Ξενώνες στα ομορφότερα μέρη της Ελλάδας: Ζεστές γωνιές στις γιορτές

Το πνεύμα και η γεύση των Χριστουγέννων, της Πρωτοχρονιάς και των Φώτων πλανώνται πάνω από τα ομορφότερα μέρη της Ελλάδας

Παραμύθι των Χριστουγέννων στο Μεγάλο Χωριό
 
Ο ιδιαίτερος κόσμος  της Ευρυτανίας προβάλλει διαφορετικός. Τις ημέρες των γιορτών βλέπεις τα ψηλά βουνά στολισμένα με εκατομμύρια χριστουγεννιάτικα δένδρα. Το ελατοδάσος είναι εδώ τόσο εντυπωσιακό και τα άλση των καστανιών δίνουν άφθονα κάστανα για το χριστουγεννιάτικο τραπέζι. Γενικώς η ευωδιά της γιορτής υπάρχει διάχυτη στην ατμόσφαιρα και στο Μεγάλο Χωριό. Στην πλαγιά της Καλιακούδας είναι στολισμένη με πολύχρωμα λαμπιόνια ακόμη και η βρύση στην πλατεία.
 

Ακόμη πιο στολισμένο όμως είναι το σπίτι της Ανεράδας, πριν από την πλατεία, μια κουκλίστικη γωνιά για να ζήσει κανείς το παραμύθι των Χριστουγέννων: «Μια φορά και έναν καιρό, μια νεράιδα, αφού τριγύρισε όλες τις κορφές των ψηλών βουνών, έφτασε στο Βελούχι, κατηφόρισε διψασμένη να πιει νερό στον ποταμό Καρπενησιώτη και, κουρασμένη πια, έγειρε να ξαποστάσει στη ρίζα μιας καρυδιάς».
 
Η Μαρία Γιαννάκου στολίζει τον ξενώνα όπως το σπίτι της γιατί το αισθάνεται σπίτι της. Γι' αυτό τούτο το γουστόζικο κατάλυμα, το πρώτο boutique hotel που θυμόμαστε στον ελληνικό χώρο, αποπνέει τη ζεστασιά της  εστίας. Εκτός από το μεγάλο σπίτι, με το μπλε, λιλά, πράσινο, σομόν δωμάτιο και τη σουίτα, υπάρχει και το μικρό σπίτι του κήπου, αυτόνομο, επίσης κουκλίστικο. 
 
Στο Νέο Μικρό Χωριό η ταβέρνα του Νασιόπουλου («Το Χωριάτικο»), στην πλατεία, ήταν πάντα το στέκι της απόλυτης κρεοφαγίας. Η σπεσιαλιτέ του καταστήματος, το αρνάκι σούβλας,  κατεβαίνει από την ψησταριά και τεμαχίζεται αμέσως. Ετοιμα και το κοκορέτσι, το κοντοσούβλι, το αγριογούρουνο και το ζαρκάδι στιφάδο, το ζυγούρι στη γάστρα με φρέσκια ντομάτα και τυριά, τα ωραία λουκάνικα και τα μπιφτέκια. Το ζεστό μικροχωρίτικο μπακλαΐ (μπακλαβάς) της κυρίας Βασιλικής προορίζεται για το  τέλος. Για αλλαγή,  δίπλα στο ποτάμι, λειτουργούν ονομαστές ταβέρνες, όπως το «Πέταλο» και το «Σπίτι του Ψαρά», το οποίο σερβίρει φημισμένη πέστροφα, ψητή ή τηγανητή, αλλά και χόρτα άγρια, χορτόπιτες, τυρόπιτες, κουνέλι, κόκορα με χυλοπίτες και κατσικάκι λαδορίγανη στο πήλινο.
 
