Ερασιτέχνες είμαστε αλλά τρέξαμε στο Μαραθώνιο με χαρά: Γνωρίστε τους

Ερασιτέχνες δρομείς που έλαβαν μέρος στον 30ο Κλασικό Μαραθώνιο της Αθήνας και τους αγώνες των 5 και 10 χιλιομέτρων μιλούν για τη χαρά της συμμετοχής και τη συγκίνηση του τερματισμού.

Χάρης Αναγνωστόπουλος, 30 ετών, Δικηγόρος / 5 χλμ.«Είτε τερματίσεις με τους πρώτους είτε με τους τελευταίους η εμπειρία είναι συναρπαστική»

Φέτος, έπειτα από προτροπή φίλου μου, αποφάσισα να πάρω μέρος στους αγώνες για πρώτη φορά. Από τις 8:30 το πρωί, μπροστά στο Καλλιμάρμαρο επικρατούσε το αδιαχώρητο. Το κλίμα ήταν ιδιαίτερα εορταστικό λόγω της επετείου και όλοι μιλούσαν για την ανέλπιστα μεγάλη συμμετοχή του κόσμου. Συνήθως αθλούμαι μόνος όμως σήμερα, ανάμεσα σε τόσους δρομείς, δεν μου δημιουργήθηκε στιγμή η αίσθηση της αναμέτρησης και δεν υπήρξε ίχνος ανταγωνισμού. Όταν τρέχεις ως μέλος μιας ομάδας, ο διπλανός σου σε παρακινεί να δώσεις τον καλύτερο σου εαυτό και να μην τα παρατήσεις στα μέσα της διαδρομής. Ο κόσμος γύρω σου είναι το κίνητρο για να συνεχίσεις. Άλλωστε, είτε τερματίσεις με τους πρώτους στα δεκαπέντε λεπτά είτε περπατώντας με τους τελευταίους έπειτα από μια ώρα, η εμπειρία παραμένει εξίσου συναρπαστική. Είναι εμφανές ότι στη χώρα μας το group running είναι πλέον μια μόδα που αναπτύσσεται ραγδαία, όπως και το ποδήλατο, γεγονός ιδιαίτερα υγιές και ελπιδοφόρο. Προσωπικά το ευχαριστήθηκα τόσο που του χρόνου σκέφτομαι να δοκιμάσω τις δυνάμεις μου στα 10χλμ.

Δημήτρης Παπαδημητρίου, 26 ετών, Γυμναστής / 5 χλμ.
«Δεν σου δίνεται συχνά η ευκαιρία να νιώσεις ελεύθερος τρέχοντας επί της Βασιλίσσης Σοφίας!»

Πέρυσι έτρεξα στα 10χλμ όμως φέτος, εξαιτίας ενός τραυματισμού, αναγκάστηκα να μειώσω τη διαδρομή. Όσο καλή και να είναι η φυσική μου κατάσταση, στην εκκίνηση πάντα πιστεύω ότι δεν θα καταφέρω να τερματίσω. Ο ενθουσιασμός του κόσμου, η ιδέα της «νίκης» με κάνουν να δοκιμάζω τα όρια μου και τελικά αποκτώ αντοχές μεγαλύτερες από αυτές που επιδεικνύω στον διάδρομο του γυμναστηρίου! Αν θέλεις να επιτύχεις καλή επίδοση, θα χρειαστεί να ακολουθήσεις ένα πρόγραμμα άσκησης ήπιας έντασης. Αν όμως το κάνεις για τη συμμετοχή, ένα αξιοπρεπές αποτέλεσμα μπορεί να επιτευχθεί με λίγη μονάχα καλή θέληση. Με χαροποιεί που βλέπω ότι ο αθλητισμός, και δη σε ομαδικό πλαίσιο, γίνεται με τον καιρό μέρος της καθημερινότητας του Έλληνα. Η ιδέα της παρέας μεταδίδεται και ο παράγοντας της κοινωνικοποίησης σε τέτοιες διοργανώσεις είναι το μυστικό της επιτυχίας. Άσε που είδα την Αθήνα όπως δεν την έχω ξαναδεί: δεν σου δίνεται συχνά η ευκαιρία να νιώσεις ελεύθερος τρέχοντας επί της Βασιλίσσης Σοφίας!
Γιώργος Παχνέλης, 40 ετών, Ιδιωτικός Υπάλληλος σε εταιρία Πληροφορικής / 10 χλμ.
«Η προετοιμασία με τους συναδέλφους ήταν ένα ευχάριστο τελετουργικό»

