Διδάγματα Ιστορίας - Ο Ρουμπινί, οι προφητείες του, ο Χριστοδουλάκης & οι λαοί‏ - Ένα άρθρο του Αντώνη Καρακούση

Ο γκουρού των αγορών και πρωταγωνιστής της διεθνούς κερδοσκοπίας Νουριέλ Ρουμπινί το 2011 δήλωνε μετά πάσης βεβαιότητος ότι «με τη σημερινή λιτότητα και την αδυναμία υποτίμησης του νομίσματος η ύφεση θα βαθαίνει πολλαπλασιάζοντας την ανεργία και την κοινωνική αναταραχή».



Και προσέθετε ότι «βγαίνοντας από το ευρώ, η Ελλάδα γίνεται κυρίαρχη, τυπώνει νόμισμα και κάνει μεγάλη υποτίμηση».

Άλλοι συμπλήρωσαν ότι «μια αναπόφευκτη συναπόφαση θα είναι η στάση πληρωμών τόκων,καθώς το δημόσιο χρέος είναι σε ευρώ και με την υποτίμηση θα γίνει πολύ πιο δυσβάστακτο».

Ορισμένοι ωστόσο διευκρίνιζαν ότι «το κόστος θα είναι ανεκτό γιατί η οικονομία θα ανακάμψει σύντομα,η ανταγωνιστικότητα και η απασχόληση θα επανέλθουν και οι μεταρρυθμίσεις θα προχωρήσουν».
Την ίδια χρονιά διατυπώθηκαν και οι λεγόμενες θεωρίες πεπρωμένου, όπως τις ονόμασε ο άλλοτε υπουργός Οικονομικών Νίκος Χριστοδουλάκης. Σύμφωνα με αυτές, «η Ελλάδα είναι ανίατη περίπτωση και θα αποτύχει, όπως απέτυχε και στο παρελθόν σε ανάλογες κρίσεις».

Και περιέγραφαν χαρακτηριστικά ότι η χώρα μας εγκατέλειψε την Λατινική Νομισματική Ένωση το 1908 γιατί είχε υψηλά χρέη και το 1932 εγκατέλειψε το Σύστημα Ανταλλαγής Χρυσού.
Κατά συνέπεια εκτιμούσαν ότι είναι μοιραίο τώρα να εγκαταλείψει και το ευρώ.
Ωστόσο, όπως έχει εξηγήσει ο Νίκος Χριστοδουλάκης, η Ελλάδα είχε υιοθετήσει τις αρχές της Λατινικής Νομισματικής Ένωσης, από το 1868, επί σαράντα χρόνια παρά τις χρόνιες διαρθρωτικές αδυναμίες που είχε.

Μετά τον ατυχή πόλεμο του 1897 και την προηγηθείσα πτώχευση δεν μπορούσε να ξεπληρώσει τα χρέη και τις αποζημιώσεις στην Οθωμανική Αυτοκρατορία και έπρεπε να τυπώσει χρήμα βγαίνοντας από τη Λατινική Ένωση.

Ξαναμπήκε όμως το 1910, μόλις άρχισε η ανόρθωση. Όταν ξέσπασε ο πρώτος παγκόσμιος πόλεμος σχεδόν όλα τα κράτη αποχώρησαν από την Λατινική Νομισματική Ένωση για τους ίδιους λόγους, όπως είχε πράξει η Ελλάδα το 1908.
Όσον αφορά την κατάρρευση του 1932 και την αποδέσμευσή μας από το Σύστημα Ανταλλαγής του Χρυσού οφείλουμε να γνωρίζουμε ότι αυτή συνετελέσθη επειδή τον Σεπτέμβριο του 1931 προηγήθηκε η κατάρρευση της Αγγλίας, στην πολιτική της οποίας ήμασταν απολύτως και μονομερώς προσδεδεμένοι και επειδή ήταν παντελής η έλλειψη διεθνούς συντονισμού και βοήθειας.
Επίσης είναι χρήσιμο να γνωρίζουμε ότι παρά τις προσδοκίες η κατάρρευση και η υποτίμηση του νομίσματος που ακολούθησε μετά την αποδέσμευση από το Σύστημα ανταλλαγής του Χρυσού δεν βελτίωσε τις εξαγωγές, δεν αύξησε την απασχόληση και ούτε ανέκοψε την κοινωνική και πολιτική αναταραχή.
Στην τετραετία που ακολούθησε της κατάρρευσης του 1932 έγιναν τέσσερις εκλογικές αναμετρήσεις, ένα εκλογικό μποϊκοτάζ, η απόπειρα δολοφονίας του Βενιζέλου,το πολιτειακό δημοψήφισμα που καταγγέλθηκε ως νόθο και τέσσερα στρατιωτικά κινήματα.
Και μαζί βεβαίως το πολιτικό σύστημα διαλύθηκε εντελώς και έτσι άνοιξε ο δρόμος για τη Δικτατορία της 4ης Αυγούστου, η οποία επέβαλε καθεστώς ανελευθερίας και έστειλε τους κομμουνιστές και τους αριστερούς συνδικαλιστές στις φυλακές και στις εξορίες.
Οι περισσότεροι παρέμειναν έγκλειστοι μέχρι τη γερμανική εισβολή, παραδόθηκαν στους κατακτητές, για να μεταφερθούν αργότερα στα στρατόπεδα συγκέντρωσης της Γερμανίας, με πρώτο βεβαίως τον γενικό γραμματέα του ΚΚΕ Νίκο Ζαχαριάδη.
Αυτά δυστυχώς ήταν τα αποτελέσματα της κατάρρευσης και της αποδέσμευσης από το νομισματικό σύστημα της εποχής.
Κατ' αναλογία,λοιπόν, η επιλογή της πτώχευσης και της εξόδου από το παρόν ευρωπαϊκό νομισματικό σύστημα μόνο ανέφελο δεν θα είναι.
Όσοι διεκδικούν τέτοιες λύσεις δεν έχουν παρά να ξαναδιαβάσουν την Ιστορία.
Αν και μάλλον ματαιοπονούμε. Όπως έχει γράψει ο Χέγκελ «αυτό που μας διδάσκει η Ιστορία, είναι ότι οι λαοί και οι κυβερνήσεις δεν διδάσκονται από την Ιστορία, ούτε ενεργούν με βάση τα διδάγματά της».
Μπορούν ωστόσο, όπως λέει και ο Νίκος Χριστοδουλάκης, «να υπάρξουν διαψεύσεις».Και ήδη έχουμε αρκετές.