Που πήγε ο «άντρας ο κουβαλητής»; Ένα άρθρο του Άγη Βερούτη

Πέραν των 250.000 που σιτίζει για ελεημοσύνη η Ελληνική Ορθόδοξη Χριστιανική Εκκλησία στην παρούσα φάση, πάνω από 3 εκατομμύρια Έλληνες ζουν κάτω από το όριο της φτώχιας. Αυτό σημαίνει ότι πιθανόν λαμβάνουν βοήθεια από την οικογένεια, καθώς το κράτος λειτουργεί μόνο για να παίρνει από τον απλό παραγωγικό πολίτη, και να αναδιανείμει στους εκλεκτούς έμμισθους ψηφοφόρους και κομματικούς χρηματοδότες.

Γράφει ο Άγης Βερούτης για το capital.gr
 
Παράλληλα τελευταία γίνονται ολοένα και συχνότερα τα φαινόμενα όπου έχει καταρρεύσει οικονομικά ο πρώην “Άντρας ο Κουβαλητής” που μέχρι πρότινος δούλευε ως στέλεχος, ως ελεύθερος επαγγελματίας ή ως μικρομεσαίος επιχειρηματίας, και ζούσε την οικογένειά του από τους καρπούς του μόχθου του. Αυτόν σήμερα τον ζει η γυναίκα του από το μισθό της, που ολοένα συμπιέζεται, και με το φόβο της ανεργίας και της ολοκληρωτικής οικονομικής  καταστροφής του κάνει το βίο αβίωτο.
 
Ένας γνωστός μου σε παρόμοια κατάσταση μου είπε λίγο πριν τις γιορτές, ότι η γυναίκα του τού εκμυστηρεύτηκε πως φοβόταν μην τυχόν και αυτοκτονήσει από την απόγνωση της οικονομικής του καταστροφής, και βρεθεί μετά εκείνη να ψάχνει να βρει λεφτά για την κηδεία του.
 
Ενώ όλα αυτά συμβαίνουν στα χρόνια της κρίσης, γίνεται μια επισταμένη προσπάθεια από τους χειρότερους εκφραστές του πολιτικού μας συστήματος, να εξαπατήσουν για μια ακόμη φορά την παραγωγική τάξη, ότι δήθεν μοιράζεται και αυτή την ευθύνη για την κατάρρευση της κοινωνίας με τα λαμόγια των υπεξαιρέσεων των 700.000.000 ευρώ που φημολογείται ότι εξήχθησαν από τη χώρα από τον υπόδικο και προφυλακισθέντα πρώην μεγιστάνα κ. Λαυρεντιάδη, κατόπιν του κρατικού δανεισμού αυτών των χρημάτων των φορολογούμενων στην τράπεζά του, για να διασωθεί από την κατάρρευση.
 
Υποστηρίζεται δε ευρέως από κάποιους νυν και πρώην ανεγκέφαλους πολιτικούς ότι “μαζί τα φάγαμε”, όπως υποστήριξε ο ευτυχώς αποσυρθείς από την πολιτική κ. Πάγκαλος. Απλά το παλαιότερο “μαζί τα φάγαμε” έχει μετονομαστεί στον πιο εύηχο αφορισμό “η φοροδιαφυγή φταίει”, σε μια ακόμη απέλπιδα απόπειρα να πεισθεί ο πολίτης ότι είναι συνυπεύθυνος και άρα ορθώς και καλώς υποφέρει τώρα, και θα υποφέρει στο διηνεκές λόγω της κρίσης, και ορθώς δεν έχει απολυθεί ούτε ένας δημόσιος υπάλληλος, ούτε καν αν έκλεψε εκατοντάδες εκατομμύρια ευρώ από τους φόρους μας, ή αν χρησιμοποίησε την θέση ισχύος που είχε ως όργανο της τάξης για να πουλάει ναρκωτικά στα παιδιά μας, ή αν αποπλανούσε τα παιδιά μας και τα βίαζε αξιοποιώντας την ιδιότητά του ως δάσκαλός τους.
 
Βέβαια από τους εκφραστές του δόγματος “η φοροδιαφυγή φταίει” ουδείς θα μπει στον κόπο να εξηγήσει τους λόγους που ο Κώδικας Βιβλίων & Στοιχείων υπέστη ένα μικρό face-lift και ξαναδόθηκε στη χρήση, κανείς δεν θα δώσει λόγο επειδή η φορολογική επιβάρυνση της αγοράς έχει αποτέλεσμα την απώλεια σχεδόν του 30% του ΑΕΠ στα προηγούμενα 3 χρόνια, και κανείς δεν θα εξηγήσει ότι μεσοσταθμικά η φοροδιαφυγή στην Ευρωπαϊκή Ένωση είναι 16%, ενώ στην Ελλάδα είναι 8% περισσότερο κατά τις μαντικές εικασίες αυτών που βγάζουν αυτά τα νούμερα, ενώ το παραεμπόριο αφήνεται να λειτουργεί ανενόχλητο μπροστά από τα καταστήματα που καταστρέφει, και μπροστά στα αδιάφορα μάτια της αστυνομίας.
 
