Ξένε επενδυτή, ζήσε τον μύθο σου στην Ελλάδα - Ένα άρθρο του Βασίλη Κανέλλη

Βασίλης Σ. Κανέλλης

Επενδύσεις, κεφάλαια από το εξωτερικό, θέσεις εργασίας, βελτίωση των συνθηκών διαβίωσης και ανάπτυξη για τη χώρα. Τρία χρόνια τώρα ακούμε το πολιτικό προσωπικό να λέει ότι μόνο αυτή η αλληλουχία ενεργειών θα επαναφέρει την Ελλάδα στα προ μνημονίων επίπεδα, θα διώξει την κρίση και θα αποκαταστήσει το βιοτικό επίπεδο των Ελλήνων.

Κι αυτό φυσικά μέσω της μείωση της ανεργίας, που έχει ξεπεράσει το 26% και που συνεπάγεται δραματική μείωση της αγοραστικής δύναμης. Πρόσφατα στοιχεία της ΓΣΕΕ αναφέρουν ότι οι Ελληνες έχουν χάσει το 50% της αγοραστικής δύναμης, είτε γιατί δεν έχουν δουλειά, επομένως δεν μπορούν να ξοδέψουν, είτε γιατί οι δραστικές περικοπές σε μισθούς και συντάξεις τούς έχει μετατρέψει στη γενιά των «εργαζόμενων φτωχών». Σε μια χώρα που παράγει ελάχιστα, που οι πολίτες της έχουν καλομάθει σε ένα γραφείο κάποιας δημόσιας υπηρεσίας, το να αλλάξεις το παραγωγικό μοντέλο θα πάρει τουλάχιστον πενήντα χρόνια.

Επομένως, η μόνη ελπίδα να πάει μπροστά η χώρα είναι οι επενδύσεις. Είτε από τους Ελληνες επιχειρηματίες που απέμειναν, είτε από τους ξένους που βλέπουν την Ελλάδα ως μια καλή επενδυτική ευκαιρία. Και πώς να μην είναι άλλωστε: Χαμηλοί μισθοί, συνδικάτα απαξιωμένα, πολλές αναπτυξιακές δυνατότητες, πλουτοπαραγωγικές πηγές που ακόμη δεν έχουν αποκαλυφθεί και αξιοποιηθεί και φυσικά το μεγαλύτερο ελληνικό όπλο: Η θέση της, το καλύτερο «οικόπεδο» της Ευρώπης, το οποίο προσφέρει τη δυνατότητα για επενδύσεις στον τουρισμό και το real estate.

Είναι περιττό, έτσι κι αλλιώς, να μιλάμε για το αν σε μια χώρα κατεστραμμένη πρέπει να γίνουν επενδύσεις. Κι ο πιο αφελής το καταλαβαίνει, έστω κι αν από την αρχή πρέπει να μπουν κανόνες.

Κανείς δεν αμφισβητεί ότι τα μεγάλα αναπτυξιακά projects οφείλουν να γίνονται με τη συναίνεση της χώρας, με περιβαλλοντικούς, οικονομικούς και κοινωνικούς όρους που επιβάλλει η εκάστοτε κυβέρνηση σε συνεννόηση με τους επενδυτές. Αλλο, όμως, αυτό κι άλλο η καινοφανής πρόταση του προέδρου του ΣΥΡΙΖΑ, Αλέξη Τσίπρα, να γίνονται τοπικά δημοψηφίσματα για κάθε επένδυση που προτείνεται.

Τι προτείνει δηλαδή ο ΣΥΡΙΖΑ: Να μαζεύονται πέντε - έξι επιστήμονες, να στήνονται κάλπες και σε μια έξαρση... συμμετοχικής δημοκρατίας να πηγαίνει ο κόσμος να ψηφίζει για το αν πρέπει να γίνει μια επένδυση. Ερχεται ο μεγαλοξενοδόχος από το εξωτερικό και θέλει να κάνει μια επένδυση 1 δισ. ευρώ που θα δώσει χιλιάδες θέσεις εργασίας; Θα πηγαίνει στην τοπική επιτροπή του ΣΥΡΙΖΑ, θα του ζητά να διοργανώσει δημοψήφισμα αμφιβόλου αξιοπιστίας κι αν ο κόσμος θέλει τότε θα προχωρεί στην επένδυση.

Ερχεται ο Καταριανός να μετατρέψει π.χ. το Ελληνικό από μια τσιμεντένια «χαβούζα» σε ένα επενδυτικό Ελ Ντοράντο 6.000 στρεμμάτων από τα οποία τα μισά θα είναι πράσινο; Θα ζητά την άδεια της δημοτικής αρχής, θα μαζεύεται η λαϊκή συνέλευση και θα αποφασίζει. Και ο επενδυτής θα περιμένει για όσο χρονικό διάστημα διαρκούν οι λαϊκές συνελεύσεις του ΣΥΡΙΖΑ και δεν θα πάρει τα ωραία του πετροδολάρια να πάει στην Τουρκία, τη Βουλγαρία, την Ισπανία ή το Μαρόκο.

Επιθυμούν κάποιοι να βγάλουν το πετρέλαιο από το Αιγαίο; Θα ρωτάνε τα... ψάρια, ίσως και τον Κρίτωνα Αρσένη, για το αν κινδυνεύουν οι φάλαινες και μετά θα προχωρούν στις επενδύσεις τους.

Δεν τους έφτανε δηλαδή η απίστευτη γραφειοκρατία για την έκδοση των αδειών, το «λάδωμα» δεκάδων υπηρεσιών, την εμπλοκή δικαστών που κάνουν συνήθως πολιτική και κρίνουν επενδύσεις χωρίς να γνωρίζουν τα στοιχειώδη. Δεν τους έφταναν διάφοροι «ευαίσθητοι» φίλοι των κορμοράνων που κάνουν προσφυγές για ψύλλου πήδημα, τώρα θα πρέπει να αντιμετωπίσουν και τα λαϊκά δημοψηφίσματα του ΣΥΡΙΖΑ.

Υπέροχο μέλλον ονειρεύονται ορισμένοι. Ισως πάλι να πιστεύουν ότι είναι καλύτερα να κάνουμε λαϊκούς λαχανόκηπους για να τρώει ο κόσμος αγγουράκια, παρά να δημιουργήσουμε τις προϋποθέσεις για μεγάλες επενδύσεις. Είναι θέμα προτεραιοτήτων και οράματος.

Πηγή: imerisia.gr