Μπάμπης Βωβός: Να πούμε όμως και του στραβού το δίκιο για το Βωβονιστάν - Ένα άρθρο του Θανάση Σκόκου

του Θανάση Σκόκου

Η σύλληψη του επιχειρηματία Μπάμπη Βωβού για ληξιπρόθεσμα χρέη προς το δημόσιο έγινε αφορμή  να ανθίσουν χιλιάδες χαμόγελα χαιρέκακης ικανοποίησης.

Αυτός, που για πολλούς συμβόλιζε για τριάντα περίπου χρόνια το επιθετικό και διαπλεκόμενο real estate, διανυκτερεύει στα κρατητήρια της ΓΑΔΑ!  Ο εμπνευστής και  δημιουργός της «Βωβούπολης» ή «Βωβοκιστάν», του «μαρουσιώτικου  Μανχάταν» με τους  ενεργειοβόρους  γυάλινους πύργους και τις εκνευριστικές,  θηριώδεις, προκλητικές επιγραφές με το όνομα του: babis vovos.  Ένας επαρχιώτης από τα Φιλιατρά, οπλισμένος μόνο με ένα πτυχίο πολιτικού μηχανικού, θράσος και οράματα από ταξίδια στο Μανχάταν.  Αυτή είναι η κυρίαρχη εικόνα του από την πλευρά των πολυπληθών επικριτών του.

Στα τέλη της δεκαετίας του ’70 οι περισσότεροι κατασκευαστές εμπορικών κτηρίων έβλεπαν ακόμη τη «μικρή εικόνα», περιορισμένη στο κέντρο της Αθήνας και κάποιων προαστίων. Ο Βωβός όμως έβλεπε τη «μεγάλη εικόνα» με επίκεντρο την Κηφισίας. Ξεκίνησε με το Atrina και συνέχισε ακάθεκτος. Όταν οι ανταγωνιστές του έφτιαχναν «κάτι σαν» εμπορικά κέντρα για μικρομάγαζα, αυτός είχε περάσει στα μεγάλα κτήρια για μεγάλους και οικονομικά ισχυρούς χρήστες. Όταν αυτοί πούλαγαν με το μέτρο σαν πολυκατοικιτζήδες, αυτός κατασκεύαζε, πούλαγε, μίσθωνε τα πουλημένα, τα επαναμίσθωνε  και τα διαχειριζόταν με μακροχρόνια συμβόλαια. Αυτοί ήταν μπακάληδες κι αυτός ήταν σουπερμάρκετ. Η αξιοποίηση, σε βαθμό κατάχρησης, της διάταξης για μεταφορά συντελεστών δόμησης από άλλες περιοχές αυγάταινε τα τετραγωνικά, τα μεγέθη και τα κέρδη του. Φυσικά δεν ήταν μόνον θέμα οραμάτων και επιχειρηματικής ευφυΐας. Ο Μπάμπης Βωβός είχε και τις άκρες. Ο τότε δήμαρχος Αμαρουσίου, Παναγιώτης Τζανίκος, δεν ήταν σίγουρα εχθρός του. Το ίδιο συνέβαινε και με σημαντικά στελέχη των τότε κυβερνήσεων.

Δεν έτυχε να τον γνωρίσω προσωπικά. Περιγράφεται ως αλαζών, εργασιομανής, σκληρός. Τα παιδιά του λέγεται οτι ήταν προκλητικοί επιδειξίες- κοσμικοί. Γενικά δεν είχε πολλές συμπάθειες. Ό,τι πρέπει για να πεις: «Καλά να πάθει το λαμόγιο!».

Δεν θα το πω και θα συνεχίσω.

