Αμφισβήτηση στα αυτονόητα - Ένα άρθρο του Άγη Βερούτη

Παρακολουθώ εδώ και μέρες την κορύφωση του σουρεαλισμού της ελληνικής πολιτικής. Το χάσαμε... Υποτίθεται ότι η τρικομματική κυβέρνηση επιθυμεί την ανάπτυξη. Ε, λοιπόν αυτό δεν φαίνεται από τις ενέργειές της. Αντίθετα, οι ενέργειες επικεντρώνουν στην φορολογική εξόντωση των νοικοκυριών και όσων μικρομεσαίων έχουν απομείνει ακόμη όρθιοι.

Ενώ το επιτελείο Στουρνάρα με τη μεταρρυθμιστική απραγία του έχει καθηλώσει την ελληνική οικονομία, η κυβέρνηση ψάχνει τη συνταγή της ανάπτυξης σε κρατικοκεντρικά μοντέλα επιδοτήσεων ΕΣΠΑ, διορίζοντας μάλιστα και τον αντίστοιχο υπουργό. Με άλλα λόγια προσπαθούμε να θεραπευθούμε από τα συμπτώματα του δηλητηρίου που μας έφερε εδώ, πίνοντας μεγαλύτερες δόσεις του ίδιου δηλητηρίου!

Ανάπτυξη σημαίνει νέες θέσεις εργασίας και ανάσχεση της ύφεσης.

Μη παραμυθιαζόμαστε ότι η πρόσκαιρη άνοδος του ΧΑ προεξοφλεί την ανάπτυξη. Το μόνο που προεξοφλεί είναι η πρεμούρα των distress funds, να μη χάσουν την ευκαιρία να αγοράσουν φτηνά, με βραχυπρόθεσμο ορίζοντα. Αυτό μόνο.

Για να δούμε αύξηση του ΑΕΠ, δηλαδή αύξηση των τζίρων, χρειάζεται παραγωγή πρόσθετου εισοδήματος. Η εκποίηση παγίων περιουσιακών στοιχείων δεν συνιστά εισόδημα.

Το πρόσθετο εισόδημα θα έρθει από πρόσθετη παραγωγή προϊόντων και υπηρεσιών, που προϋποθέτουν τη δημιουργία και ενεργοποίηση νέων θέσεων εργασίας.

Ανάπτυξη μπορεί επίσης να φέρει η αύξηση των υπαρχόντων εισοδημάτων. Λόγω όμως της χαμηλής παραγωγικότητας της ελληνικής οικονομίας, από αυξήσεις μισθών ανάπτυξη δεν θα δούμε σε αυτή τη δεκαετία. Τι μένει λοιπόν ως αναπτυξιακή διέξοδος; Καινούριες θέσεις εργασίας και μόνον!



Νέες θέσεις εργασίας είτε μπορούν να εισαχθούν (πουλώντας σε ξένες αγορές τα προϊόντα μας όπως ρίγανη, λάδι, γιαούρτι  και αυτοκίνητα ρέπλικες, και τις υπηρεσίες μας όπως διακοπές στην Ελλάδα και ναυτιλιακές μεταφορές), είτε να δημιουργηθούν για την εξυπηρέτηση των μελλοντικά αυξημένων εγχώριων αναγκών μας.

Πάντως ανάπτυξη, πουλώντας σε ξένους επενδυτές υπάρχουσες επιχειρήσεις και ΔΕΚΟ, δεν θα δούμε.

Δεν θα δημιουργήσει νέες θέσεις εργασίας καμία πώληση υφιστάμενων δραστηριοτήτων! Πιθανότερο είναι η πώληση να μειώσει τις προϋπάρχουσες θέσεις εργασίας, με το σκεπτικό της ελάττωσης των λειτουργικών εξόδων εν μέσω κρίσης. Αυτό λέγει η λογική. Αυτό!