 
Ανέκαθεν έβρισκα το τρέξιμο βαρετό και είχα μια κλήση προς τα ομαδικά αθλήματα, όπως το ποδόσφαιρο. Αποτελεί όμως πρόκληση το να εκπαιδεύσεις τον οργανισμό σου να αντέχει τη μια ώρα συνεχόμενου τζόκινγκ κι έτσι φέτος πήρα για τέταρτη συνεχόμενη χρονιά μέρος στα 10χλμ, παρέα με τους συναδέλφους μου. Ο χαβαλές που συνοδεύει την προετοιμασία των προηγούμενων ημερών αλλά και η αναμονή των αποτελεσμάτων είναι για εμάς ένα ευχάριστο τελετουργικό. Η όψη μιας Αθήνας απαλλαγμένης από μποτιλιάρισμα μου θυμίζει τις εποχές που έκλεινε η Σταδίου λόγω κακοκαιρίας και τα παιδιά ξεχύνονταν στο δρόμο για να παίξουν χιονοπόλεμο-το συναίσθημα είναι απελευθερωτικό. Από την άλλη, το φετινό ρεκόρ συμμετοχών – που κατά τη γνώμη μου δεν οφείλετο ούτε στον επετειακό χαρακτήρα των αγώνων ούτε και στην εμπορική προβολή αφού η πλειοψηφία του κόσμου έμοιαζε να αγνοεί την ύπαρξη του Sponsors Village- ίσως με αποτρέψει του χρόνου από το να συμμετάσχω. Μέχρι να αφήσω τα πράγματα μου, να διασχίσω τις γέφυρες, να σταθώ στην ουρά για ένα μπουκάλι νερό πέρασαν τρεις ώρες!
Μιρέλλα Αλεξίου, 18 ετών, φοιτήτρια ψυχολογίας / 10 χλμ.
«Έσπασα το προσωπικό μου ρεκόρ και συγκινήθηκα τερματίζοντας στο Καλλιμάρμαρο»

«Είναι η πέμπτη φορά που συμμετέχω στη διοργάνωση μαζί με τους γονείς και τα αδέλφια μου. Τις πρώτες χρονιές έτρεχα χωρίς άγχος, αφού το έκανα αποκλειστικά για την εμπειρία. Με τον καιρό κατάφερα να εξοικειωθώ με τη διαδρομή και να βελτιώσω την επίδοση μου. Όταν τρέχεις με παρέα έχεις περισσότερη εμπιστοσύνη στον εαυτό σου, λιγότερο άγχος και νιώθεις πως δε βαδίζεις στα τυφλά. Βέβαια ήταν η πρώτη χρονιά που λόγω αυξημένης συμμετοχής στην εκκίνηση μας χώρισαν σε τρία γκρουπ κι έτσι στα πρώτα διακόσια μέτρα ήταν δύσκολο να βρεις μονοπάτι λόγω συνωστισμού. Παρ’ όλα αυτά φέτος έσπασα το προσωπικό μου ρεκόρ (μία ώρα και δέκα λεπτά) και συγκινήθηκα τερματίζοντας στο στάδιο όπου διεξήχθησαν οι πρώτοι Ολυμπιακοί Αγώνες. Ο στόχος μου τώρα είναι να προετοιμαστώ για να λάβω μέρος του χρόνου στα 42χλμ!»

Έλενα Παπανικητοπούλου, 19 ετών, φοιτήτρια επικοινωνίας / 10 χλμ.
«Ο κόσμος που είχε μαζευτεί στη διαδρομή μάς έδινε δύναμη»