•Οδικώς από την Αθήνα (διόδια Αττικής οδού - Κατεχάκη) το Μεγάλο Χωριό απέχει 313 χλμ. και από τη Θεσσαλονίκη 403 χλμ. «Anerada Inn» (τηλ. 6944505045, www.anerada.com.gr)
 

Πρωτοχρονιά με τις Δρυάδες στο Μαίναλο

 
Οι μύθοι είναι το ελιξίριο ενός τόπου. Και οι διαφορετικοί μύθοι κάνουν έναν τόπο διαφορετικό, σχεδόν μαγικό. Στα βουνά της Αρκαδίας γεννήθηκε ο πρώτος άνθρωπος από μια αρκούδα και είχε παππού έναν λυκάνθρωπο. Είναι ο τόπος όπου οι θεοί γεννιούνται και ερωτεύονται παρέα με τις νύμφες Δρυάδες. Δεν μπορείτε λοιπόν να προσπεράσετε βιαστικά την Κάψια και το Λεβίδι, τρέχοντας για Βυτίνα, Δημητσάνα, Στεμνίτσα και Λαγκάδια. Και δεν είναι μόνον η πρόκληση του πανέμορφου βουνού του Πάνα και του χιονοδρομικού του κέντρου, αλλά και το οικιστικό και ξενοδοχειακό συγκρότημα «Δρυάδες», με τον ξενώνα «Καλλιστώ» και το Μουσείο Αρκαδικής Τέχνης και Ιστορίας.

Το μεγάλο τζάκι ζεσταίνει  το κεντρικό καθιστικό με την υπέροχη θέα προς τον κάμπο του Ορχομενού με τα αμπέλια όπου καλλιεργείται το περίφημο μοσχοφίλερο της Μαντινείας. Εδώ είναι μια από τις πιο κατάλληλες γωνιές για να το απολαύσει κανείς με φαγητό ή όχι, συντροφιά με τις φλόγες που τριζοβολούν και τα έργα τέχνης που είναι αναρτημένα στους τοίχους. Η συντροφιά των έργων τέχνης είναι μόνιμη, καθώς «ακολουθούν» τον ένοικο παντού, ακόμη και στις ξύλινες σκάλες που κατεβαίνουν στους χώρους διαμονής.
 
Τα διαμερίσματα ενός ή δύο χώρων έχουν το δικό τους όνομα και τη δική τους ξεχωριστή προσωπικότητα. Είναι βέβαια όλες νύφες των Αρκάδων: Αντινόη, Νέδα, Νώνακρις, Θέλπουσα, Γλαύκη,  Αλκινόη. Τα ονόματά τους ηχούν σαν ποίημα, έτσι όπως είναι και τα δωμάτια, καλαίσθητα και αισθαντικά, με τα ξύλινα έπιπλα, τα διπλά κρεβάτια, τους καναπέδες και τις πολυθρόνες, τα μικρά γραφεία, τα φωτιστικά με υφασμάτινα καπέλα, τα «ζεστά» στρωσίδια και τις κουρτίνες. Σε κάποια, όπως η Δάφνη, η εμφανής γκρίζα πέτρα δίνει ιδιαίτερη λάμψη στα έντονα χρώματα των υφασμάτων που ντύνουν τον χώρο. Κάποιες άλλες έχουν το δικό τους τζάκι.

Στην περιοχή έχουν την τιμητική τους τα κρέατα και τα γαλακτοκομικά προϊόντα. Στο Λεβίδι, στην πλατεία, στην ταβέρνα «Κόκορης» μαγειρεύουν φασολάδα, χοιρινό στη γάστρα, τυλιχτό αρνάκι, γκιούλμπασι, χοιρινό με λάχανο, κουνέλι στιφάδο, γίδα βραστή, πηχτή που σε πολλές περιοχές είναι φαγητό των Χριστουγέννων. Στο Κεφαλόβρυσο Κανδήλας (2 χλμ. από το Λεβίδι), στο «Χάνι της Κανδύλας», μπορείτε να απολαύσετε δίπλα στο τζάκι χόρτα γιαχνιστά, μελιτζάνα καπακωτή στο φούρνο, παραδοσιακό παστό χοιρινό, χοιρινό με σέλινο, συκωταριά αρνίσια, κόκορα χωριάτικο, εξαιρετική ντόπια φέτα.
 
