22 φωτογραφίες τέρπουν όλες τις αισθήσεις!

Η έκθεση του Έλληνα φωτογράφου Γιώργου-Όμηρου Χριστάκου με τίτλο “Αείζωον Πυρ”, εγκαινιάζεται στο Ίδρυμα Ευγενίδου την Τρίτη 22 Μαΐου 2012 και ώρα 20:30 και θα διαρκέσει έως τις 24 Ιουνίου 2012.

Ο φακός του φωτογράφου, παρακολουθεί την ανθρώπινη κίνηση και απαθανατίζει στιγμές στο χρόνο. Μέσα στην φωτογραφία το σώμα ξεφεύγει από τα όρια του χώρου και του χρόνου και μας μεταφέρει τη δύναμη και ενέργεια που το διακατέχει. Το έντονο χρώμα και η αντίθεση φωτός και σκιάς, σε συνδυασμό με την ένταση που προκαλεί στο έργο η κίνηση, προσδίδουν, στα -μεγάλων διαστάσεων- έργα του Γιώργου Χριστάκου, δύναμη και εντάσσουν τον θεατή μέσα στο έργο.

Ο ίδιος ο φωτογράφος αναφέρει: «Στόχος μου ήταν να απαθανατίσω τη στιγμή, τη συγκεκριμένη στιγμή που η κίνηση του ανθρώπινου σώματος προβάλλει την ενέργειά της στο χώρο και το χρόνο. Η στιγμή που καταφέρνει να φθάσει σε υψηλότερα επίπεδα εξέλιξης και να απαλλαχθεί από το κατώτερο κομμάτι της προσωπικότητάς του. Η στιγμή της κατάβασης στον Ανώτερο Εαυτό! Ένα ταξίδι τελικά προς μια νέα διάσταση έτοιμη προς εξερεύνηση ή ένα παιχνίδι του μυαλού;»

Η κεντρική ιδέα αυτής της έκθεσης, η οποία περιλαμβάνει 22 έργα, δεν ήταν τυχαία.  Κρατώντας βαθιά μέσα του τη ρήση του Ηράκλειτου: "Κόσμον τόνδε τον αυτόν απάντων, ούτε τις Θεών, ούτε τις ανθρώπων εποίησεν, αλλά ήν αεί και εστίν και έσται πυρ αείζωον, απτόμενον μέτρα και αποσβεννύμενον μέτρα" ο Γιώργος-Όμηρος Χριστάκος θεωρεί ότι: «Είμαστε όλοι ενέργεια που δεν μπορεί να καταστραφεί ούτε να αναπαραχθεί. Αυτή η ενέργεια, ο πυρήνας του κάθε ανθρώπου, υπήρχε, υπάρχει και θα υπάρχει για πάντα». Η φωτογραφική του λοιπόν διάθεση, εμπνέεται από τις φιλοσοφικές του αναζητήσεις και τον οδηγεί στο δημιουργικό αποτέλεσμα που παρουσιάζεται κάτω από το Θόλο του Παλαιού Πλανηταρίου του Ιδρύματος Ευγενίδου, με τον σχετικό τίτλο «Αείζωον Πυρ».
                                         

Αξιοποιώντας στο έπακρο τις τεχνικές του γνώσεις στη φωτογραφία, ο Γιώργος-Όμηρος Χριστάκος παρουσιάζει ένα έργο, που αν και μιλά στις αισθήσεις, απευθύνεται τελικά στην ψυχή του θεατή.