Η Ιόλη λείπει στη Γιανγκζού για δουλειές

Η Ιόλη στη Γιανγκζού, ο Αλέξης στη Σαγκάη, η Ελεάννα και ο Αλέξης στο Ρότερνταμ, ο Ιάσονας στη Βοστώνη, η Έλσα στο Λονδίνο, η Ειρήνη ετοιμάζεται. Διαφορετικές ηλικίες, με διαφορετικές προσδοκίες, μα την ίδια απόφαση: «Να φύγουμε από την Ελλάδα», «Για την ώρα;»…»Για πάντα;» Ίσως με το ίδιο όνειρο: Ευτυχείτε σ’ άλλη γης… Με τον ίδιο τρόπο επικοινωνίας: Skype, Twitter.

Είναι η αδελφή μου και τ’ ανήψια μου. Ξενιτεύτηκαν. Ξαφνικοί ή αναγκαστικοί μετανάστες των τελευταίων έξι μηνών. Η Ιόλη έξω από τα πενήντα. Αριστούχος Δημοσίου Λυκείου του Πειραιά. Πολυπτυχιούχος: Καποδιστριακό, London Business School, Berkley. Η γενιά της μεταπολίτευσης, της εφηβείας στην χούντα. Διάβασε Γκόρκι, Λουντέμη. Άκουσε Μίκη, Μάνο, Σαββόπουλο.

Οι Αμερικάνοι την προσέλαβαν αμέσως. Τους άφησε στα κρύα του λουτρού. Γενική Διευθύντρια εξαγωγών, Πειραϊκή Πατραϊκή. Εκείνη πέτυχε, αλλά η επιχείρηση απέτυχε. Δική της εταιρεία. Υφάσματα. Για χρόνια στην πρώτη γραμμή. Εκείνη πέτυχε, η Ελλάδα απέτυχε. Η κλωστοϋφαντουργία τελείωσε.

Πήγε στην Κίνα, μία, δύο, τρεις, δεκατρείς φορές. Οι Κινέζοι των απέραντων εργοστασίων ήθελαν μια Ευρωπαία με εμπειρία και καλαισθησία. Εκείνη ήθελε πια να πετύχει κι εκείνη και η επιχείρηση και η χώρα.

Τα παιδιά της, της λείπουν. Δυσκολεύονται στην ιδέα να πάνε στην μακρινή Σαγκάη. Αλλά η μαμά τους λείπει πολύ στην Κίνα για δουλειές. Τον Σεπτέμβριο, ίσως πάνε μαζί της. Η Ιόλη και τα δύο μικρά, ίσως μεταναστεύσουν για αρκετά χρόνια στην Κίνα. Η Φοίβη και ο Ορέστης θα μάθουν κινέζικα, θα κάνουν νέους φίλους και θα έρχονται για διακοπές στην Ελλάδα.

Η Ελεάννα γύρω στα τριάντα. Συνομήλικος της ο Αλέξης. Ιστορία της Τέχνης εκείνη στο Παρίσι, ναυπηγός του Πολυτεχνείου εκείνος. Μια ιστορία αγάπης που κρατάει, ταξιδεύοντας. Πέρασε από το Παρίσι, πήγε στη Ρώμη, ήρθε στην Αθήνα και έφυγε για το Μιλάνο. Ο ένας ακολουθεί τον άλλο ή παίρνουν όταν είναι αναγκαίο ο καθένας τον δρόμο του.

Την Ελεάννα την επέλεξε η Scala του Μιλάνο για project manager. Εργάστηκε με επιτυχία για τέσσερα χρόνια. Ο Αλέξης αναζήτησε για μερικά χρόνια δουλειά στην Ελλάδα, η πατρίδα όμως ήταν στα…»τελευταία» της. Ήθελαν πια να είναι μαζί… Στο Ρότερνταμ, μια πόλη σοβαρή εταιρεία ναυπηγικών μελετών ζήτησε από τον Αλέξη συνεργασία. Η Ελεάννα χόρτασε όπερα και ήταν έτοιμη για να τον ακολουθήσει στο Ρότερνταμ. Οι προοπτικές και για εκείνη στην Ολλανδία, ευοίωνες. «Είναι ήρεμα, πολιτισμένα, μας σέβονται γι’ αυτό που είμαστε οι Ολλανδοί, μας δίνουν ευκαιρίες. Το καλοκαίρι ο γάμος σας…πού; Στην Τζια βέβαια, στον Άι Συμεών απ’ όπου θα αγναντεύουμε το Αιγαίο…»