•Το Λεβίδι απέχει από την Αθήνα 190 χλμ. και το χιονοδρομικό κέντρο Οστρακίνας 15 χλμ. από το Λεβίδι. «Καλλιστώ» (τηλ. 2796029019, www.dryades-arcadia.gr).
 

Μονεμβασιά άλλων καιρών

 
Τη ζήλεψαν τόσοι και τόσοι κατακτητές που αγωνίστηκαν να την κάνουν δική τους. Τώρα τη ζηλεύει πλήθος επισκεπτών γιατί είναι τόσο όμορφη που δεν έχουν ελπίδες να την κάνουν δική τους, παρά μόνο να πάρουν μαζί τους μια απίθανη γιορταστική ανάμνηση από τα άνθη της πέτρας και τα πολύχρωμα φωτάκια που αναβοσβήνουν στον δρόμο της Μέσης.
 
Οι αυτοκράτορες και οι άλλοι υψηλοί επισκέπτες που περνούσαν συχνά από εδώ,  θα φιλοξενήθηκαν σε κάποιο από τα σπίτια του κάστρου. Ισως στο πιο σημαντικό κτίσμα του, αυτό που τώρα φιλοξενεί τους επισκέπτες του ξενώνα της Δέσποινας και του Βασίλη Αρδάμη, που ήταν το κυβερνείο του κάστρου επί Ενετών και το διοικητήριο επί Τουρκοκρατίας. Τώρα το συγκρότημα διαμερισμάτων είναι γεμάτο μνήμες. Στο σαλόνι ενός από τους χώρους διαμονής υπάρχει το πηγάδι, 800 ετών, με το αυθεντικό μαρμάρινο στόμιό του, αντίγραφο του οποίου υπάρχει στο Μουσείο της Κωνσταντινούπολης. Στον ψηλό πύργο του συγκροτήματος - του μοναδικού στο κάστρο - ο επισκέπτης κοιμάται τριγυρισμένος από επτά παράθυρα. Μοναδική είναι επίσης και η μεγάλη βεράντα πάνω από το κάτω τείχος, που πολλοί την αποκαλούν «μπαλκόνι της Μεσογείου». Στον ξενώνα ζεις την ιστορία της Μονεμβασιάς και γι' αυτό φροντίζουν όχι μόνο τα κτίσματα, αλλά και η Δέσποινα και ο Βασίλης που σου μιλούν με τόση θέρμη γι' αυτήν, αφού τη ζουν και οι ίδιοι.

Το γιορτινό τραπέζι μέσα στο Κάστρο στήνεται στην παραδοσιακή «Ματούλα», όπου η Βενετία ετοιμάζει τα αντιπροσωπευτικά της Μονεμβασιάς σαΐτια (χόρτα, σπανάκι, δυόσμος, λάπαθο, μυρώνια, τυλιγμένα σε φύλλο πασπαλισμένο με τυρί), απίθανους λαχανοντολμάδες, ντολμάδες με αμπελόφυλλα, αρνάκι στον φούρνο με πατάτες, γαρδουμπίτσες, κεφτεδάκια, μοσχαράκι με χυλοπίτες, χοιρινό κρασάτο με πορτοκάλι, εξαιρετική φασολάδα και όλα αυτά μαζί με αγιωργίτικο της Οινοποιητικής Μονεμβάσιας του Γ. Τσιμπίδη, εμφιαλωμένο για τη «Ματούλα».
 
•Η Μονεμβασιά απέχει οδικώς από την Αθήνα 330 χλμ. Παραδοσιακοί ξενώνες Αρδάμης, δωμάτια, διαμερίσματα και σουίτες (τηλ. 2732061887, www.ardamis.gr).
 

