Πόσους δημόσιους υπάλληλους αντέχει η Ελλάδα; - Ένα άρθρο του Κώστα Στούπα

του Κώστα Στούπα

1) Πόσους δημόσιους υπάλληλους αντέχει η Ελλάδα; 

Ο ένας γείτονας  κερδίζει μεγαλύτερα εισοδήματα και μπορεί να απασχολεί τέσσερις οικιακές βοηθούς και δυο-τρεις δασκάλους ιδιαιτέρων μαθημάτων για τα παιδιά...
 
Ο άλλος έχει λιγότερα εισοδήματα και πληρώνει μόνο μια γυναίκα για την καθαριότητα μια φορά την εβδομάδα και στέλνει τα παιδιά στο φροντιστήριο της γειτονιάς.

Ο τρίτος δεν απασχολεί καμία οικιακή βοηθό και ούτε διαθέτει ιδιωτική ασφάλιση γιατί δεν του περισσεύουν.

Κατά τον ίδιο τρόπο ο αριθμός των δημοσίων υπαλλήλων που μπορεί να απασχολήσει μια χώρα, δεν εξαρτάται από τον αριθμό που απασχολούν οι γειτονικές, αλλά από το αριθμό που μπορεί να συντηρήσει η οικονομία της...

Είναι άτοπο λοιπόν να συγκρίνουμε τον αριθμό των δημοσίων υπαλλήλων της Νορβηγίας, της Σουηδίας ή της Γερμανίας με αυτόν που απασχολεί η Ελλάδα.

Η πρώτη έχει ένα ισχυρό φυσικό πόρο και οι άλλες ανταγωνιστικές οικονομίες με τις οποίες η ημετέρα δεν είναι συγκρίσιμη. 

Το μεγάλο ψέμα...

Πόσους δημοσίους υπαλλήλους χωράει η Ελλάδα; Οι «προοδευτικοί» υποστηρίζουν  όσους χωρούν οι άλλες ευρωπαϊκές χώρες.

Στην Ελλάδα οι απογραφές υποστηρίζουν πως έχουμε περί τις 650 χιλιάδες δημοσίους υπαλλήλους. Οι προστάτες των δημοσίων υπαλλήλων αλλά και του “πνεύματος” της δημοσιοϋπαλληλίας  υποστηρίζουν πως οι απασχολούμενοι στο δημόσιο δεν ξεπερνούν το μέσο όρο των λοιπών ευρωπαϊκών χωρών.

Στατιστικά και φαινομενικά είναι περίπου έτσι, έστω και αν η αποδοτικότητα του ελληνικού δημοσίου δεν συγκρίνεται με καμιά άλλη ευρωπαϊκή χώρα, παρά μόνο με χώρες της Αφρικής. 

Η κομματική και πελατειακή “μαφία” που κυβερνά και συγκυβερνά τον τόπο τις τελευταίες δεκαετίες ως κυβέρνηση, αντιπολίτευση και συνδικάτα έχει καταφέρει να καλύψει την απασχόληση πίσω από διάφορους φαινομενικά "αθώους" κωδικούς στον κρατικό προϋπολογισμό.

Π.χ. Οι εργαζόμενοι στα Ναυπηγεία οι οποίοι πριν λίγες εβδομάδες εισέβαλαν στο Πεντάγωνο, είναι εργαζόμενοι στον ιδιωτικό τομέα καίτοι εμφανίζεται ιδιώτης ιδιοκτήτης ή στο δημόσιο.

Αν ακολουθήσουμε την πορεία του χρήματος θα δούμε πως  ο μοναδικός πελάτης των ναυπηγείων είναι το υπουργείο Άμυνας. Ο μισθός των εργαζομένων στα ναυπηγεία εμφανίζεται σε κάποιο κωδικό των δαπανών του υπουργείου Άμυνας.

Οι εργαζόμενοι στις θυγατρικές της Αγροτικής Τράπεζας όπως Ελληνική Βιομηχανία Ζάχαρης, Δωδώνη, ΣΕΚΑΠ ανήκαν στον ιδιωτικό ή δημόσιο τομέα; Ο κρατικός προϋπολογισμός (δηλ. οι φορολογούμενοι) πάντως μέχρι πρότινος ανά τακτά διαστήματα κάλυπτε τις μαύρες τρύπες της Αγροτικής με αυξήσεις κεφαλαίου...