Για να αυξηθούν, από την άλλη πλευρά, οι εγχώρια εξυπηρετούμενες ανάγκες μας, πρέπει να αυξηθεί το εθνικό εισόδημα, το οποίο σήμερα, σε μια υφεσιακή αγορά λόγω υπερφορολόγησης, δεν έχει να κάνει με τον κατώτατο μισθό, αλλά με την ανάσχεση της ύφεσης!

Δυο ζητήματα αφορούν την συζήτηση για την ανάπτυξη σήμερα: α) θέσεις εργασίας, β) ύφεση. Ο κατώτατος μισθός δεν θα φέρει ανάπτυξη, άρα είναι εκτός συζήτησης!

Εφόσον την ύφεση προκαλεί η αυξημένη φορολόγηση, η ανάσχεση της ύφεσης απαιτεί μείωση της φορολόγησης! Εκτός από την λογική, αυτό το λέει και η εμπειρία. Αυτό!

Φοροεπιδρομή στα αυτοκίνητα ίσον μισό εκατομμύριο καταθέσεις πινακίδων και κλείσιμο χιλιάδων εμπόρων και συνεργείων αυτοκινήτων και πρατηρίων καυσίμων.

Φοροεπιδρομή στην ακίνητη ιδιοκτησία ίσον ανεργιακή σύνθλιψη στα 150 επαγγέλματα που εξαρτώνται από την οικοδομή, και κατάρρευση των ταμείων που συντηρούνται από τις εισφορές των επαγγελμάτων αυτών!

Ας μη μιλήσουμε τώρα και για την κατάρρευση των τιμών των κρατικών ακινήτων προς πώληση, όπου η πτώση της τιμής του Ελληνικού και μόνον από τα 20 δισ. ευρώ στα 3-5 δισ., λόγω της υπερφορολόγησης, υπερβαίνει κατά μια τάξη μεγέθους τους πρόσθετους φόρους ιδιοκτησίας των 3,2 δισ. ετησίως που ευελπιστεί να μαζεύει το κράτος. Το Ελληνικό, με τα 6.500 στρέμματα έκτασης, είναι το τριπλάσιο του κρατιδίου του Μονακό που έχει έκταση 1.980 στρέμματα και δεν έχει μπροστά του το αρχιπέλαγος του Αιγαίου με τα 2.000 ομορφότερα νησιά της υφηλίου!

Φοροεπιδρομή στην οικονομία, ίσον καταστροφή θέσεων εργασίας: τα χρήματα που γύρναγαν στην αγορά, και πλήρωναν μισθούς, δίδονται τώρα ως φόροι! Οι φορολογικοί συντελεστές είναι ευθέως ανάλογοι με την ανεργία! Η λογική το καταδεικνύει και η εμπειρία το βεβαιώνει! Αυτό.

Για να χτίσει νέες μόνιμες θέσεις εργασίας μια επιχείρηση πρέπει να επενδύσει. Το μεγαλύτερό μας πρόβλημα σαν προορισμός επενδύσεων είναι οι λαβυρινθώδεις γραφειοκρατικές και διοικητικές δομές που πλαισιώνουν τη λειτουργία των επιχειρήσεων στη χώρα μας.

Αν για παράδειγμα προκειμένου να κάνει κάποιος μια μεσαία επένδυση των 2-5 εκατομμυρίων ευρώ στη μεταποίηση, χρειάζεται να πάρει 30 άδειες στα επόμενα 5 χρόνια, για τις οποίες θα πρέπει να λαδώσει 30 γραφειοκράτες και τους προϊσταμένους τους (για κάλυψη βεβαίως-βεβαίως) τότε ο κατώτατος μισθός της χώρας είναι αδιάφορος. Η αβεβαιότητα του αδειοδοτικού Λεβιάθαν και η πρακτική της ουσιαστικής αρνησιδικίας στο ελληνικό σύστημα δικαιοσύνης ακυρώνουν τα πάντα. Δεν φτάνει καν στο σημείο αξιολόγησης των οικονομικών της επένδυσης, των φορολογικών συντελεστών, πόσω μάλλον της παραμέτρου “μισθοδοσία” για να καταλήξει ότι η επένδυση είναι ανέφικτη!