Στη σκιά του μυθικού βουνού

 
Γύρω μας οι πλαγιές του Ολύμπου, των Πιερίων και μετά του Τίταρου, και στη μέση ο Αγιος Δημήτριος. Αποτελείται από πέτρινα σπίτια, κεραμοσκεπές, καλντερίμια, βρύσες και σωρούς κομμένων ξύλων για το τζάκι. Αμέσως μετά τη διακλάδωση για Σπάθες (μόλις 1 χλμ.), δεξιά του δρόμου, στο τέλος των χαμηλωμάτων του Ολύμπου και στην αρχή των ψηλωμάτων του Τίταρου, του διαδόχου των Πιερίων, το Κτήμα Μπέλλου μοιάζει να συγκρατεί τους γρήγορους ρυθμούς του σύγχρονου αγώνα δρόμου και να ανοίγει τους ήρεμους κύκλους της ζωής σε αρμονία με τη φύση και την παράδοση. Ετσι αντιλαμβάνονται τη φιλοσοφία της περιοχής οι δημιουργοί του, μια ενότητα φύσης, μυθολογίας και Ιστορίας, και αυτό το πνεύμα έκαναν κατάλυμα, εστιατόριο, βιολογικούς κήπους με δενδρώδη, φράουλες, φασόλια, λαχανικά, ένα κτήμα 45 στρεμμάτων με πρόβατα και κότες.

Τα ευρύχωρα δωμάτια, με τις κουρτίνες με μοτίβα παραδοσιακά από το Μουσείο Μπενάκη, τα παλιά χαλιά, το τζάκι και την κουρτίνα της γιαγιάς στον νεροχύτη, θερμαίνονται εκτός από την κεντρική θέρμανση και με την ενέργεια του ήλιου που αποταμιεύεται όλη την ημέρα. Ο Λάζος Μπέλλος λέει ότι η ίδια η περιοχή τούς υπαγόρευσε πώς να οργανώσουν το κτήμα, ώστε να αποτελεί συνέχεια του ιδιαίτερου φυσικού κάλλους της περιοχής του Ολύμπου και των Πιερίων.

Στο μεγάλο μοναστηριακό τραπέζι της σάλας σερβίρονται το πρωί σπιτικές πίτες - όπως αυτή με την κίτρινη κολοκύθα που έχει τη δική της σημασία για την περιοχή την Πρωτοχρονιά, αφού σε αυτή βάζουν το φλουρί - ή τα ποντιακά «ωτία». Το μεσημέρι ή το βράδυ την τιμητική τους έχουν οι γίγαντες και οι βιολογικές σαλάτες βραστών λαχανικών από το κτήμα, το γαλοτύρι παραγωγής τους, οι μελιτζάνες με τις κόκκινες πιπεριές, το βιολογικής εκτροφής μοσχάρι με άγρια χόρτα και το χοιρινό στη γάστρα με πράσο, κάστανα και γλυκό κρασί. Και όλα αυτά συνοδεύονται από κρασιά της περιοχής που «σηκώνουν» περήφανα το κεφάλι τους, όπως του Κτήματος Κούρτη που έχει το οινοποιείο του στις Ράχες ή του Κώστα Παπαγιαννούλη. Στην Ανω Μηλιά, για τις πιο ωραίες εικόνες του Ολύμπου από το «Αγνάντι του Κώστα», αλλά και για κότσι χοιρινό στον ξυλόφουρνο, γίδα στη γάστρα με ντομάτα, κεμπάπ, κοκορέτσι, αρνάκι σούβλας, γίδα βραστή, κοτόπουλο τραχανά, πατσά, ντομάτες, λάχανο, τουρσί, γλυκό κολοκύθα της Ελένης.
 

•Μέσω Ελασσόνας η διαδρομή από την Αθήνα ως τον Αγιο Δημήτριο είναι 425 χλμ. «Κτήμα Μπέλλου» (τηλ. 6976783461, www.ktimabellou.gr).
 

Πρέβεζα, γιορτές στη μικρή Μεσόγειο

Η Πρέβεζα ζει ανάμεσα σε δύο θάλασσες και ζει καλά, περιστοιχισμένη από τρία κάστρα, τα μακρά τείχη της Νικόπολης, τα κατάλοιπα του βενετσιάνικου ελαιώνα που την περιέβαλλε κάποτε και την αποικία των πελεκάνων στη νησίδα στη λιμνοθάλασσα της Λογαρούς. Το Ιόνιο και ο Αμβρακικός διαμορφώνουν τη φυσιογνωμία της πόλης, τη μνήμη της, την εμφάνισή της, τη γεύση της, την ατμόσφαιρά της.