Ο Ιάσονας μας είναι περίπτωση. Εικοσιπεντάρης, απόφοιτος του ΕΜΠ, ξέρει γράμματα, ακούει όλες τις μουσικές, πηγαίνει πολύ θέατρο αλλά και συχνάζει στα μπαράκια της Καρύτση και χορεύει στο «Βινύλιο»… Είναι πνευματώδης, έχει χιούμορ, ζεστασιά, ρομαντικό αγόρι που ερωτεύεται τα κορίτσια για το άρωμα τους.

Πήγε στρατό, όχι παίζουμε, δούλεψε ένα χρόνο σε μελετητικό γραφείο στην Αθήνα αλλά η καρδιά του, σφιγγόταν όταν, ας πούμε τον έστελναν να συνδιαλλαγεί με…»αστέρες» του δημοσίου που ή ζητούσαν λίγο «λάδι» για τις ανάγκες τους ή γαϊδουρινή υπομονή ή πετούσαν, ας πούμε, σαΐτες αντί να τον εξυπηρετήσουν.

Τον Απρίλιο ο Ιάσονας τα μάζεψε κι έφυγε. Πήγε στο Πεκίνο για ένα μήνα, στη Σαγκάη για δύο μήνες. Εκεί συνάντησε συμφοιτητές από όλο τον κόσμο και τον Σεπτέμβριο όλοι μαζί φοιτητές και καθηγητές κατέληξαν στη Βοστόνη. Έτσι γίνεται τώρα. Περνάς για μια δόση Κίνας:

- «Ε, παιδιά πώς στο καλό αναπτύσσεστε με ιλιγγιώδεις ταχύτητες και μας βάλατε τα γυαλιά;» και επιστρέφεις στον κανονικό κόσμο της… ύφεσης.

Ο Ιάσονας μεταπτυχιακός φοιτητής στο Πανεπιστήμιο της Βοστόνης, εδώ και πέντε μήνες, ρουφάει τον αέρα του globalised world, κάνει weekends στο Harvard και γνωρίζει τους start-up νέους επιχειρηματίες του Internet, ανοίγει τ΄ αυτιά του, τρίβει τα μάτια του και μας στέλνει χαιρετίσματα. Δεν θα επιστρέψει. Δεν περίσσευαν τα χρήματα για το MBA στους γονείς. Αλλά ως γνωστόν οι Έλληνες γονείς θα σπάσουν και τον τελευταίο κουμπαρά για να στηρίξουν τα παιδιά τους. Αναζητεί την δική του ιδέα, τον δικό του δρόμο εκεί στο Αμέρικα ή όπου αλλού εκτός Ελλάδας.

- «Στην πατρίδα πότε με το καλό;»
- «Α, δεν με βλέπω πριν γκριζάρουν οι κρόταφοι μου. Εδώ όλο και κάτι τρέχει. Εκεί στο Ελλάντα βράστα και άστα».

Ώρα καλή Ιάσονα μου. Ο κόσμος στα πόδια σου. Η Ελλάδα ας περιμένει κι ας πρόσεχε να μην σ’ έχανε.

Η Έλσα και η Ειρήνη. Η πρώτη σπουδάζει στο UCL στο Λονδίνο, δεύτερο χρόνο και η Ειρήνη, δεκαεπτά χρονών, ετοιμάζει τις βαλίτσες για εκεί. Καλομαθημένες, αλλά τα λεφτά δεν έρρεαν, απλή κλασική ελληνική συνταγή: Όλα για τα παιδιά. Οι δυο ξαδέλφες δεν βλέπουν των ώρα για να συναντηθούν. Οι γονείς σταυροκοπιούνται που, «τώρα που όλα μαύρισαν στην Ελλάδα, η επιλογή σπουδών και προοπτικής δουλειάς στο εξωτερικό ήταν η σωστή επένδυση. Το κομπόδεμα έπιασε τόπο».

πηγή: aixmi.gr