Μέρκελ-Σαρκοζύ: Μία «αγάπη» γεννιέται ... Ο Νικόλας Βαφειάδης μας θυμίζει τον «σπαρταριστό διάλογο» της Αγκέλα με τον Σαρκοζύ για το μακιγιάζ

Ο γερμανο-γαλλικός άξονας ξαναζωντανεύει με αφορμή την σημερινή και αυριανή Σύνοδο Κορυφής για τον επταετή προϋπολογισμό της Ένωσης, οπότε Μέρκελ και Ολάντ είχαν την καθιερωμένη πλέον προ Συνόδου γαλλο-γερμανική συνάντηση, για να καθορίσουν την ατζέντα και εν πολλοίς και τις όποιες αποφάσεις. Μάλιστα με ευκαιρία τη συνάντηση των δύο εθνικών ομάδων ποδοσφαίρου στο Σταντ ντε Φρανς, ξέχασαν για λίγο τις διπλωματικές αβρότητες κι έγιναν φίλαθλοι, ή μάλλον οπαδοί, των ομάδων τους ενώπιον και του εθνικού τους ο καθένας κοινού.

Όταν στις 6 Μαΐου εκλεγόταν ο σοσιαλιστής Φρανσουά Ολάντ στη γαλλική προεδρία, με μια ατζέντα ριζικά διαφορετική από αυτήν της γερμανικής Χριστιανοδημοκρατίας, και για τη Γαλλία και για την Ευρώπη, και με δεδομένο ότι η Μέρκελ τον είχε σνομπάρει προεκλογικά προς χάριν του ομοϊδεάτη της Νικολά Σαρκοζί, οι γαλλο-γερμανικές σχέσεις έμοιαζαν να βρίσκονται στην κόψη του ξυραφιού. Ο ηγεμονικός ανταγωνισμός που υπέφωσκε έδινε την αίσθηση ότι μπαίνουμε σε μια δύσκολη περίοδο. Και πράγματι τις πρώτες μέρες και στην πρώτη συνάντηση των δύο ηγετών υπήρχε μεγάλη ένταση. Ήταν σαφές ότι η Μέρκελ δεν έπαιζε μπάλα με τον Ολάντ.

Ορισμένες από τις σοσιαλιστικές ιδέες του Ολάντ, οδηγούν ακόμη και σήμερα σε οργή και απόγνωση τους συμβούλους και τους γραφειοκράτες γύρω από τη Μέρκελ, που θεωρούν ότι οι Γάλλοι χαϊδεύουν ανέξοδα αυτιά στο εσωτερικό και το εξωτερικό, χωρίς να θέλουν να βάλουν το χέρι στην τσέπη, όπως προϋποθέτει μια ορθολογική αντιμετώπιση της κρίσης. Όμως οι μήνες που πέρασαν έχουν αλλάξει τόσο πολύ τις ισορροπίες και τις πρακτικές, κι ίσως ακόμη και τον Φρανσουά Ολάντ, ώστε πολλές από τις ανυπέρβλητες δυσκολίες να έχουν εντυπωσιακά λειανθεί.

Με την ευκαιρία των εορτασμών της 50ής επετείου από την Υπογραφή, από τον Ντε Γκολ και τον Αντενάουερ, της Συνθήκης των Ηλυσίων, που επούλωσε τις πληγές δύο παγκοσμίων πολέμων κι έφερε κοντά τη Γερμανία με τη Γαλλία, η ουσιαστική προσέγγιση ανάμεσα στον Φρανσουά Ολάντ και την Άγκελα Μέρκελ υπήρξε αλματώδης. Η ένταση των πρώτων ημερών έδωσε τη θέση της σε μια πιο ώριμη σχέση δυο ηγετών που βλέπουν ότι το συμφέρον των χωρών τους επιβάλει να συνεργασθούν στενά. Άλλωστε αυτό καταγράφηκε και στο Σταντ ντε Φρανς με τους θερμούς εναγκαλισμούς της Μέρκελ αντί των ψυχρών χειραψιών των πρώτων ημερών.

Η προσωπική χημεία και η οικειότητα των ηγετών είναι απαραίτητα στοιχεία για την οικοδόμηση μιας στενής διακρατικής σχέσης, όμως τα εθνικά συμφέροντα είναι ο καθοριστικός παράγοντας. Και ο γαλλο-γερμανικός άξονας είναι σίγουρα ο άξονας γύρω από τον οποίο περιστρέφεται η Ευρώπη.

