Το σύνδρομο της κατάληψης της εξουσίας όπως-όπως απειλεί τον Τσίπρα: Ένα άρθρο του Σταύρου Θεοδωράκη

του Σταύρου Θεοδωράκη

Να τα πάρουμε τα πράγματα με την χρονική τους σειρά. Στα τέλη Σεπτεμβρίου τα γραφεία της Διοίκησης του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης κατελήφθησαν από εργαζόμενους στην καθαριότητα. Αίτημα τους;  Το 70% του προϋπολογισμού του ΑΠΘ να πηγαίνει στις εταιρίες που καθαρίζουν το Πανεπιστήμιο. Προσοχή όχι το 7% αλλά το 70%! Οι κινητοποιήσεις αυτές, μέσα σε δύο μήνες μετέτρεψαν το ΑΠΘ σε χωματερή. Οι φοιτητές το εγκατέλειψαν και τη θέση τους πήραν… τρωκτικά. Τελευταία άρχισαν και οι τσαμπουκάδες. Καταληψίες κυνηγούσαν καθηγητές. Κρανοφόροι χτυπούσαν φοιτητές. Γραφεία «άδειαζαν», σχολές σφράγιζαν πόρτες και παράθυρα. «Εικόνες από φαβέλες του Ρίο Ντε Τζανέιρο», έγραψαν στο μπλοκ τους, φοιτητές της Νομικής.

Μέσα σε αυτή την βρωμερή κυριολεκτικά ατμόσφαιρα οι πρυτανικές αρχές, ομόφωνα, αποφάσισαν να καλέσουν την εισαγγελία να προστατεύσει το Ίδρυμα από «αξιόποινες πράξεις» που δημιουργούν πλέον «μη αναστρέψιμες ζημιές». Και όταν λέμε «πρυτανικές αρχές στο ΑΠΘ» εννοούμε ανθρώπους που πρόσκεινται κυρίως στην «ριζοσπαστική αριστερά» (είναι άλλωστε γνωστές οι σχέσεις του πρύτανη Γιάννη Μυλόπουλου με τον Αλέξη Τσίπρα). Ορισμένα στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ Θεσσαλονίκης όμως, θεώρησαν προδοσία το έγγραφο των πρυτανικών αρχών προς τις «κατασταλτικές δυνάμεις» και όχι μόνο ζήτησαν να συνεχιστεί η κατάληψη των γραφείων της πρυτανείας αλλά απαίτησαν και την παραίτηση των πρυτανικών αρχών, δηλαδή του Μυλόπουλου!

Το φαινόμενο δεν είναι καινούργιο. Κάθε φορά που μια «κομματική ομάδα» πλησιάζει την εξουσία, την καταλαμβάνει το «προεξουσιαστικό άγχος». «Είμαστε με όλους και κυρίως με αυτούς που κάνουν πολύ θόρυβο, όσο ακραίοι και νάναι». Το ίδιο σύνδρομο έχει πλήξει κατά καιρούς όλους τους πράσινους και γαλάζιους «διεκδικητές» (Καραμανλή, Παπανδρέου, Σαμαρά, ακόμη και τον Σημίτη για κάποια φεγγάρια). Έτσι έγινε ο Παπανδρέου αντιεξουσιαστής στο λιμάνι του Πειραιά (με βαζελίνη στα μάτια για να προστατευθεί από τα δακρυγόνα) και ο Σαμαράς αρχικαπετάνιος της ΔΑΚΕ και ένα φεγγάρι και των ταξιτζήδων.

Στις μέρες μας το άγχος έχει μετακομίσει «αριστερά». Τα στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ στα πρωινά «παράθυρα» δηλώνουν αλληλέγγυοι ακόμα και με αυτούς που αυτοκτονούν (βαπτίζουν θυσία την αυτοκτονία!) και φλερτάρουν με ιδέες που η αριστερά έχει συγκρουστεί. Καλύπτουν, ας πούμε, ακόμη και συνδικαλιστές της ΟΛΜΕ που ζητούν να μην ελεγχθούν περαιτέρω οι καθηγητές των γυμνασίων και των Λυκείων που έχουν υποπέσει σε πειθαρχικά παραπτώματα (ασυλία φαντάζομαι παρέχεται και στους 8 καθηγητές που έχουν κατηγορηθεί για σεξουαλικά αδικήματα και που σύμφωνα με τον επιθεωρητή Δημόσιας Διοίκησης Λέανδρο Ρακιντζή, συνεχίζουν να «διδάσκουν»). Η λογική είναι απλή. «Οι δυναμικές μειοψηφίες θα μας φέρουν στην εξουσία». Σε αυτή την λογική, στο «κοινωνικό μέτωπο» χωρούν ακόμη και ο πάλαι ποτέ πρασινοφρουρός Μιχελογιαννάκης (ο οποίος συνεχίζει να διαλαλεί στο Ηράκλειο την ρηξικέλευθη  άποψη ότι ο λαός πρέπει να βγει στους δρόμους με τα Καλάσνικωφ). Από το «βαθύ πράσινο», στο «βαθύ κόκκινο».

Και βέβαια σε αυτό το κλίμα δεν χωρούν ούτε αμφισβητήσεις, ούτε καν συζητήσεις. Χαρακτηριστική περίπτωση, ο προπηλακισμός στελέχους του ΣΥΡΙΖΑ στο Αγρίνιο επειδή άσκησε κριτική στον κοινοβουλευτικό εκπρόσωπο του ΣΥΡΙΖΑ Παναγιώτη Κουρουπλή. «Να τα έργα σας, τώρα που βάλατε τους τραμπούκους στο κόμμα» ακούγεται να φωνάζει στο βίντεο του «Αγρίνιο Νετ» ο Παναγιώτης Σουλιώτης, στριμωγμένος ανάμεσα σε «αγανακτισμένους Κουρουπληκούς». Δίπλα του όμως  κανείς (κανείς;) δεν συγκινείται. Αυτό που προέχει για όλους (για όλους;) είναι η κατάληψη της εξουσίας. Μετά τις εκλογές, ποιός ζει ποιός πεθαίνει.

Πηγή: protagon.gr