Το μέτωπο της πόλης είναι μια ωραία προκυμαία, με το απίθανο κτίριο της Εθνικής Τράπεζας και τον σιδερένιο φάρο που βρέθηκε κάπου στη Σκανδιναβία και επανεγκαταστάθηκε στην παλιά του θέση, όπου οι ψαράδες, μερικοί με τα παραδοσιακά πριάρια, φέρνουν όλα τα καλά του πελάγους και της λιμνοθάλασσας και τα εκθέτουν στους υποψήφιους αγοραστές που έρχονται επί τούτου, αλλά την Κυριακή συνδυάζουν την αγορά με τη βόλτα τους.

Πάντα τα πλεούμενα κυκλοφορούσαν μπροστά στην προκυμαία της Πρέβεζας, μαζί και τα καράβια του καπετάν Γιώργη Ποταμιάνου. Οι φωτογραφίες των πρώτων πλοίων της Ηπειρωτικής Ακτοπλοΐας με τα ονόματα των έξι παιδιών του κοσμούν έναν τοίχο του «Σπιτιού του Καπετάνιου» στην προκυμαία της Πρέβεζας: Τάσος, Ελβίρα, Πέτρος, Κίμων, Φωκίων, Πόπη. Τα πλοία έφθαναν στον μυχό του Κορινθιακού και οι άμαξες μετέφεραν τους επιβάτες στον μυχό του Σαρωνικού για να συνεχίσουν με άλλο καράβι για τον Πειραιά. Το σπίτι του καπετάν Γιώργη, αναπαλαιωμένο από τα παιδιά και τα εγγόνια του, λειτουργεί ως πολυτελής ξενώνας και είναι η έντονη αρχοντική πινελιά της Πρέβεζας.

Τρώμε για αλλαγή κυρίως όλα τα καλά του Αμβρακικού στο κέντρο της πόλης, στην καθιερωμένη «Ψάθα», για φαγητά της μαμάς, λαχανοντολμάδες και κολοκυθάκια γεμιστά με αβγολέμονο, τσιπούρα με σέλινο αβγολέμονο, χάβαρα με σκόρδο και μαϊντανό, κέφαλο πετάλι, μελιτζάνες ιμάμ, γαλατόπιτα, στην «Τρελή Γαρίδα», από τα στέκια της πόλης, για μυδοπίλαφο, κυδώνια, σουπιές, κουτσομούρα, σαρδέλα ψητή, στον «Ντίνο» για μαύρο ρυζότο με σουπιές, μακαρονάδα με κυδώνια, μπακαλιάρο λεμονάτο, στον «Αμβρόσιο», στην πιο παλιά ταβέρνα, στο ιδιαίτερο εστιατόριο «Μελτέμι» για καλομαγειρεμένα ψάρια και σαλάτες, στα μεζεδοπωλεία «Απάγκιο» και «Σεϊτάν Παζάρ», όπου ο Στάθης ετοιμάζει πίνες τηγανητές, σουπιές κρασάτες, καλαμαράκια γεμιστά με τυρί και αθερίνα τηγανητή.
 

•Η Πρέβεζα, μέσω γέφυρας Ρίου-Αντιρρίου και της υποθαλάσσιας σήραγγας του Ακτίου, απέχει από την Αθήνα 380 χλμ. «Το Σπίτι του Καπετάνιου» (τηλ. 2682023915, www.captainshousepreveza.gr).

