Επιείκεια για τα τέσσερα παιδιά κύριε πρόεδρε, κύριε εισαγγελέα, φταίνε οι γονείς τους όχι αυτά - Η άποψη του Δημήτρη Μαρκόπουλου

Κύριε πρόεδρε, κύριε εισαγγελέα,
Για τα παιδιά αυτά, ζητάμε την επιείκεια σας. Όχι. Δεν είναι εκείνα που φταίγανε. Δεν όπλισαν μόνα τα χέρια τους. Τα καλάσνικοφ άλλοι τα κρατούσαν. Τα κρατούσαν εκείνες οι μητέρες που τώρα λένε γεμάτες υπερηφάνεια πως «στηρίζουν τα παιδιά τους». Ο πατέρας εκείνος που με στόμφο αναφέρει ότι «όλοι στην οικογένεια είμαστε αναρχικοί». Τα κρατούσαν οι κυρίες των βορείων προαστίων κι όχι αυτά τα παιδιά, τα οποία κάποιοι εγκατέλειψαν για να ασχοληθούν με τα προσωπικά τους αδιέξοδα. Με το ΕΓΩ κι όχι με την ανατροφή των παιδιών τους ως όφειλαν.

Ναι. Τα παιδιά αυτά είναι θύματα. Είναι θύματα μιας ολόκληρης εποχής. Θύματα του ατομισμού και του υλισμού των βορείων προαστίων. Είναι τα εγκαταλελειμμένα παιδιά που μεγάλωσαν με τις Φιλιππινέζες, καθώς οι μαμάδες τους δεν είχαν χρόνο να τους αφιερώσουν μιας και ήταν πολύ απασχολημένες με τη συγγραφή βιβλίων, με το ρέικι, με τη γιόγκα και με τα συναισθηματικά τους αδιέξοδα. Με τους καφέδες στου Βάρσου, με το shopping therapy, με τους γκόμενους ή με τα διαζύγια τους.
 
Είναι τα τέσσερα εκείνα αγόρια, που αμούστακα σχεδόν, άβγαλτα, βάπτισαν κοινωνικό αγώνα αυτό που κατέτρωγε το μυαλό τους. Την αδιαφορία μιας κοινωνίας ωχαδερφιστών, των γονιών εκείνων που τα άφησαν μόνα τους να παλεύουν και που τώρα για να απομακρύνουν τις ευθύνες τους σπεύδουν να δηλώσουν «αλληλέγγυοι». Λες και τα παιδιά τους είναι κόμμα, λες και ξεχνούν πως τα βλαστάρια τους- ό,τι κανονικά πολυτιμότερο όφειλαν να έχουν σε αυτή τη ζωή - είναι κάτι ουδέτερο. Τόσο μύωπες είναι αυτοί οι γονείς ακόμα και τώρα, τόσο ανεπαρκείς, τόσο τραγικοί και λίγοι που δεν κατανοούν την περιπέτεια στην οποία τα παιδιά τους μπήκαν. Παιδιά μικρά, δίχως εμπειρία ζωής, δίχως καν διαμορφωμένη άποψη για τα πράγματα καθώς κανένας δεν απαιτεί ένας 20χρονος να είναι μια πλήρης προσωπικότητα.
 
Αυτοί οι γονείς κύριε πρόεδρε έπρεπε σήμερα να κατηγορούνται. Όχι αυτά τα αγόρια. Οι γονείς που άφηναν 13χρονα παιδάκια να κυκλοφορούν μέσα στον χαμό της Αθήνας του 2008, με τραγικό αποτέλεσμα τη δολοφονία του Αλέξη Γρηγορόπουλου. Εσείς κύριε προέδρε θα αφήνατε το παιδί σας μόνο του σε μια Αθήνα που φλέγεται; Μόνο στα Εξάρχεια να κυκλοφορεί ενώ η πόλη είναι γεμάτη βία; Ε αυτοί οι γονείς το έκαναν.Και μετά ζητούν τα ρέστα από την κοινωνία. Μας στέλνουν το λογαριασμό κι από πάνω. Τον λογαριασμό της δικής τους αδυναμίας.
 


Είναι οι γονείς που δεν είχαν τον έλεγχο, δηλώνοντας μάλιστα στις παρέες πως είναι «προοδευτικοί» και «προχωρημένοι». Είναι οι γονείς εκείνοι που στέρησαν κύριε εισαγγελέα το μέλλον σε τέσσερα λαμπρά παιδιά. Τέσσερα αγόρια που ξεκινούσαν τη ζωή τους από καλύτερη βάση σε σχέση με τους συνομηλίκους τους στο Πέραμα, την Αμφιάλη ή το Καματερό. Των παιδιών δηλαδή εκείνων των οποίων τα σπίτια τσακίζει η ανεργία και η πραγματική φτώχεια. Αυτά τα τέσσερα παιδιά ήταν από άλλο κόσμο. Ήταν τα παιδιά των βορείων προαστίων που την πείνα την είχαν «ακουστά». Δεν την είχαν βιώσει. Δεν ήταν τα παιδιά του μεροκάματου. Ήταν όμως τα παιδιά της εγκατάλειψης. Και το χειρότερο: της εγκατάλειψης από τους ίδιους τους γονείς τους. Από ανθρώπους αυτιστικούς, ιδεοληπτικούς, που ακόμα και τώρα στηρίζουν το λάθος. Πως θα ήταν άραγε εάν αυτά τα παιδιά κατά λάθος σκότωναν ανυποψίαστους πολίτες στο Mall; Πως θα ήταν εάν αυτά τα παιδιά σε μια συμπλοκή σκότωναν έναν περαστικό πολίτη;
 
Για τους παραπάνω λόγους κύριε πρόεδρε ζητούμε την επιείκεια σας. Ζητούμε όμως παράλληλα και την ηθική καταδίκη των αδιάφορων εκείνων γονέων που για 20 χρόνια άφησαν τα παιδιά τους να μεγαλώνουν στην τύχη. Που με την αδιαφορία τους όπλισαν τα χέρια τους. Που δεν έδειξαν σε αυτά τα αμούστακα παιδιά πως η διαμαρτυρία θα μπορούσε να γίνει και με άλλους τρόπους. Όχι με την τυφλή βία. Τους γονείς εκείνους που θαυμάζουν τον Κάρλος το Τσακάλι, όχι όμως τον Γκάντι. Που προτιμούν τη 17Ν κι όχι τον Λαμπράκη. Που δεν μιμούνται την ειρηνική αντίσταση των φοιτητών του Πολυτεχνείου ή του ήρωα Σωτήρη Πέτρουλα, αλλά παπαγαλίζουν τον Τσελεμεντέ του αναρχικού ή περιμένουν τις ένδοξες ημέρες της Μπάαντερ Μάινχοφ. Είναι οι άνθρωποι που χαλάνε τον δίκαιο αγώνα  εκατομμυρίων Ελλήνων. Έναν αγώνα για μια πιο δίκαιη ζωή.