«Κουζινική»… οικονομία: Πώς να μαγειρέψετε με λιγότερα από 15 ευρώ για μία εβδομάδα!

Μια λίστα περικοπών, περικοπών, περικοπών. Ενας αγώνας για την τελευταία δεκάρα. Ένας οδηγός επιβίωσης.
 
«Οι γνωστοί με ρωτάνε πώς μπορώ να δείχνω τόσο δυνατή. Μου λένε ότι με θαυμάζουν. Ημέρες σαν τη σημερινή, καθιστή στο κρεβάτι του γιου μου σε απόγνωση για το πώς θα προχωρήσω από εδώ και πέρα. Δεν νιώθω καθόλου δυνατή. Απλώς προχωράω.
 »Πρώτα από όλα κλείνεις τη θέρμανση. Κι αυτό έγινε τον Δεκέμβριο… έβαλα έπιπλα μπροστά στα σώματα για να ξεχάσω ότι υπάρχουν και να αποφύγω τον πειρασμό να τα ανάψω. Μετά βγάζεις όλες τις συσκευές από τις πρίζες για να μη διαρρέει ούτε μια δεκάρα στον λογαριασμό. Μετά σταματάς να πηγαίνεις για κούρεμα στο κομμωτήριο, μια εβδομαδιαία συνήθεια που τώρα είναι μεγάλη πολυτέλεια. Λες στους φίλους σου ότι θες να μακρύνεις τα μαλλιά σου και όχι ότι δεν έχεις τα χρήματα για να τα κόψεις. Τα καθημερινά σου ψώνια και αντικείμενα αντικαθίστανται με προϊόντα από τα καλάθια και τις προσφορές του σουπερμάρκετ. Μαθαίνεις να πορεύεσαι χωρίς τίποτα.
 »Μετά ξεβιδώνεις τις λάμπες. Εάν δεν υπάρχουν λάμπες, τότε δεν μπορείς να ανάψεις το φως. Διάδρομος, κρεβατοκάμαρα, υπνοδωμάτιο του μικρού αγοριού: το φως δεν είναι απαραίτητο. Κλείνεις και το ζεστό νερό. Πουλάς τη συλλογή των DVD σου για ένα γελοίο ποσό, τη βιντεοκάμερα, πλένεις τα ρούχα στο χέρι με φτηνό απορρυπαντικό, που προκαλεί φαγούρα στο δέρμα. Αδειάζεις την κουζίνα μέχρι να μείνεις με δυο πιάτα, δυο ποτήρια, δυο πιρούνια, δυο μαχαίρια, δυο κουτάλια, γιατί οτιδήποτε άλλο φαίνεται υπερβολή…»
 Τεράστια επιτυχία
 Η κατάσταση βελτιώθηκε για την Τζακ από τον περασμένο Ιούλιο. Το blog της αποδείχθηκε τεράστια επιτυχία. Η φτώχεια παραδόξως τής χάρισε φωνή. Ενας εκδοτικός οίκος υπέγραψε συμβόλαιο μαζί της για να γράψει βιβλίο με τις συνταγές λιτότητας, που θα κυκλοφορήσει τον επόμενο Φεβρουάριο. Εμφανίζεται συχνά στην τηλεόραση, δίνει συνεντεύξεις για να μιλήσει για τη φτώχεια και τα επιδόματα και δοκιμαστικά εργάζεται ως δημοσιογράφος σε τοπική εφημερίδα του Εσεξ. Καθόλου άσχημα για ένα κορίτσι με ρίζες στην εργατική τάξη, που κέρδισε μια θέση σε ένα καθωσπρέπει σχολείο, για να το εγκαταλείψει στα 16 της. Το blog σίγουρα δεν θα υπήρχε εάν δεν είχε μείνει άνεργη επί 18 μήνες και δεν είχε καταφέρει να βρει πουθενά δουλειά, με τη συχνή δικαιολογία ότι στα 24 χρόνια της «ήταν πολύ μεγάλη».
 Ακόμα όμως δεν έχει συνέλθει οικονομικά. Οταν το BBC μετέδωσε ότι θα πληρωθεί 29.000 ευρώ για να γράψει το βιβλίο συνταγών, παραλίγο να της κάνουν έξωση, επειδή τα επιδόματα ανεστάλησαν, μέχρι οι αρμόδιοι να δουν το συμβόλαιο με το σωστό ποσό.
 Εχει πλέον μετακομίσει σε ακόμα πιο φτηνό σπίτι, το οποίο μοιράζεται με άλλους ενοίκους. «Επειδή με βλέπουν στην τηλεόραση, όλοι νομίζουν ότι η ζωή μου πάει πρίμα», λέει. «Ο κόσμος ξεχνάει ότι ακόμα κοιμάμαι σε στρώμα στο πάτωμα μαζί με τον γιο μου, σε ένα σπίτι που μοιράζομαι με άλλους πέντε συγκάτοικους. Τώρα πλέον ανήκω στους εργαζόμενους φτωχούς. Πηγαίνω στη δουλειά κάθε μέρα, αλλά ακόμα δεν τα βγάζω πέρα με τους λογαριασμούς».
 Η Τζακ έχει εξελιχθεί σε πολύ δραστήρια ακτιβίστρια κατά της φτώχειας, οργισμένη με τις συστηματικές επικρίσεις μερίδας του Τύπου για «τους τρακαδόρους των επιδομάτων» και την ανικανότητα των πολιτικών να κατανοήσουν τα πολύ ισχνά περιθώρια της επιβίωσης.
 «Σε έναν κόσμο που καθορίζει το ποιος είσαι από το τι δουλειά κάνεις, τι αυτοκίνητο οδηγείς, τις ίντσες της τηλεόρασής σου κι εάν είναι 3D ή HD, ή εάν έχεις μία σε κάθε δωμάτιο, εγώ καθορίζομαι από τη γενναιοδωρία των φίλων μου. Κάθομαι στον καναπέ που κάποιος μου παραχώρησε, κοιτάζω το πιάνο που κάποιος μου χάρισε, ακούω ραδιόφωνο που κάποιος μου έδωσε, κουρνιάζω στην αγκαλιά που κάποιος μου προσφέρει.
 »Η φτώχεια δεν είναι μόνο να μην έχεις θέρμανση ή αρκετό φαγητό ή ζεστό νερό ή ψυγείο. Δεν είναι τουριστικό αξιοθέατο, δεν είναι μοδάτο και δεν είναι κάτι που οι βουλευτές με αμοιβή 65.000 λιρών, συν τα έξοδα, μπορούν να καταλάβουν. Πόσο μάλλον ο πρωθυπουργός μας, που έχει το θράσος να διακηρύσει ότι “είμαστε όλοι στην ίδια βάρκα”. Φτώχεια είναι αυτό το αίσθημα απόγνωσης όταν το παιδί σου τρώει το τελευταίο του δημητριακό και σου λέει “κι άλλο μανούλα, ψωμί και μαρμελάδα, μανούλα”, την ώρα που εσύ αναρωτιέσαι εάν πρέπει να πας να “σκοτώσεις” την τηλεόραση ή την κιθάρα πρώτα και πώς να του πεις ότι δεν υπάρχει ούτε ψωμί ούτε μαρμελάδα».