Ανάμεσα σε τέσσερις λίμνες στο Σκλήθρο

 
Ο δρόμος ενώνει τις γειτονιές του νερού, τις λίμνες Χειμαδίτιδα, Ζάζαρη, Πετρών και Βεγορίτιδα, και τα χωριά ανάμεσά τους, το Λιμνοχώρι, το Σκλήθρο, τον Αετό, το Ξινό Νερό, τον Αγιο Παντελεήμονα, και ξεστρατίζει προς το «μυθικό» Νυμφαίο. Κάθε γωνιά αυτού του μακρινού και ανεξερεύνητου τόπου, στο νερό ή στη στεριά, έχει να κεράσει τον περιηγητή ξεχωριστές εμπειρίες και ηθικά φυσικά και ανθρώπινα τοπία. Η παραλίμνια διαδρομή στη Βεγορίτιδα, η ανάβαση στο Νυμφαίο, η βόλτα με άλογα με φόντο το Λιμνοχώρι, το χειμωνιάτικο Σκλήθρο το ξημέρωμα, είναι εκπληκτικά...
 
Αυτό το τελευταίο, τις κεραμοσκεπές του Σκλήθρου τυλιγμένες στον καπνό του ξύλου που καίγεται ηδονιστικά στο τζάκι, το απολαμβάνεις όταν ανοίξεις το παράθυρο του δωματίου σου στον λιτό και ωραίο ξενώνα «Αγκωνάρι». Απέναντι, στο βραβευμένο εστιατόριο «Θωμάς», της οικογένειας που έχει και τον ξενώνα, ο Βαγγέλης και ο Θωμάς Πασπάλης φέρνουν στο τραπέζι δίπλα στο τζάκι όλα τα καλά της περιοχής καλομαγειρεμένα μαζί με τη δική τους δημιουργική φαντασία:
 
μανούρι Βλάστης με ντομάτα, κρέμα βαλσάμικου και βασιλικό, πιπεριές Φλωρίνης γεμιστές με τουρσί, κότσι χοιρινό στη γάστρα με πατάτα Σκλήθρου, αγριογούρουνο κρασάτο με σπιτικές χυλοπίτες, μάγουλα μοσχαρίσια κοκκινιστά με παπαρδέλες. Το κρασί είναι βεβαίως από τον ονομασίας προέλευσης αμπελώνα του Αμύνταιου.
 
 Στο επίσης βραβευμένο εστιατόριο του Νίκου Κοντοσώρου στο Ξινό Νερό, δύσκολα μπορεί να αντισταθεί κανείς στις «πειραγμένες» παραδοσιακές συνταγές: σουτ μακάλο, κεφτεδάκι σε άσπρη σάλτσα από αλεύρι και ζωμό κότας, άρτυμα από κόκκινο πιπέρι, ελαιόλαδο και ξίδι, καθώς και σαφράν, χοιρινό με τραχανά, μαλακό τυρί και αρωματισμένο με τσουμπρίκα (μυρωδικό σαν τη ρίγανη), ρυζότο μανιταριών με εγχώρια τρούφα, μπάτζο (σκληρό, αποβουτυρωμένο τυρί) στα κάρβουνα.
 
Στον Αγιο Παντελεήμονα, το εστιατόριο «Ναουμίδης» σερβίρει εξαιρετική πέστροφα από τα ρέματα του Βόρα, αγριογούρουνο με άγρια μανιτάρια της περιοχής, τηγανιά από ντόπιο χοιρινό, κεμπάπια με σάλτσα πιπεριάς, λιαστή πιπεριά γεμιστή με τυρί, μουστοπιπεριά γεμιστή με λάχανο, καρότο, σέλινο, σκόρδο, όλες δικής τους παραγωγής και συσκευασμένες από την οικογενειακή επιχείρηση, όπως και τα περισσότερα υλικά που χρησιμοποιούνται στο εστιατόριο.
 
•Οδικώς από την Αθήνα, είσοδος μετά την Κατερίνη από τον κόμβο Κλειδίου (490 χλμ.) στην Εγνατία οδό προς Βέροια και Κοζάνη, στον κόμβο Κοζάνης (80 χλμ.) πηγαίνουμε δεξιά προς Αμύνταιο (24 χλμ.). Από τη Θεσσαλονίκη μπαίνουμε στην Εγνατία μετά τα διόδια των Μαλγάρων (80 χλμ.). «Αγκωνάρι» (τηλ. 2386031080, www.agonari.gr) του δικτύου www.guestinn.com. Κέντρο περιβαλλοντικών περιηγήσεων και υπαίθριων δραστηριοτήτων «Αρτεμις», τηλ. 6974076527, www.artemisoe.gr.
 

