Ο Νίκος Τριανταφυλλόπουλος, μασέρ στην Ασία, και το ωράριο των καταστημάτων - Μια αληθινή ιστορία του Τάκη Μίχα

του Τάκη Μίχα

Με 2.20 μέτρα ύψος σε ένα πληθυσμό το μέσο ύψος του οποίου δεν ξεπερνά το 1.60 είναι φυσικό να αποτελεί  αντικείμενο περιέργειας. Όποτε πηγαίνει σε ένα εμπορικό κέντρο ή σουπερμάρκετ στην Τσαγκ Μάι πολλοί του ζητούν να φωτογραφηθεί μαζί τους. Έτυχε να καθίσω δίπλα του σε ένα καφέ και φυσικά δεν έχασα την ευκαιρία να του πιάσω συζήτηση. Οποία η έκπληξη μου λοιπόν όταν διαπίστωσα ότι ο γίγαντας της Τσάγκ Μάι ήταν... Έλληνας! Ονομάζεται Νίκος Τριανταφυλλόπουλος ήταν παίκτης του μπάσκετ σε μικρότερες ομάδες στην Αθήνα, σπούδασε φυσιοθεραπευτής και ζει και εργάζεται τα τελευταία έξι έτη εδώ. Η ζωή του μετά την αποφοίτηση του αναμφίβολα παρουσιάζει ενδιαφέρον.

«Προερχόμενος από οικογένεια κομμουνιστών-με παππού στην εξορία-ηταν φυσικό όταν πήρα την απόφαση να φύγω από την Ελλάδα να προσπαθήσω να βρω την τύχη μου στην Κούβα. Επανάσταση, αντιιμπεριαλιστής, σάλσα, ωραίες γυναίκες, Φιντέλ κλπ».

Στην Κούβα έμεινε για ένα χρόνο περίπου όπου γνώρισε πάρα πολλούς ανθρώπους μεταξύ και των οποίων την γυναίκα που  παντρεύτηκε. Όμως ο γάμος δεν διήρκεσε πολύ. «Δυστυχώς η γυναίκα μου δεν με χρησιμοποίησε ως εργαλείο μετάβασης προς τον σοσιαλισμό αλλά ως μέσο για πρόσβαση στα τραπεζικά ΑΤΜ και σε δυτικό διαβατήριο» λέει. «Στην Κούβα έχουν  περισσότερες αμερικανικές σημαίες από όσες στις ΗΠΑ. Ειναι απίστευτος ο φιλαμερικανισμός. Όλοι περιμένουν πότε θα αλλάξει το καθεστώς να γίνει η Κούβα σαν την Φλόριντα. Μάταια προσπαθούσα να τους πείσω ότι δεν θα πρέπει να εύχονται κάτι τέτοιο».

Μετά ο δρόμος τον έφερε στην Ασία. Εδώ έζησε στην Ινδία  στην Ινδονησία και στο Βιετνάμ όπου σπούδασε γιόγκα και φυτοθεραπεία και στην Κίνα όπου σπούδασε βελονισμό. Στην Τσάγκ Μάι ήρθε για να σπουδάσει το περίφημο μασάζ της Βόρειας Ταϋλάνδης. Μετά έμεινε εδω όπου ασκεί τις γνώσεις του στην φυσιοθεραπεία, την βοτανοθεραπεία, τον βελονισμό και το Τσι Κούγκ.

Όντας στην πιάτσα έχει μία πολύ καλή εικόνα πως λειτουργεί η αγορά εδώ σε σχέση με την Ελλάδα. «Καμμία σύγκριση» μας λέει . «Εδω υπάρχει πολύ μεγαλύτερη ελαστικότητα σε όλους τους τομείς. Ο επιχειρηματίας ανοίγει και κλείνει το μαγαζί του όποτε θέλει. Δεν υπάρχει αυτό που λέτε «ωράριο καταστημάτων». Το ανοίγει όποτε θέλει  το πρωί και το κλείνει  όποτε θέλει το βράδυ. Το κλείνει επίσης κατά το διάστημα της ημέρας αν θέλει να πάει να φάει η να ρίξει κάνα υπνάκο. Και φυσικά το ίδιο ισχύει και για το Σαββατοκύριακο - δεν υπάρχει το περίφημο weekend εδώ. Το ίδιο ισχύει φυσικά και για τα φαρμακεία».