Την προηγούμενη δεκαετία ανέλαβε την υλοποίηση του έργου της «διπλής ανάπλασης» που περιελάμβανε, μεταξύ άλλων, την κατασκευή του νέου γηπέδου του Παναθηναϊκού και εμπορικού κέντρου στο Βοτανικό. Το έργο είχε κυρωθεί με νόμο που ψηφίστηκε με συντριπτική πλειοψηφία από τη Βουλή. Η εταιρεία του Μ.Βωβού δανείστηκε από τις τράπεζες, ξεκίνησε και προχωρούσε τα έργα. Το 2009 όμως, μετά από προσφυγή κατοίκων, το Συμβούλιο της Επικρατείας ανέστειλε τα έργα για περιβαλλοντικούς λόγους. Τα έργα όμως είχαν προχωρήσει και είχαν δαπανηθεί  αρκετά εκατομμύρια ευρώ. Δεν μπορώ να σας πω ότι αν δεν συνέβαινε αυτό σήμερα η εταιρεία θα ήταν μια χαρά, θα πλήρωνε τους φόρους της και θα απασχολούσε τους εκατοντάδες εργαζόμενους που τώρα μάλλον θα είναι άνεργοι. Πιθανόν και όχι. Το σίγουρο όμως είναι ότι αυτή η εξέλιξη ήταν η χαριστική βολή για τον Βωβό και την επιχείρησή του. Σήμερα έχει καταθέσει αίτηση υπαγωγής της στο άρθρο  99. Χρωστάει 800 περίπου εκατομμύρια στις τράπεζες, δεν ξέρω πόσα σε προμηθευτές, σε εργαζόμενους, στο ΙΚΑ. Το ένα εκατομμύριο που οφείλει στο δημόσιο είναι από τα 40 δις  που το τελευταίο περιμένει - μάλλον μάταια - να εισπράξει από μεγαλοφειλέτες.      
   
Είμαι σχεδόν βέβαιος ότι ο Μπάμπης Βωβός και οι δικοί του δεν θα πεθάνουν στην ψάθα. Μάλλον θα έχουν κάνει έγκαιρα τους λογαριασμούς τους. Καταλαβαίνω επίσης ότι σήμερα είναι άχαρο και αντιδημοφιλές να βρίσκεις κάποιο - έστω και μικρό - δίκιο σε κάποιον επιχειρηματία που χρεοκοπεί και δεν πληρώνει. Πολύ δε περισσότερο όταν αυτός είναι ο Βωβός, ο αλαζών, με τα γυάλινα κτίρια και τις διαπλοκές. Και πάλι όμως σκέφτομαι ότι αν δεν ήταν αυτός, ο "κακός" και επρόκειτο για έναν απολύτως έντιμο, νομοταγή, μη διαπλεκόμενο, συνεπή και μειλίχιο επιχειρηματία, που σε όλη του τη ζωή κατασκεύαζε αρχιτεκτονικά αριστουργήματα, είχε όμως την αφέλεια να περιβάλλει με εμπιστοσύνη την κυρωμένη με νόμο σύμβασή του, θα είχε αποφύγει την καταστροφή; Θα του έδειχνε συμπάθεια και θα τον αποζημίωνε το ελληνικό δημόσιο;

Και κάτι τελευταίο.

Χθες βράδυ στο MEGA ο Γιάννης  Στουρνάρας είπε ότι αντικίνητρο για τις ιδιωτικές επενδύσεις δεν είναι η υψηλή φορολογία αλλά τα γραφειοκρατικά και λοιπά εμπόδια που συναντά όποιος τις τολμήσει.

Σωστά. Σκέφτομαι λοιπόν για παράδειγμα το Ελληνικό. Μετά την έγκρισή της από την Βουλή η επένδυση θα αρχίσει να υλοποιείται. Ποιος όμως μπορεί να εγγυηθεί ότι δεν θα σταματήσει, επειδή θα κριθεί βλαβερή για κάποιο σπάνιο είδος της τοπικής πανίδας την ύπαρξη του οποίου δεν είχαμε την τύχη να διαπιστώσουμε μέχρι εκείνη τη στιγμή;

Πηγή: protagon.gr