Ο αρχοντικός Παρνασσός από την Αμφίκλεια

 
Η Αμφίκλεια είναι μια πολύ όμορφη κώμη και αποτελεί εξαιρετική αφετηρία για την εξερεύνηση της άλλης πλευράς του θρυλικού βουνού. Ο Παρνασσός φημίζεται για τη χειμωνιάτικη γοητεία του, αλλά εδώ έχουμε και την ανοιξιάτικη, κι ας τον στολίζουν τα χιόνια. Το αρχοντικό του Παρνασσού «Δαδί» προσφέρει ένα μπουκέτο από εννέα φυτά και δέντρα που ανθίζουν την άνοιξη στο βουνό: ίριδα, μιμόζα, νάρκισσος,  ανεμώνη, ηλίανθος, δάφνη, μυρτιά, κυκλάμινο, γαλάζιο γιασεμί. Αυτά είναι τα δωμάτια του ξενώνα, στον οποίο κυριαρχεί η ατμόσφαιρα του σπιτιού με ανοιχτές πόρτες για πολλούς φιλοξενούμενους. Αυτό το εντυπωσιακό κτίσμα των τελών του 19ου αιώνα, διατηρεί τον χαρακτήρα και την αρχοντιά του μέχρι σήμερα, έτσι όπως προβάλλεται με τα «γλυκά» χρώματά του στην πλαγιά. Ολη αυτή η αύρα του βουνού λες και κατεβαίνει αυτούσια και εγκλωβίζεται μέσα στους υαλοπίνακες της πέργκολας όπου σερβίρεται το πρωινό, χειροποίητα τυροπιτάκια, σπανακοπιτάκια ή πιτάκια με ελιά ζυμωμένα στην κουζίνα του σπιτιού. Βγαίνουν από την κουζίνα ενός σπιτιού.

Ολόκληρη η περιοχή φημίζεται για τα κρέατα και τα γαλακτοκομικά προϊόντα της. Εδώ ξεχωρίζουν την προβατίνα φιλέτο, τις πίτες, το τηγανόψωμο, την τηγανιά, το μάσκουρι (τοπική νοστιμιά με γιαούρτι και φέτα). Στο Πολύδροσο, 4 χλμ. από την Αμφίκλεια, στο «Καπηλειό του Δήμου», τα ψητά κρέατα ευωδιάζουν στη σχάρα, μια σύγχρονη θησεία στον θεό του αρχέγονου, του ανεπιτήδευτου φαγητού. Στο «Εν Παρνασσώ» οι γεύσεις γίνονται πιο σοφιστικέ, όπως η γαλοπούλα με πορτοκάλι, το χοιρινό με σάλτσα, η κολοκυθόσουπα με θυμάρι, το ελάφι με μύρτιλλα και πουρέ κάστανου, το ψαρονέφρι με σάλτσα μήλου, ο κόκορας με χυλοπίτες.
 
•Οδικώς από την Αθήνα, 111 χλμ. από τα διόδια Κατεχάκη της Αττικής οδού μέχρι την κόμβο του Κάστρου. Από εκεί η Αμφίκλεια απέχει 68 χλμ. «Δαδί Αρχοντικό Παρνασσού» (τηλ. 2234029040-41, 6974458581, www.xenonasdadi.gr).
 

