Τζίνα Τσαλικιάν - Μητέρα Αλέξη Γρηγορόπουλου - Δεν επικροτούμε την βία - Συμπάσχουμε την οικογένεια Ρωμανού

Η μητέρα του Αλέξη Γρηγορόπουλου, Τζίνα Τσαλικιάν, με αφορμή τα όσα ειπώθηκαν για τη φιλία του Νίκου Ρωμανού με τον γιο της, καταδίκασε τη βία που διαπράττεται στο όνομα του 15χρονου Αλέξη.

«Δεν επικροτούμε τη βία. Συμπάσχουμε στην οικογένεια του Νίκου Ρωμανού αλλά η οικογένεια του Αλέξη είναι εναντίον της βίας», δήλωσε στην εφημερίδα «Πρώτο Θέμα» ο εκπρόσωπος της κυρίας Τζίνας Τσαλικιάν, Ανδρέας Κωνσταντίνου.

Η δήλωση αυτή ερμηνεύεται ως αποδοκιμασία της προσπάθειας της Παυλίνας Νάσιουτζικ, μητέρας του 20χρονου Νίκου Ρωμανού, ενός εκ των συλληφθέντων για τις ληστείες στο Βελβεντό, να αποδείξει ότι ο γιος της άλλαξε από τότε που δολοφονήθηκε ο φίλος του Αλέξης Γρηγορόπουλος.

«Ο Νίκος Ρωμανός ακολούθησε αυτό το δρόμο λόγω της δολοφονίας του Αλέξανδρου. Το είχα αναφέρει τότε στο δικαστήριο ότι δηλαδή ο θάνατος του Αλέξη θα επηρεάσει αρνητικά τις ψυχές αυτών των παιδιών. Θα ήθελα να ξεκαθαρίσω όμως ότι αυτό δεν σημαίνει ότι επικροτούμε αυτές τις πράξεις.

Ο Αλέξανδρος δεν είχε καμία σχέση με τη βία. Και για αυτό το λόγο η οικογένεια του Αλέξανδρου δεν επικροτεί τη βία. Είναι λάθος να απαντάμε με βία στη βία. Ο Νίκος Ρωμανός προ και μετά τη δολοφονία του Αλέξανδρου είναι άλλος άνθρωπος. Όταν τον είδα στο δικαστήριο, τρόμαξα να τον αναγνωρίσω. Μετά το θάνατο του Αλέξη, έφυγε από το σπίτι, παράτησε το σχολείο και κανένας δεν ήξερε τίποτα για αυτόν», συμπλήρωσε ο εκπρόσωπος της κ. Τσαλικιάν.

«Θυμάμαι δυο ανέμελα παιδιά που τα ενδιαφέροντά τους δεν διέφεραν από αυτά που έχουν όλα τα 15χρονα. Έπαιζαν ποδόσφαιρο και γελούσαν πολύ. Αμέσως μετά το θάνατο του φίλου του, είχε υπερβολικά μεγάλο εκνευρισμό, οργή, θυμό, και οπωσδήποτε η πορεία που ακολούθησε ήταν μια πορεία που χαράχτηκε από τον τρόπο που έχασε το φίλο του, Αλέξανδρο», τονίζει ο κ. Κωνσταντίνου.

«Όπως είχα πει τότε και στο δικαστήριο, ο Ρωμανός είναι το δεύτερο θύμα του Κορκονέα γιατί αφενός αφαίρεσε τη ζωή του Αλέξανδρου, αφετέρου σκότωσε και την ψυχή του Νίκου Ρωμανού. Είχα πει τότε ότι εύχομαι και ελπίζω αυτό το παιδί να βρει το δρόμο του και να ταχθεί στην κοινωνία αλλά δυστυχώς οι ελπίδες μου έχουν διαψευστεί. Μετά το θάνατο δεν τον είδα να χαμογελάει ποτέ», καταλήγει.