Ένα από τα πράγματα που εντυπωσιάζουν τον ξένο επισκέπτη εδώ είναι πως κάθε μαγαζί έχει πολλαπλές λειτουργίες. Ο χώρος π.χ. πού σπουδάζω τα Ται λειτουργεί σαν σχολείο το πρωί, το μεσημέρι σαν εστιατόριο και το βράδυ σαν γραφείο ταξιδιών! «Πράγματι έτσι είναι» συμφωνεί ο Νίκος. «Εδω στην Ασία ανακάλυψαν το multitasking μερικές δεκαετίες πριν το ανακαλύψει η θεωρία του σύγχρονου μάνατζμεντ στην Δύση».

Όπως επίσης ανακάλυψαν ότι η επιχειρηματικότητα  ενσωματώνει την πολιτισμική ποικιλομορφία: «Τα εμπορικά καταστήματα εδώ δεν γιορτάζουν μόνο τις δικές τους γιορτές αλλά και τα Χριστούγεννα, την δυτική Πρωτοχρονιά, τα Halloween ακόμα και την 4η Ιουλίου. Είμαι σίγουρος ότι αν υπήρχαν αρκετοί Έλληνες εδω θα γιόρταζαν και την 25η Μαρτίου! Ολα στο όνομα της επιχειρηματικότητας και τού να γιορτάσουμε!»   

Όπως είναι γνωστό ένας απο τους πιο ενδιαφέροντες θεσμούς στην Νοτιανατολική Ασία είναι των υπαίθριων αγορών. Εδώ μεταξύ άλλων έρχονται νοικοκυρές και φέρνουν το φαγητό πού έχουν μαγειρέψει σπίτι τους και το πουλάνε. Πολλοί αποδίδουν το γεγονός ότι η ταϊλανδέζικη κουζίνα είναι η καλύτερη στον κόσμο σήμερα σε αυτό τον συνεχή ανταγωνισμό μεταξύ χιλιάδων νοικοκυρών οι περισσότερες απο τις οποίες είναι μερικά έτη φωτός μπροστά από τους πολυδιαφημισμένους «σεφ» που κατακλύζουν τα ελληνικά τηλεοπτικά προγράμματα.

«Δεν μπορώ να καταλάβω – ιδιαίτερα σήμερα σε περίοδο κρίσης - γιατί δεν γίνεται κάτι ανάλογο και στην Ελλάδα» λέει ο Νίκος. «Γιατί να μην μπορούν όσες νοικοκυρές/νοικοκύρηδες  το θέλουν και έχουν τον χρόνο, να στήνουν στο πεζοδρόμιο έξω από την πολυκατοικία τους ένα τραπεζάκι με τις χύτρες η τα ταψιά τους  και να πουλάνε το φαί που έχουν μαγειρέψει  στους διερχομένους; Μ' αυτό τον τρόπο και αυτές/αυτοί  θα αποκτήσουν  ένα έξτρα εισόδημα και ο κόσμος θα αποκτήσει πρόσβαση σε έτοιμο ποιοτικό και φτηνό φαγητό. Παράλληλα θα βελτιωθεί σημαντικά και το επίπεδο της Ελληνικής κουζίνας καθώς ο ανταγωνισμός θα ενισχύσει τον πειραματισμό και  τον εμπλουτισμό των εδεσμάτων.».

Τι θεωρεί, τον ρωτήσαμε, την καλύτερη απόφαση που πήρε στην ζωή του. «Το  ότι αρνήθηκα μία αργομισθία στο δημόσιο στην Ελλάδα - σε θέση φύλακα που μου είχαν προτείνει - και αποφάσισα να φύγω. Μακροπρόθεσμα φυσικά κανείς δεν μπορεί να γνωρίζει τι του επιφυλάσσει το κάρμα του».

Πηγή: protagon.gr