Γιορτινή ατμόσφαιρα  στον ελαιώνα
 
Ο Μάραθος, επίνειο κάποτε των Γαργαλιάνων για την εξαγωγή του λαδιού, των ελιών και της σταφίδας, απλώνεται στην ακρογιαλιά, απέναντι από τη νήσο Πρώτη, που του κλείνει τον ορίζοντα. Από εδώ ο δρόμος φεύγει παραλιακά προς την Πύλο. Δεξιά, διάφοροι δρόμοι διακλαδώνονται ανάμεσα στα ελαιόδεντρα προς τις παραλίες του ελαιώνα, έναν αμμουδερό παράδεισο στο μέτωπο του Ιονίου. Πολλά σπίτια χτίζονται μέσα στον ελαιώνα, κι ανάμεσά τους και ένα κατάλυμα που αναπαράγει πιστά το πνεύμα του. Το «Messinian Horizons» δημιούργησε ένα παιδί της περιοχής, ο Παναγιώτης Βασιλόπουλος. Πέντε κουκλίστικες, καλόγουστες, πέτρινες βίλες χτίστηκαν μέσα στο λιοστάσι στην περιοχή Μπάρλα, μέσα στη βαθυπράσινη θάλασσα των ελαιών. Είναι ένα «μπουτίκ» ξενοδοχείο όπου τα πάντα έχουν τοποθετηθεί με μεράκι. Κάτω υπάρχουν δύο υπνοδωμάτια και το μπάνιο, ενώ πάνω βρίσκονται η πλήρως εξοπλισμένη κουζίνα και το καθιστικό με το τζάκι, μαζί με έναν βοηθητικό χώρο με πλυντήριο, σιδερώστρα και τουαλέτα.

Εξω ανοίγονται δύο μεγάλες βεράντες προς Βορρά και Νότο. Μέσα, τα ξύλα της ελιάς καίγονται στο τζάκι δημιουργώντας μια πολύ ζεστή ατμόσφαιρα που σε αιχμαλωτίζει στο σπίτι - ειδικά αν έξω πέφτει βροχή -, τα λαμπιόνια στο παράθυρο αναβοσβήνουν και τα μελομακάρονα και οι κουραμπιέδες από το ζαχαροπλαστείο του Μαράθου ευωδιάζουν πάνω στο τραπέζι του σαλονιού, και σ' εκείνο της κουζίνας βαζάκια με προϊόντα του Ντερέσκου, ελιές Καλαμών ξιδάτες, πάστα μαύρης ελιάς και πράσινης με αρωματικά βότανα.

Καθώς στο μικρό λιμάνι αράζουν τα ψαροκάικα που δουλεύουν και τον χειμώνα, εδώ λειτουργούν οι πιο καλές ταβέρνες για θαλασσινά στην περιοχή. Η πιο παλιά και η πιο γνωστή απ' όλες είναι του Θαλασσινού που ο Νίκος, εξελίσσει με μια φιλοσοφία που στηρίζεται στα προϊόντα της θάλασσας και της γης της Τριφυλλίας, όλες τις εποχές. Πάντα τα αυθεντικά προϊόντα είναι και τα πιο απλά, και από τα πρώτα που έρχονται στο τραπέζι που στρώνει ο Νίκος είναι τα θαλασσόχορτα με λάδι και ξίδι. Ακολουθούν στο τραπέζι που στρώνεται απέναντι στη νήσο Πρώτη ο ξιδάτος γαύρος, η χαρακτηριστική σαλάτα του Αργύρη με τα παντζάρια, τις βραστές πατάτες, τα αρμυρά ψαράκια, τα μελιτζανάκια τουρσί, τα φρέσκα καλαμαράκια τηγανισμένα στο ελαιόλαδο μαζί με μια μαλαγουζιά του Παναγιωτόπουλου από τα αμπέλια του Πύργου, πίσω από τους Γαργαλιάνους, και στο τέλος η θρυλική πια σούπα από μεγάλο πετρόψαρο, ροφό ή στείρα. Στον κλασικό επίσης Μίγγα, στον από πάνω δρόμο, εκτός από τα θαλασσινά, έχουν δημιουργήσει παράδοση και σπιτικά μαγειρευτά, όπως ο εξαιρετικός μουσακάς, το κατσικάκι γιουβέτσι, το παστίτσιο και τα γεμιστά.
 

•Οδικώς από Αθήνα για Καλό Νερό 242 χλμ., Κυπαρισσία 7 χλμ., Φιλιατρά 15 χλμ., Μαραθούπολη 10 χλμ., «Messinian Horizons» (τηλ. 6947378195, www.messinian-horizons.com).

 Πηγή:tovima.gr