Το γεγονός ότι τώρα εισπράττονται τα ίδια χρήματα για φόρους σε απόλυτους αριθμούς με χρονιές που το ΑΕΠ ήταν 25%-30% υψηλότερο δεν σημαίνει ότι πιάστηκε η φοροδιαφυγή, αλλά ότι η οικονομία υπερφορολογείται!
 
Σήμερα άκουσα ότι σκέπτονται να προσπαθήσουν να φορολογήσουν τις ελληνικές ναυτιλιακές για έσοδα και πλούτο που κερδίζουν σε διεθνή ύδατα. Έχει να πέσει πολύ γέλιο!
 
Τα πλοία συνήθως είναι ιδιοκτησίες ανωνύμων εταιριών (μια για κάθε πλοίο) των οποίων οι μετοχές μεταβιβάζονται σε χρόνο συντομότερο από ένα απόγευμα, και αλλάζουν σημαία και όνομα εν πλω. Η κραταιά Βρετανία που πριν λίγα χρόνια αποπειράθηκε να φορολογήσει τη ναυτιλία, τα μάζεψε ως βρεγμένη γάτα για να μη χάσει σημαντικό μέρος του ΑΕΠ της. Και μόνο η φυγή των ναυτιλιακών από την Ελλάδα προς πιο φιλόξενα μέρη όπως π.χ. το Μονακό ή η Ελβετία, θα επιφέρει πλήγμα μείωσης του ελληνικού ΑΕΠ περισσότερο από 10% και θα ερημώσει τον Πειραιά.  Ό,τι έγινε με την υπερφορολόγηση των καυσίμων θα συμβεί με τη φορολόγηση της ναυτιλίας. Αστεία πράγματα.
 
Φυσικά η επαπειλούμενη φορολογική κατάρρευση των εσόδων έχει κάνει τους αποφασίζοντες να ψάχνουν για καινούριες αγελάδες προς άρμεγμα.
 
Την ίδια στιγμή, η Λετονία που έχασε το 2008 και 2009 το 20% του ΑΕΠ της λόγω των μέτρων του δικού της μνημονίου, και μείωσε τους κατώτατους μισθούς σε δημόσιο και ιδιωτικό τομέα και απέλυσε το 30% των δημοσίων υπαλλήλων της χωρίς να αυξήσει τη φορολόγησή της, εμφάνισε ετήσια ανάπτυξη πάνω από 5% τα τελευταία 2 χρόνια, και μείωση της ανεργίας της από περίπου 20% στο 13%. Ταυτόχρονα δεν άντλησε το 40% των χρημάτων που της προσφέρθηκαν από το ΔΝΤ, ενώ ήδη έχει επιστρέψει σημαντικό μέρος των δανεισθέντων. Βέβαια σημαντικός αριθμός Λετονών μετανάστευσε.
 
Αντίστοιχα, η Ιρλανδία που υπέστη την εκτόξευση του δημοσίου χρέους της από τη διάσωση των τραπεζών της σχεδόν ταυτόχρονα με την Ελλάδα, έκοψε τις δαπάνες και τους μισθούς κατά 15% χωρίς να αυξήσει τη φορολόγησή της ούτε μισό τοις εκατό, παρά τις εκ του πονηρού πιέσεις της Γερμανίας, και πριν λίγες μέρες επέστρεψε στις αγορές και άντλησε από αυτές τα πρώτα 4,3 δισ. ευρώ από τότε που βγήκε εκτός.
 
Εμείς έχουμε στην καλύτερη περίπτωση να ελπίζουμε για μια διετία ύφεσης ακόμη, με πιθανότατη την κοινωνική έκρηξη που ιστορικά εγγυάται η υπερφορολόγηση, και την αδιαμφισβήτητη πλέον υπεροχή των εκφραστών των συμφερόντων του κράτους - δυνάστη, έναντι των νοικοκυραίων και της παραγωγικής οικονομίας.
 
Θα ήταν πολύ βολικό να φταίει η φοροδιαφυγή, όμως η ουσία είναι ότι δεν είναι η φοροδιαφυγή που ευθύνεται για τη σημερινή μας κατάντια, ούτε για την επερχόμενη λαίλαπα για την ελληνική κοινωνία και οικογένεια.
 
Αυτό που ευθύνεται είναι η εθελοτυφλία μας στο απλό γεγονός ότι η Ελλάδα διατηρεί και πληρώνει με τους φόρους της μέγεθος κράτους δυσανάλογα μεγάλου και απόλυτα αναποτελεσματικού στην παροχή υπηρεσιών προς τους πολίτες που πληρώνουν για αυτό.
 
Αντί να υπάρχει το κράτος για να υπηρετεί τους πολίτες, υπάρχουν οι πολίτες για να υπηρετούν το κράτος.
 
Αυτό πρέπει να το αλλάξουμε...