Μάκης Καλαράς: Ο παγκόσμιος πρωταθλητής του seat ski χωρίς πόδια

Ο Ολυμπιονίκης Μάκης Καλαράς, είναι μια σπάνια περίπτωση αθλητή. Είναι ο μοναδικός αθλητής στην Ελλάδα σήμερα που ασχολείται με το καθιστό σκι. 

Το 2004 κέρδισε το ασημένιο μετάλλιο δισκοβολίας στους Παραολυμπιακούς της Αθήνας. Αυτή τη φορά στοχεύει στους Χειμερινούς Παραολυμπιακούς της Ρωσίας το 2014, αλλά σε άλλο άθλημα, το seatski. Έτσι ονομάζεται το σκι των αναπήρων, κατά το οποίο ο αθλητής κάθεται σε ένα κάθισμα, ασφαλίζεται, ενώ ένα αμορτισέρ βοηθά να απορροφώνται οι κραδασμοί – λειτουργεί δηλαδή όπως τα γόνατα σε έναν όρθιο αθλητή. Ο Μάκης Καλαράς, είχε την πρώτη του εμπειρία με το seatski, στο Βόρειο Πόλο.

Ασχολείται από το 2009, με προπονητή τον Κώστα Ζιντζόβα, πρώην Ομοσπονδιακό προπονητή Εθνικής Ομάδας σκι αρτιμελών. «Αφορμή στάθηκε μια ασυνήθιστη εκδρομή. Το αντίστοιχο ΤΕΦΑΑ (Τμήμα Επιστήμης Φυσικής Αγωγής και Αθλητισμού) της Νορβηγίας μαζί με τον νορβηγικό στρατό διοργάνωναν μια εκδρομή στoν Βόρειο Πόλο, στους -30 βαθμούς. Εκεί έμαθα να κάνω σκι», δηλώνει σε παλαιότερες συνεντεύξεις του. Τα τελευταία χρόνια ο Μάκης Καλαράς, επισκέπτεται τακτικά πολλά σχολεία της Αθήνας και συζητά για την αναπηρία με μαθητές του δημοτικού. «Στην αρχή βγάζουν φόβο. Ύστερα από δέκα λεπτά που λέμε χαζομάρες, πλησιάζουν, με σπρώχνουν, μου πιάνουν τα μπράτσα…Σε αυτές τις κουβέντες με τα παιδιά έχω δεχτεί τις πιο ενδιαφέρουσες ερωτήσεις για το τι σημαίνει να είναι κάποιος ανάπηρος και αθλητής». Ο Μάκης Καλαράς, συνεχίζει την προετοιμασία του συμμετέχοντας στους Προολυμπιακούς Αγώνες. Ξεκινά το Νοέμβριο από την Ολλανδία (Landgraaf – Slalom) και φιλοδοξεί να τα καταφέρει για μία ακόμη φορά. Τι άλλο εκτός και από τις δικές μας ευχές για καλή επιτυχία!  

Διαβάστε επίσης: 5 minutes with Makis Kalaras by Alex Grymanis

Πως ξεκίνησες να κάνεις seatski και πως αποφάσισες να αλλάξεις άθλημα παρόλο που ήσουν παραολυμπιονίκης στην δισκοβολία? Όλα ξεκίνησαν μέσω του διαδυκτίου. Πρίν 3 χρόνια είδα μια εκδρομή στη βόρεια Νορβηγία, η οποία πραγματοποιήθηκε από τα ΤΕΕΦΑ της Νορβηγίας σε συνεργασία με το στρατό, με στόχο να κάνουν προσβάσιμα κάποια activities στα χιόνια για ανάπηρους κάθε λογής. Μέχρι εκείνη τη στιγμή όλα αυτά τα αγνοούσα όχι μόνο εγώ, αλλά και πολλοί άλλοι ειδικά στην Ελλάδα. Πήγα λοιπόν εκεί για 10 μέρες και το αναπηρικό μου καρότσι σταμάτησε να τσουλάει.... Και έκανα μεταγραφή σε κάτι... με αμορτισέρ, κάθισμα και πέδιλο του σκι από κάτω. Seatski δηλαδή. Στην αρχή έμαθα να τσουλάω με τη βοήθεια των εκπαιδευτών και στη συνέχεια μόνος μου και ανεξάρτητος. Θέλω να τονίσω πως όλα εκεί είναι σχεδιασμένα τέλεια για ανθρώπους με κινητικά προβλήματα και ουσιαστικά ξεχνάς πως είσαι ανάπηρος! Έτσι γυρνώντας στην Ελλάδα έψαξα πως να συνεχίσω αυτό που ξεκίνησα εκεί. Κουτσά στραβά... χεχεχε ταιριάζει γάντι στην περιπτωσή μου να κάνω seatski στην Ελλάδα! Ποιοί είναι οι στόχοι σου για τα επόμενα χρόνια? Καταρχήν όλο αυτό ξεκίνησε για πλάκα.... Αλλά τελικά έχω πρόβλημα με τον πρωταθλητισμό και η πλάκα για άλλη μια φορά μπήκε στο μυαλό μου στα σοβαρά. Το seatski είναι παραολυμπιακό άθλημα και δεν έχασα ευκαιρία να ξεκινήσω να κυνηγώ μια πρόκριση και σ'αυτό. Δεν μου έφταναν 17 χρόνια προπόνησης στη δισκοβολία, μόλις είπα να σταματήσω και να αράξω.... τρέχω πάλι στα βουνά για κάτι καινούργιο!.Να σου πώ την αλήθεια είναι άλλο πράγμα το βουνό... και γι'αυτό θα κάνω ότι χρειάζετε για να πάω το 2014 στη χειμερινή Ολυμπιάδα στη Ρωσία. Γι'αυτό λοιπόν δουλειά και επιμονή μέχρι τότε, να πιάσω τα όρια και να πάρω το εισητήριο για εκεί. Να συμμετέχει κάποιος σε θερινή και χειμερινή Ολυμπιάδα είναι σπάνιο και αυτό με τσιτώνει να προσπαθήσω ακόμα πιο πολύ. Τα λέμε λοιπόν στα βουνά!!! 