Το δίδυμο Μερκοζί είχε φτάσει σε θαυμαστά για τη διεθνή πολιτική επίπεδα προσωπικής οικειότητας κι αυτό προσπαθεί να πετύχει και ο νέος Γάλλος πρόεδρος. Σίγουρα ο Φρανσουά Ολάντ έχει διαβάσει (ή του έχουν μεταφέρει) από το βιβλίο «Ημέρες Εξουσίας» του υπουργού του Σαρκοζί, Μπρουνό Λεμέρ, τον περίφημο διάλογο για το ντεκολτέ της Άγκελα και το μέικ απ του Νικολά. Για όσους δεν τον έχετε διαβάσει σας τον παραθέτω αυτούσιο: 

Μέρκελ: Φοράς μέικ απ Νικολά;
Σαρκοζί: Πάντα Άγκελα. Έχουμε ένα πρόσωπο, μια εικόνα, μας βλέπουν στην τηλεόραση, δεν γίνεται αλλιώς!
Μέρκελ: Εμένα δεν μου αρέσει να μακιγιάρομαι.
Σαρκοζί: Δεν έχεις δίκιο. Σε βεβαιώνω, είμαστε πολύ καλύτεροι μακιγιαρισμένοι.
Μέρκελ: Πρέπει λοιπόν να έχουμε καλή μακιγιέζ!
Σαρκοζί: Εγώ έχω την προσωπική μου μακιγιέζ. Άγκελα, είναι πραγματικά εξαιρετική!
Μέρκελ: Πρόσεξε Νικολά, είναι όπως με τον κομμωτή: για πολλά χρόνια κορόιδευαν το χτένισμά μου μέχρι που πήγα στον καλύτερο κομμωτή του Βερολίνου και τώρα κανείς δεν κοροϊδεύει την κόμμωσή μου.
Σαρκοζί: Ω! Μα είναι πολύ πετυχημένη. Είσαι εσύ μια κοκέτα...
Μέρκελ: Κοκέτα!
Σαρκοζί: Ναι, κοκέτα. Νομίζεις ότι ξέχασα την ιστορία με το ντεκολτέ σου; Αχ το ντεκολτέ της Άγκελα! Όλος ο κόσμος μιλούσε για αυτό στη Γαλλία!

Είναι βέβαιον ότι δυο ηγέτες που έχουν τόσο ανοιχτή προσωπική επαφή δεν θα χαλάσουν εύκολα τις καρδιές τους για μια λεπτομέρεια, ή ένα δευτερεύον θέμα, ενώ θα μιλούν ειλικρινά για όλες τις ανησυχίες τους στα μείζονα ζητήματα.

Ο Φρανσουά Ολάντ χτίζει γρήγορα μια επίσης στενή σχέση με τη Μέρκελ. Μετά τις αδέξιες κινήσεις του πρωτάρη στην επιθεώρηση του τιμητικού αγήματος έξω από τη γερμανική καγκελαρία, ο Γάλλος πρόεδρος και η Γερμανίδα καγκελάριος έχουν βρει κώδικα στενής προσωπικής επικοινωνίας. Σε αυτό έχει βοηθήσει η στροφή του Ολάντ στα ευρωπαϊκά θέματα. Μια από τις ενδείξεις αυτής της στροφής είναι ότι στο δύσκολο θέμα του επταετούς προϋπολογισμού της Ένωσης, ο Ολάντ έδωσε χθες μια πρόγευση ότι είναι έτοιμος να κάνει κάποιες υποχωρήσεις, λέγοντας στην Ευρωβουλή ότι η Γαλλία δεν θα προτάξει της ευρωπαϊκής ανάπτυξης την Κοινή Αγροτική Πολιτική, που αποτελεί γαλλικό ταμπού.

Από την πλευρά της η καγκελάριος που αντιμετωπίζει μια κρίσιμη εκλογική μάχη θα προτιμούσε τον Ολάντ ουδέτερο, παρά υποστηρικτή του Στάινμπρουκ. Και η προσωπική προσέγγιση θα της επιτρέψει ακόμη και να τον φέρει στα δικά της νερά. Όπως γράφει ο γαλλικός Τύπος, ίσως να είναι έτοιμη να κάνει και κάποια δώρα στον Ολάντ για να κερδίσει την υποστήριξή του. Πάντως η Εθνική της Γερμανίας δεν έκανε δώρα αφού κέρδιε τη Γαλλία με 2-1.

Στη γαλλο-γερμανική ατζέντα κυριαρχεί τώρα η κοινή πρόταση που θα κατατεθεί στη Σύνοδο Κορυφής του Μαΐου για το Σύμφωνο Ανταγωνιστικότητας. Κι αφού ο γαλλο-γερμανικός άξονας αποφάσισε να ξαναπαίξει μπάλα, η λέξη ανταγωνιστικότητα θα γίνει σύντομα το μπεστ σέλερ του ευρωπαϊκού λεξικού.