Τριτοκοσμική η Ελλάδα και με τη βούλα του Γενικού Λογιστηρίου του Κράτους‏: Γράφει ο Μιχάλης Καϊταντζίδης

"Η σημερινή κατάσταση στην Ελλάδα δεν μπορεί να διαρκέσει για πάντα. Λειτουργώντας επί 25 χρόνια στην πρώην Σοβιετική Ένωση, και σε χώρες όπως η Ναμίμπια και η Ινδονησία, η εταιρεία μας είναι αρκούντως έμπειρη να εργαστεί σε ένα περιβάλλον που χαρακτηρίζεται από μεταβλητότητα και δημιουργεί προκλήσεις".



Τα παραπάνω αποτελούν απόσπασμα συνέντευξης του Andrey Korolev, CEO του ρωσικού ομίλου Sintez, που σύντομα η θυγατρική της Negusneft θα καταθέσει δεσμευτική προσφορά για τη ΔΕΠΑ και τον ΔΕΣΦΑ.

Την προβάλλει δε από την αρχή της συνέντευξης ώστε να πείσει για την ικανότητά του να διαχειρίζεται καταστάσεις σε χώρες του τρίτου κόσμου.

Σε άλλο σημείο της συνέντευξης που έδωσε σε εξειδικευμένο ενεργειακό site, ο κ. Korolev προσθέτει ακόμη μία χώρα με αντίστοιχα χαρακτηριστικά. Πρόκειται για την ΠΓΔΜ στην οποία δραστηριοποιείται η εταιρεία του, υποσχόμενος ότι εφόσον πάρει τον έλεγχο της ΔΕΠΑ και του ΔΕΣΦΑ θα… κατασκευάσει αγωγό μεταφοράς φυσικού αερίου, για να λειτουργήσει η μονάδα τηλεθέρμανσης των Σκοπίων, της οποίας έχει τον έλεγχο.

Είναι απόλυτα πειστικός, δηλαδή, ο κ. Korolev της Sintez ότι ειδικεύεται σε χώρες του τρίτου κόσμου και του πρώην ανατολικού συνασπισμού. Μήπως έχει δίκιο όταν κατατάσσει την Ελλάδα στις κατηγορίες αυτές;
Το ερώτημα θα πρέπει να απασχολήσει κατ' αρχάς τα υπουργεία και τις Αρχές που ασχολούνται με τις αποκρατικοποιήσεις και τη διαδικασία επιλογής των υποψήφιων επενδυτών. Δυστυχώς, όμως, έχει απόλυτο δίκιο καθώς η δημόσια διοίκηση της χώρας συνεχίζει να λειτουργεί με λογική τριτοκοσμικής χώρας.

Με τις πράξεις της διώχνει κάθε σοβαρό επενδυτή, ασχέτως του τι διατυμπανίζουν και υπόσχονται οι πολιτικοί τους προϊστάμενοι. Τρανταχτό παράδειγμα το σίριαλ με το κολλημένο στα διάφορα υπουργεία και τις υπηρεσίες νομοσχέδιο για την άδεια στην εταιρεία που εκμεταλλεύεται τον Πρίνο, με το οποίο γίνεται εναρμόνιση της άδειας με τον Νόμο 4001 του 2011.

Αφού το νομοσχέδιο έμπλεξε με το ΤΑΙΠΕΔ, το οποίο κάποια στιγμή έκρινε ότι και οι προς εκμετάλλευση υδρογονάνθρακες θα πρέπει να περιέλθουν στην αρμοδιότητά του, τώρα έμπλεξε στα γρανάζια του υπουργείου Οικονομικών, και ειδικότερα του Γενικού Λογιστηρίου.

Όπως μαθαίνουμε, το ΓΛΚ έχει αντίρρηση ως προς τον συντελεστή 25% στον φόρο εισοδήματος για την εταιρεία εκμετάλλευσης υδρογοναθράκων, επειδή ο φορολογικός νόμος προβλέπει συντελεστή 26%.

Ωστόσο, ο συντελεστής 25% ορίζεται στον Νόμο 4001 του 2011 και οι προβλέψεις του ελήφθησαν υπ' όψιν από το ΥΠΕΚΑ που συνέταξε τα σχέδια συμβάσεων, με βάση τα οποία κατέθεσαν προσφορές οι ξένες εταιρείες για έρευνα και εκμετάλλευση πετρελαίου στις περιοχές Ιωάννινα, Κατάκολο και Πατραϊκό.



Ο νόμος 4001 αναφέρει συγκεκριμένα στο άρθρο 161: "Ο ανάδοχος υπόκειται σε ειδικό φόρο εισοδήματος με συντελεστή 20%, καθώς και σε περιφερειακό φόρο με συντελεστή 5%, χωρίς καμία πρόσθετη τακτική ή έκτακτη εισφορά, τέλος ή άλλη επιβάρυνση οποιασδήποτε φύσεως υπέρ του Δημοσίου ή οποιουδήποτε τρίτου".

Όπως μας μεταφέρεται, το ΓΛΚ έχει αντίρρηση για τον συντελεστή του νομοσχεδίου, ενώ δεν είχε αντίρρηση για τον συντελεστή που προβλέπει ο νόμος, τον οποίο και είχε εγκρίνει.

Επιπλέον, δείχνει να αγνοεί ότι ο ειδικός νόμος υπερισχύει του γενικού και υπόσχεται ότι με νεότερο νόμο (νέο φορολογικό;) θα καταργηθούν όλες οι ειδικές διατάξεις.

Έτσι για άλλη μία φορά το Δημόσιο προκαλεί αβεβαιότητες και απομακρύνει από τη χώρα κάθε επίδοξο επενδυτή, που το τελευταίο που θέλει είναι αλλαγές σε νόμους, σε συντελεστές φορολόγησης και σε όλα τα σχετικά.

Και για να επανέλθουμε στα του Πρίνου, η επικύρωση της νέας άδειας αποτελεί όρο για το ξεκίνημα επένδυσης άνω των 100 εκατ. στην εκμετάλλευση του πετρελαίου. Με όλες αυτές τις καθυστερήσεις, τα χρονικά περιθώρια είναι πραγματικά στο μηδέν.

Ο λόγος είναι ότι έπονται οι περιβαλλοντικοί όροι για να μπει η νέα πλατφόρμα άντλησης, οι τεχνικές μελέτες, η παραγγελία εξοπλισμού και η δέσμευση των πλωτών τρυπανιών.

Η μηδενική αντίληψη της δημόσιας διοίκησης για το τι σημαίνει επιχειρηματικός χρόνος και πόσο κοστίζει είναι αυτό που έχει διώξει επενδυτές και έχει κλείσει επιχειρήσεις, ιδίως όταν ο επιχειρηματίας, μικρός ή μεγάλος -δεν έχει σημασία-, παίρνει διαβεβαιώσεις ότι είναι θέμα ημερών να τακτοποιηθούν όλα.