Αν κοιτάξουμε την πορεία του χρήματος στα έσοδα και άλλων πολλών ιδιωτικών επιχειρήσεων θα δούμε πως ο κρατικός προϋπολογισμός και μέσω αυτού οι φορολογούμενοι είναι ο τροφοδότης λογαριασμός...

Η ελληνική οικονομία μπορεί να μοιάζει με αυτή ενός διεφθαρμένου καπιταλισμού, αλλά έχει εμφανή τα χαρακτηριστικά του σοβιετικού μοντέλου. Όπου η κομματική και συνδικαλιστική αγκιτάτσια διευθύνει εκτεταμένους  τομείς της οικονομίας...

Η ελληνική οικονομία παρά τη συρρίκνωση που έχει υποστεί στα τελευταία χρόνια της ύφεσης συνεχίζει να τροφοδοτεί με περί τα 50 δισ. ευρώ τα έσοδα του δημοσίου. 

Αυτό συμβαίνει όχι γιατί μειώθηκε η φοροδιαφυγή αλλά κυρίως γιατί αυξήθηκαν οι φόροι των συνήθων υποζυγίων.  Ήδη, η αδυναμία αποπληρωμής των φόρων αυξάνεται με γεωμετρική πρόοδο τους τελευταίους μήνες.

Αυτό που επί της ουσίας συμβαίνει είναι η καύση του «λίπους» των αποταμιεύσεων των ιδιωτών από μια κρατική μηχανή χωρίς ανάλογο αποτέλεσμα για την κοινωνία που υποφέρει. Ο δημόσιος τομέας συνεχίζει να «καίει» και τους τελευταίους πόρους του ιδιωτικού μέχρι την τελική πτώση...

Βλέπε: Μεγάλο κόστος μικρό αποτέλεσμα...

Όσο διαρκεί αυτή η σχέση καμιά ανάστροφή του κλίματος και επιστροφή στην ανάπτυξη δεν είναι εφικτή. Η διάλυση του μοντέλου είναι θέμα μηνών πλέον... Αυτό αποτελεί την ελπίδα για τη συνέχεια.

Όποιος δεν βλέπει πως η αναδιάταξη δημοσίου και ασφαλιστικού ποσοτικά και ποιοτικά σε νέα βάση είναι θέμα χρόνου  δεν ξέρει ούτε πρόσθεση, ούτε αφαίρεση...

2) Ιδού το νέο σχέδιο της κυβέρνησης για την προσέλκυση επενδύσεων

Αφήνεται να διαχυθεί μεθοδικά στην κοινωνία η ιδεολογική στοχοποίηση της επιχειρηματικότητας και η δαιμονοποίηση του κέρδους. Συναλλάσσεται το κράτος με επιχειρήσεις και κατόπιν αρνείται να τις εξοφλήσει για τη συναλλαγή.

Βλέπε: Ιδού το νέο σχέδιο της κυβέρνησης για την προσέλκυση επενδύσεων

3) Το κόμμα της βίας στη Γλυφάδα...
 

Πρώτα από όλα θα ήθελα να εκφράσω τη λύπη μου, καθώς επίσης και την απορία μου, γιατί πολλοί φίλοι αγνόησαν την ουσία των γεγονότων & το κίνητρο της εξιστόρησης, και στάθηκαν στο μέρος που έγιναν τα επεισόδια.

Αντί να σταθούμε σε όλον αυτόν τον πανικό που έγινε αυτό που έμεινε είναι ότι η βόλτα έγινε στη Γλυφάδα... Τα ίδια ακριβώς θα έγραφα αν η βόλτα με τα παιδιά μου γινόταν στην Ηλιούπολη, το Βύρωνα, το Περιστέρι, το Κερατσίνι ή τα Πετράλωνα...

Βλέπε: Το κόμμα της βίας στη Γλυφάδα...

4) Οι σειρήνες του ΣΥΡΙΖΑ

Θα περίμενε κανείς, σύσσωμη η πολιτική ηγεσία, να διακηρύξει  ότι τελείωσαν τα ψέματα, ότι είναι η τελευταία μας ευκαιρία να ορθοποδήσουμε  και να μας παροτρύνουν  να δουλέψουμε εντατικά, να καθαρίσουμε όλοι μαζί την χώρα από την λαμογιά και να νοικοκυρευτούμε σε όλους τους τομείς.

Βλέπε: Οι σειρήνες του ΣΥΡΙΖΑ...

Πηγή: capital.gr


Πηγή:www.capital.gr