Πράγματι, δεν θα γίνουμε Βουλγαρία, εκεί έχουν τσίπα - Ένα άρθρο του Γιάννη Μακρυγιάννη

Δεν πίστευα στα αυτιά και τα μάτια μου διαβάζοντας και ακούγοντας την είδηση ότι η κυβέρνηση της Βουλγαρίας παραιτήθηκε μετά τις αιματηρές συμπλοκές της αστυνομίας με διαδηλωτές στη Σόφια. Ο λαός μας έδωσε την εξουσία, σήμερα του την επιστρέφουμε είπε ο παραιτηθείς πρωθυπουργός της γειτονικής χώρας, ομολογών ότι κάθε ρανίδα αίματος πολίτη, είναι ντροπή για την κυβέρνηση.

Σοκαρίστηκα από την είδηση, γιατί πρωτίστως δεν την περίμενα. Είχα ξεχάσει τι σημαίνει να έχει μια κυβέρνηση τσίπα και ευαισθησία. Με εξέπληξε βεβαίως ότι αυτό συνέβη σε μια χώρα με μικρότερη νεώτερη ιστορία στην αστική δημοκρατία. Κυρίως όμως είχα συνηθίσει σε άλλες κυβερνητικές συμπεριφορές χρόνια τώρα και ιδίως την τελευταία τριετία, ακόμη πιο ειδικά τους τελευταίους μήνες.

Ζούμε σε μια ώρα που οι αυτόκλητοι σωτήρες, νομίζουν ότι μπορούν να μετέχοντας κάθε μέσου για να επιβάλουν αυτό που εκείνοι - συχνά μόνο εκείνοι - θεωρούν σωστό.

Ζούμε σε μια χώρα, που ο αυταρχισμός και η κρατική βία είναι ο κανόνας και όχι η εξαίρεση - αν και ούτε αυτό θα έπρεπε να είναι.

Ζούμε σε μια χώρα, που οι κοινωνικοί αγώνες, οι διαμαρτυρίες, οι κραυγές απόγνωσης βαφτίζοντας συλλήβδην και εκ των προτέρων, υποκινούμενοι πολιτικά, αντί κοινωνικοί (!), έως και εκφράσεις...τρομοκρατίας!

Ζούμε σε μια χώρα με μηδενική ευαισθησία από την κυβέρνηση προς τις αδύναμες κοινωνικές ομάδες.



Όχι δεν περίμενα να έχουν ευαισθησίες. Ηλπιζαν μόνο ότι για να μην ξεφτιλίσουν τελείως τη χώρα, ή έστω για τη δική τους επιβίωση θα τηρούσαν κάποια προσχήματα. Τουλάχιστον οι εταίροι της ΝΔ στην κυβέρνηση, γιατί η ΝΔ έχει από καιρό διολισθήσει σε ακροδεξιά συμπεριφορά.

Απλά και να με συγχωρείτε, δεν περίμενα ότι θα τους εξέθετε τόσο πολύ μια κυβέρνηση, μιας χώρας, που δεν είχε τις δικές μας παραδόσεις και παρακαταθήκες, γύρω από το δημοκρατικό πολίτευμα - ή μήπως ούτε εμείς τις έχουμε στη πραγματικότητα;

Απλά, φαίνεται ότι η διολίσθηση σε όλους τους τομείς στην παγκόσμια κατάταξη δεν αγορά, ας πούμε, μόνο την οικονομία, τη διαφθορά, την ανταγωνιστικότητα, αλλά και τη δημοκρατία!