Προσπαθώντας να κατακτήσεις τους στόχους της ολυμπιάδας είναι λογικό το καλοκαίρι να βρεθείς στις γαλλικές Άλπεις για την προετοιμασία σου. Πώς σου φάνηκε αυτή η εμπειρία? Έτσι αφού το πήραμε και αυτό το μικρόβιο παρατήσαμε τις όμορφες παραλίες και τρέχαμε ακόμη και το καλοκαίρι στα βουνά για προπόνηση. Παγετώνες μου λένε, πάμε, είναι τέλεια... Κάτι κωλόπαιδα φίλοι μου πηδάγανε άλματα και βαρέλια σε ένα τέλειο πάρκο εκεί... Και θα σας πώ γιατί τα βρίζω... Άρχισα να κάνω τα ίδια αφού είμαι ζηλίαρης και δεν έχω stop πουθενά, ώσπου με σταμάτησε ένα (αλματάκι), αφού προσγειώθηκα με τα μάτια και τα χέρια στην ανάταση, με αποτέλεσμα να σταματήσω το σκι εκεί για 1 εβδομάδα. Πλέον όλα είναι καλά και περιμένουμε τα πρώτα χιόνια οπουδήποτε στην Ευρώπη για να ξεκινήσουμε τη νέα season δυνατά. Φέτος έχω 5 αγώνες στην Ευρώπη, επομένως όπου χιονίσει πρέπει να τρέξω για προπόνηση... 

Έχεις κάποιους σπόνσορες που σε στηρίζουν σε ότι κάνεις? Τώρα εδώ στην Ελλάδα τα πράγματα με το sitski και την προπόνηση που χρειάζετε είναι αρκετά δύσκολα. Δεν είναι το πιό εύκολο και ανέξοδο άθλημα που μπορεί κάποιος να επιλέξει και είναι πραγματικά άθλος να διακριθείς, ιδιαίτερα σε επίπεδο που κυνηγάω εγώ να φτάσω και να συναγωνιστώ αθλητές του εξωτερικού που έχουν τα χιονοδρομικά δίπλα τους όλο το χρόνο και κυρίως την εύκολη προσβασιμότητα που έχουν στα βουνά. Πρέπει να παίξω μπάλα στα δικά τους τερέν και να έχω όσο είναι δυνατόν τις ίδιες ευκαιρίες προπόνησης. Τώρα όσο αφορά τις χορηγίες, εντάξει στην Ελλάδα όλοι το γνωρίζουμε είναι δύσκολα και όλα τα έξοδα τα καλύπτει πότε η αριστερή μου τσέπη πότε η δεξιά... Κωλότσεπη δεν χρησιμοποιώ κάθομαι πάνω της !!! Τι αντιμετώπιση έχεις από τον κόσμο που σε βλέπει στο βουνό? Όπως είπα και πριν κάνω 17 χρόνια πρωταθλητισμό στη δισκοβολία. Διακρίσεις και δύο πρωτιές στον κόσμο, ρεκόρ Ευρώπης και δύο φορές Ολυμπιονίκης. Όταν λοιπόν μαθαίνει ο κόσμος και με βλεπουν που κάνω σκι στο βουνό τρελένεται και γουστάρει πολ΄υ. Τους βλέπω πως εντυπωσιάζονται με αυτό που κάνω και ρωτάνε συνέχεια τί και πώς??? Ενώ το άθλημα που διακρίθηκα στο παρελθόν το περνάνε απλώς σαν κάτι βαρετό...!!!

Από το goodtimesmag.gr