Σπύρος Ριζόπουλος: ''Το πολιτικό σύστημα πληρώνει για όσα έκανε τα τελευταία 38 χρόνια!''

Θα μπορούσα να κάθομαι στα αυγά μου. Όλοι οι υποψήφιοι βουλευτές που συνεργάστηκαν με την εταιρεία μας, εξελέγησαν. «100% επιτυχία» θα μπορούσαμε να διαφημίζουμε, αν ήμασταν φροντιστήριο για πανελλαδικές. Ωστόσο, δεν κάθομαι ήσυχος, διότι στη ζωή πρέπει να κάνουμε και πέντε – δέκα πράγματα παραπάνω,  προκειμένου να είμαστε και κοινωνικά χρήσιμοι ως άτομα.

Αυτός άλλωστε είναι και ο λόγος που δημιούργησα το blog,  όταν πείστηκα απόλυτα (θα πω κάποια στιγμή ενδιαφέρουσες λεπτομέρειες) πως τα μεγάλα συμβατικά μέσα ενημέρωσης στην Ελλάδα, είτε δεν θέλουν, είτε δεν μπορούν, να καταγράψουν κοινωνικά χρήσιμες ιδέες. Μπορεί να οφείλεται σε σχέσεις διαπλοκής συμφερόντων, μπορεί και σε απλή ξεροκεφαλιά. Λίγο με νοιάζει. Το αστείο όμως είναι πως σήμερα μπορεί να είναι από αμήχανοι έως πανικόβλητοι, μόνον όσοι δεν έτυχε να διαβάσουν τα άρθρα που φιλοξενούνται σε αυτό το blog εδώ και τρεις μήνες, τα οποία έχουν προβλέψει με ακρίβεια το αδιέξοδο που δημιουργείται. Αδιέξοδο το οποίο θα πληρώσει η χώρα και η ευθύνη ανήκει εξ ολοκλήρου στο πολιτικό σύστημα.

Κάνω μια γρήγορη επισκόπηση βασικών θέσεων που γράφτηκαν εδώ και επιβεβαιώθηκαν πλήρως από το χθεσινοβραδινό εκλογικό αποτέλεσμα:

1. Η Ελλάδα σήμερα έχει ανάγκη το δικό της Ερντογάν. Τον ηγέτη που θα είναι αποφασισμένος να της ξαναδώσει εθνική αυτοπεποίθηση και αξιοπρέπεια. Αυτόν που θα εμπνεύσει την κοινωνία, εξηγώντας πειστικά πως η προάσπιση της εθνικής κυριαρχίας δεν είναι ούτε απλή ούτε εύκολη υπόθεση και, κυρίως, δεν γίνεται με λόγια. Πρέπει να δουλέψουμε πολύ σκληρά μέσα για να μπορούμε να κοιτάμε στα μάτια τους έξω. Σε αυτό, το πολιτικό σύστημα απέτυχε ξανά.
2. Η παρουσία δευτερότριτων στο προσκήνιο, είναι η αψευδής απόδειξη πως το πολιτικό σύστημα χρεοκόπησε. Η οικονομική χρεοκοπία υπήρξε απότοκος της πολιτικής χρεοκοπίας και όχι το αντίστροφο. Οι δευτερότριτοι του ψευτοκατεστημένου έμειναν εκτός βουλής.
3. Όποιος πιστεύει πως οι Ευρωπαίοι είναι φίλοι μας, είτε είναι αφελής, είτε είναι ένοχος. Είναι ξεκάθαρο πλέον πως οι Ευρωπαίοι εταίροι έχουν τις δικές τους εθνικές «ατζέντες» και το μόνο που κάνουν είναι να κρατούν ανοιχτό το ελληνικό πρόβλημα, όταν ο χρόνος λειτουργεί μόνον σε βάρος μας.
4. Η ηγεσία της χώρας πρέπει κάποια στιγμή να σοβαρευτεί και να πάψει να παριστάνει τον μάγο της φυλής που ξορκίζει το κακό.Ηγεσία σημαίνει ετοιμότητα στρατηγικής, σχεδίου δράσεων και εργαλείων υλοποίησης, για κάθε ενδεχόμενο. Αλλιώς, είναι ηγεσία μόνο για τα πανηγύρια. Και αυτή τη στιγμή σε κανένα κόμμα μικρό ή μεγάλο δεν υπάρχει στρατηγική.
5. Ένα νέο πολιτικό σύστημα δεν μπορεί να γεννηθεί από τη μια μέρα στην άλλη. Χρειάζεται χρόνος μετάβασης. Ηγέτης θα είναι αυτός που θα εξασφαλίσει σταθερότητα για τη μετάβαση σε ένα νέο πολιτικό σύστημα. Οι εκλογές μπορεί να αναδείξουν νικητή, όχι όμως Ηγέτη. Είναι δύο διαφορετικά πράγματα και νομίζω πως έχει έλθει η ώρα για τον Αντώνη Σαμαρά να αποφασίσει τι θέλει να γίνει… Ο επόμενος νικητής των εκλογών ή ο επόμενος Εθνικός Ηγέτης;

Αυτό το τελευταίο γράφτηκε ακριβώς πριν από δυο μήνες, στις 8 Μαρτίου 2012. Υπήρχε ακόμη χρόνος για να μην ξεφύγουν τα πράγματα. Σήμερα, από νωρίς, βομβαρδίζομαι από τηλέφωνα. Αυτοί που έχουν την οικειότητα μαζί μου με το που το σηκώνω μου λένε: «Καργιόλη Ριζόπουλε είχες δίκιο σε όλα, τελικά».

Αν γράφονται αυτές οι γραμμές σήμερα δεν είναι για να κάνω επίδειξη της διορατικής απαισιοδοξίας μου. Αλλά διότι όταν τα πράγματα δυσκολεύουν πάρα πολύ – κι εδώ ακριβώς βρισκόμαστε τώρα – απαιτείται μια χώρα να βρει το θάρρος να μείνει όρθια και να κοιτάξει στα μάτια αυτό που  έχει να αντιμετωπίσει. Προϋπόθεση για αυτό είναι ένα θαρραλέο  πολιτικό  σύστημα.

Επαναδιατυπώνω λοιπόν – υπό τις νέες συνθήκες που δημιούργησαν οι εκλογές – την τελευταία άσκηση θάρρους που οφείλει το σημερινό αποτυχημένο πολιτικό σύστημα να εκτελέσει. Κι αυτή δεν είναι άλλη από το να καταφέρει να συνεννοηθεί.  Είναι το τίμημα που πρέπει να πληρώσει για όλα όσα έκανε ή δεν έκανε τα τελευταία 38 χρόνια. Από αυτή την τιμωρία δεν μπορεί να ξεφύγει, ακόμη κι αν αυτό σημαίνει πως θα πρέπει να θυσιαστούν και τα δύο πρώην μεγάλα κόμματα. Άλλωστε μόνον έτσι δεν θα ανοίξει ο δρόμος στο καινούργιο;

ΥΓ: Σήμερα, επομένη των εκλογών, η ζωή στην Αθήνα κύλησε ήσυχα. Τους προειδοποιώ όμως από σήμερα: Αν δεν κόψουν το λαιμό τους να βρουν κυβερνητική λύση, η επόμενη μέρα των επόμενων εκλογών δεν θα μοιάζει καθόλου με τη σημερινή.