεται από τους εθελοντές σε Αθήνα και Κρήτη, αλλά και από ελληνικά σχολεία που συμμετέχουν στις δράσεις της «Συμβολής»

Η «Συμβολή» στο Ηράκλειο

Σύμφωνα με την Ιωάννα Μηλαθιανάκη, η ομάδα της «Συμβολής» στο Ηράκλειο δημιουργήθηκε φέτος το χειμώνα. Οι συγκυρίες έφεραν σε επαφή τις δύο νεαρές γυναίκες και ο κοινός ενθουσιασμός τους κατέληξε στη συμμετοχή της Ηρακλειώτισσας μηχανικού στην κατασκήνωση που έγινε στο Σουαβαναρίβου, από τα μέσα Ιουλίου έως και τα μέσα Αυγούστου και στην οποία φιλοξενήθηκαν σε δύο γκρουπ περίπου 180 παιδιά από διάφορα χωριά της ευρύτερης περιοχής.

Ο συνδετικός κρίκος ανάμεσα στις δύο γυναίκες ήταν ένα ζευγάρι Κρητικών, που υπήρξαν και η αφορμή για να γνωριστούν. Ο μηχανολόγος – μηχανικός Βασίλης Γεωργούσης και η σύζυγός του Ευαγγελία Σκρέτη, είχαν μεταβεί εθελοντικά για έξι μήνες στη Μαδαγασκάρη όπου γνωρίστηκαν με την Ειρήνη Παπαχατζή.

Έτσι, η δημιουργία τμήματος της «Συμβολής» στο Ηράκλειο ήταν απλά θέμα χρόνου.

Πείνα, βρώμικο νερό και ανύπαρκτοι δρόμοι

Μπορεί η Μαδαγασκάρη να θεωρείται ένας ελκυστικός, εξωτικός τουριστικός προορισμός. Και πράγματι τα παράλιά της γνωρίζουν ανάπτυξη. Πλην όμως, η πραγματική εικόνα του νησιού και οι συνθήκες των κατοίκων της ενδοχώρας είναι εντελώς διαφορετική.

Η Ιωάννα Μηλαθιανάκη με παραστατικό τρόπο εξηγεί στο inotos.gr ότι στο εσωτερικό του νησιού κυριαρχούν η φτώχεια, η πείνα, η παντελής έλλειψη υποδομών. Δεν υπάρχει καν οδικό δίκτυο για να μετακινηθεί κανείς και οι ντόπιοι μετακινούνται από το ένα χωριό στο άλλο, με τα πόδια, ξυπόλυτοι.

Ενδεικτικό είναι το γεγονός ότι η αποστολή της «Συμβολής» με τους εθελοντές και το υλικό της για να μετακινηθεί από την πρωτεύουσα Ανταναναρίβο στο Σουαβαναρίβου, όπου και έγινε η κατασκήνωση, χρειάστηκε 6 ώρες για να καλύψει απόσταση 20 χιλιομέτρων.

«Η Μαδαγασκάρη» μας λέει η Ιωάννα Μηλαθιανάκη «είναι ένα πανέμορφο νησί. Με συγκλονιστικές εικόνες και χρώματα. Όμως η ζωή στα βουνά, στην ενδοχώρα του νησιού δεν έχει καμία σχέση με την εξωτική εικόνα του τουριστικού προορισμού. Κυρίως όμως οι άνθρωποι είναι καταπληκτικοί.

Είναι πάμφτωχοι και εξαθλιωμένοι, οι περισσότεροι ζουν από τις φυτείες ρυζιού, όπου εργάζονται ακόμη και τα μικρά παιδιά. Ωστόσο τους χαρακτηρίζει μια έμφυτη αξιοπρέπεια και μια εκπληκτικοί ευγένεια.

Παρόλο που υπάρχει πείνα και φτώχεια, θα τους δεις πάντα χαμογελαστούς. Δεν μαλώνουν μεταξύ τους. Είναι φτωχοί αλλά δεν είναι μίζεροι».

Η ζωή στην ενδοχώρα της Μαδαγασκάρης θα μπορούσε να χαρακτηριστεί πρωτόγονη. Όπως επισημαίνει η κ. Μηλαθιανάκη, δεν υπάρχουν δρόμοι, δεν υπάρχει ηλεκτρικό ρεύμα, ούτε καν τρεχούμενο πόσιμο νερό από δίκτυο ύδρευσης.

Στο Σουαβαναρίβου για παράδειγμα, τα σπίτια του μικρού οικισμού διαθέτουν πηγάδια για το νερό. Όσοι όμως δεν έχουν θα πρέπει να διανύσουν με τα πόδια και ξυπόλυτοι μεγάλες αποστάσεις για να φέρουν το νερό στα σπίτια τους.

Πατήστε εδώ για να διαβάσετε τη συνέχεια - inotos.gr