«Φέτος έτρεχα για πρώτη φορά. Δεν είχα προπονηθεί κι έτσι είχα άγχος για τον αν θα καταφέρω να διανύσω την απόσταση ως το τέλος, όμως ο κόσμος που ήταν μαζεμένος τριγύρω λειτουργούσε σαν πηγή δύναμης. Στο 4ο χιλιόμετρο μας περίμενε μια μπάντα που μας συνόδευσε παίζοντας τύμπανα, ενώ στο 6ο προς τον γυρισμό το πλήθος ήταν μαζεμένο πίσω από τα κάγκελα για να μας ενθαρρύνει χειροκροτώντας και φωνάζοντάς μας «μπράβο»! Πρόκειται για έναν αγώνα που απευθύνεται σε όλων των ειδών τους δρομείς -ηλικιωμένους, νέα παιδιά, έμπειρους, ξένους, αρχάριους, οικογένειες-κι αυτό έχει ιδιαίτερο ενδιαφέρον. Ακριβώς πίσω από εμάς, έτρεχαν ξένοι που κοιτούσαν μετά μανίας το χρονόμετρο τους αλλά και μπαμπάδες που έσπρωχναν τα παιδιά τους μέσα στα καροτσάκια, έτσι για πλάκα!»
Έντι Αλεξίου, 53 ετών, οικονομικές επιχειρήσεις / 42 χλμ.
«Ο κόσμος ψάχνει σήμερα περισσότερο από ποτέ αφορμές για να βγει έξω και να αποτελέσει μέρος μιας ομάδας»

 
«Στη συγκεκριμένη διοργάνωση συμμετέχω από το 2001 τρέχοντας στα 10χλμ μαζί με τα παιδιά μου και το 2006 πήρα μέρος στον πρώτο μου Κλασικό Μαραθώνιο. Πρόκειται για την πιο ιστορική αλλά και την πιο δύσκολη διαδρομή: έχω συμμετάσχει σε αγώνες στην Αμερική, στο Βέλγιο, στην Ελβετία, στην Αυστρία και στην Ιταλία και μπορώ να πω με σιγουριά πως ο Μαραθώνιος της Αθήνας δε συγκρίνεται με καμίας άλλης χώρας. Είναι σημαντικό να είσαι εξοικειωμένος με δρόμους έντασης κι έτσι είχα προετοιμαστεί κάνοντας ημι-μαραθώνιους βουνού στον Παρνασσό και στην Πάρνηθα αλλά και τρίαθλο. Θέλει πειθαρχία τόσο στην προπόνηση όσο και στη διατροφή για να κάνεις κάθε φορά και καλύτερο χρόνο. Όμως όλοι είμαστε άξιοι-οι Κενυάτες που τερματίζουν πρώτοι δεν καταβάλλουν περισσότερη προσπάθεια από αυτούς που θα τερματίσουν μετά από τέσσερις ώρες. Δεν εκπλήσσομαι που κάθε χρόνο ο αριθμός των συμμετεχόντων ολοένα και αυξάνεται. Άλλες χρονιές είχαμε την πολυτέλεια να είμαστε έξω και να πίνουμε καφέ. Τώρα πια οφείλουμε να εκμεταλλευόμαστε τις ευκαιρίες που μας παρουσιάζονται για να έρθουμε πιο κοντά και να μοιραστούμε ένα κοινό όραμα. Ο κόσμος ψάχνει σήμερα περισσότερο από ποτέ αφορμές για να βγει έξω από το σπίτι του και να γίνει μέλος μας ομάδας».
Eileen Maitland Makgill Crichton, 33 ετών / 5 χλμ.
«Οχτώ μηνών έγκυος κι όμως πήρα μέρος γιατί είναι για καλό σκοπό»

«Κατάγομαι από την Αγγλία κι ο σύζυγος μου από την Σκοτία. Εδώ και τέσσερα χρόνια που ζούμε στην Ελλάδα, στηρίζουμε τη διοργάνωση. Πέρυσι έτρεξα με την δίχρονη κόρη μου Πελαγία στο καρότσι και φέτος κατάφερε τα 2,5 από τα 5 χλμ να τα καλύψει τρέχοντας. Εγώ τα περπάτησα, καθ’ ότι οχτώ μηνών έγκυος! Μου κάνει καλό ψυχολογικά κι η κόρη μου το διασκεδάζει αφού κάνει έτσι τα πρώτα της βήματα στον αθλητισμό και μαθαίνει από πρώτο χέρι την έννοια της συλλογικότητας. Κάνεις τη βόλτα σου απολαμβάνοντας την ηλιόλουστη ημέρα και παράλληλα ενισχύεις μια προσπάθεια που γίνεται με καλό σκοπό - μια όμορφη Κυριακή μια φορά το χρόνο».
Πηγή: kathimerini.gr