Οι Γερμανοί πιέζουν για αποκρατικοποιήσεις στην Ελλάδα, αλλά τις αρνούνται στην Γερμανία

Την ώρα που η ολομέλεια του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου στο Στρασβούργο συζητούσε χθες Τρίτη 11 Δεκεμβρίου, τον υπό ψήφιση κανονισμό που προτείνει η Ευρωπαϊκή Επιτροπή για την απελευθέρωση της επίγειας εξυπηρέτησης (ground handling) στα ευρωπαϊκά αεροδρόμια, έξω από το κτίριο του Κοινοβουλίου Γερμανοί που εργάζονται στην επίγεια εξυπηρέτηση των γερμανικών αεροδρομίων διαδήλωναν ενάντια στην απελευθέρωση αυτή.

Τον περασμένο μήνα, όταν το θέμα συζητείτο στην αρμόδια Επιτροπή Μεταφορών του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου, οι Γερμανοί κατάφεραν με τις ψήφους δύο ευρωβουλευτών να μην εγκριθεί από την Επιτροπή ο υπό συζήτηση κανονισμός.

Δεν ήταν, όμως, οι θιγόμενοι εργαζόμενοι Γερμανοί που έκαναν ισχυρό λόμπινγκ ενάντια στον κανονισμό, αλλά τα ίδια τα γερμανικά αεροδρόμια. Εδώ και χρόνια ανθίστανται στην απελευθέρωση της επίγειας εξυπηρέτησης των ευρωπαϊκών αεροδρομίων.

Συγκεκριμένα τα τέσσερα αεροδρόμια, της Φραγκφούρτης, του Μονάχου, του Αμβούργου και της Βιέννης (η Γερμανία με την εξαγορά της Austrian από την Lufthansa ελέγχει πλέον τις αερομεταφορές της Αυστρίας) αντιδρούν λυσσαλέα στην απελευθέρωση αυτή. Ο λόγος απλός. Το αεροδρόμιο της Φραγκφούρτης είναι το ίδιο ιδιοκτήτης του 85% των εταιρειών επίγειας εξυπηρέτησης στο δικό του αεροδρόμιο. Το αεροδρόμιο του Μονάχου αντίστοιχα είναι ιδιοκτήτης κατά 70% στο δικο του αεροδρόμιο.

Η απελευθέρωση της επίγειας εξυπηρέτησης (ground handling) στα ευρωπαϊκά αεροδρόμια, λοιπόν, σημαίνει ότι θα χαθούν τεράστια κέρδη για τις γερμανικές εταιρείες της αεροπορικής βιομηχανίας που πιθανότατα θα κερδίσουν εταιρείες άλλων χωρών-μελών της Ευρωπαϊκής Ένωσης.

Η γερμανική διγλωσσία στο αποκορύφωμά της. Ενώ πιέζουν την Ελλάδα και τις υπόλοιπες χώρες της ευρωπαϊκής περιφέρειας, που βυθίζονται όλο και βαθύτερα στην κρίση, να απελευθερώσουν όλα τα κλειστά επαγγέλματα, να απορρυθμίσουν τις εργασιακές σχέσεις και τις συνθήκες λειτουργίας της εμπορικής αγοράς, να ξεπουλήσουν τη δημόσια περιουσία τους όσο-όσο, όταν φτάνει το θέμα στην ίδια την Γερμανία, τότε η οπτική της απελευθέρωσης αλλάζει. Κατεβαίνουν στους δρόμους του Στρασβούργου Γερμανοί εργαζόμενοι, πιέζονται επιτροπές και όργανα των ευρωπαϊκών θεσμών για να μην θιγούν τα γερμανικά κεκτημένα.

Το αν θα ψηφιστεί ή όχι ο κανονισμός από την Ολομέλεια του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου δεν έχει μεγάλη σημασία. Πιθανότατα κάποιες τροποποιήσεις θα σώσουν τα συμφέροντα των γερμανικών αεροδρομίων. Σημασία έχει η γερμανική εγωιστική και αρπακτική νοοτροπία, που, φευ, μετά πάροδον τόσων δεκαετιών παραμένει αναλλοίωτη

Και τα δικά μου δικά μου, αλλά και τα δικά σου δικά μου. Και αν διαμαρτυρηθείς σου ρίχνω και τη λάσπη ότι είσαι τεμπέλης, είσαι χαραμοφάης και όλα όσα μας έχουν σούρει οι Γερμανοί μέσα από τα ΜΜΕ τους στα χρόνια αυτά της κρίσης.

Μόνο που η ευρωπαϊκή ιδέα, ούτε όταν ξεκίνησε, ούτε και όταν άρχισε να αναπτύσσεται, βασιζόταν σε μια τέτοια πρακτική και αντίληψη. Λυδία λίθος της ήταν η αλληλεγγύη, η συνεργασία και η συμπόρευση.

Και το δυστύχημα είναι ότι η Γερμανία, ενώ επιδιώκει να είναι πρωταγωνιστής στην ευρωπαϊκή ολοκλήρωση, την ίδια στιγμή την θεωρεί σαν μια μοναδική ευκαιρία για τον δικό της πλουτισμό.

Και βέβαια η τραγωδία είναι ότι η σημερινή Καγκελαρία της Γερμανίας αποδεικνύει για μια ακόμη φορά ότι δεν έχει καμία σχέση με την ευρωπαϊκή πραγματικότητα, αλλά μάχεται απλά και μόνο για στενά γερμανικά συμφέροντα σε όλους τους τομείς.

Και υπάρχει κάτι ακόμη πιο εφιαλτικά ανησυχητικό. Οι ρακένδυτες πλέον χώρες-μέλη της ευρωπαϊκής περιφέρειας αντί να αντιδράσουν σε αυτές τις συγκεκριμένες γερμανικές αυθάδειες και να τις καταγγείλουν επιμένουν να σφίγγουν όλο και περισσότερο το ζωνάρι τους.

Δημήτρης Μαχαιρίδης

Πηγή: tsantiri.gr