Και μόνη η ύπαρξη του όρου fast track είναι προσβολή προς τους πολίτες αυτής της χώρας. Σημαίνει πως κάποιος με πολλά χρήματα δεν χρειάζεται να συμμορφωθεί με τους ίδιους νόμους που μαστίζουν τους μικρομεσαίους. Ανισονομία ακόμη και στη λειτουργία της "ελεύθερης αγοράς"! Γιατί δηλαδή να μη καταργηθούν οι νόμοι που ταλαιπωρούν τους μεγαλοεπενδυτές αλλά για όλους; Μπανανία!

Η Διαφθορά και η Γραφειοκρατία είναι δίδυμες αδερφές που σκοτώνουν την επενδυτική όρεξη. Όποιος θέλει ανάπτυξη, δηλαδή νέες θέσεις εργασίας, αυτές τις δίδυμες αδερφές πρέπει πρώτα να ξεφορτωθεί. Νέες θέσεις εργασίας με τη διαφθορά σε επίπεδα υποσαχάρειας Αφρικής δεν θα δούμε. Όσο τα πειθαρχικά συμβούλια των επίορκων είναι απλώς φερετζές και κουκούλωμα, και η τιμωρία της διαφθοράς αστειότητα, νέες θέσεις εργασίας δεν θα δούμε σε αυτή τη χώρα! Το εγγυώμαι!

Με πολυνομία και αρπαχτική διάθεση από τους κρατιστές, για να μοιραστούν το μόχθο του επενδυτή, ανάπτυξη δεν θα δούμε. Κάθε ευρώ που ξοδεύεται για λαδώματα αφαιρεί 100 ευρώ από την αγορά εργασίας, ίσως και χίλια. Δεν είναι οι χαμηλοί μισθοί που θα φέρουν ανάπτυξη, αλλιώς η Ελβετία θα είχε 60% ανεργία. Είναι οι αδειοδοτήσεις και οι κανονισμοί που θυμίζουν θεατρικό έργο σουρεαλιστικής αντίληψης!

Πριν ενάμιση χρόνο, σε μια ομιλία μου για την ανάπτυξη, είχα φέρει το παράδειγμα του νόμου που απαιτεί από μια βιοτεχνία παραγωγής αρτοσκευασμάτων να έχει μια τουαλέτα για κάθε 150 οκάδες ημερήσια παραγωγή! Μια μεσαία μονάδα παραγωγής 15 τόνων κρουασάν ημερησίως, απαιτεί σχεδόν εκατό (!) τουαλέτες, ακόμη και αν έχει 50 εργαζόμενους! Παράνοια! Τέτοιοι νόμοι συνεχίζουν να ισχύουν σε κάθε σχεδόν δραστηριότητα που μπορεί να καταπιαστεί κάποιος στην Ελλάδα. Παραλογισμός!

Στην ίδια ομιλία είχα αναφέρει και την επί Στουρνάρα μελέτη του ΙΟΒΕ που έλεγε ότι η απελευθέρωση των κλειστών επαγγελμάτων, και ειδικά των μεταφορών, θα έδινε 10 ποσοστιαίες μονάδες ΑΕΠ ανάπτυξη στην οικονομία. Σήμερα οι παρά φύσιν "απελευθέρωση" των μεταφορών απαιτεί για την αδειοδότηση ενός φορτηγού δημόσιας χρήσεως, τη σύσταση εταιρίας και μάλιστα με συγκεκριμένη κεφαλαιακή επάρκεια! Δηλαδή ο υποψήφιος μικρομεταφορέας πρέπει να αποδείξει στο κράτος ότι έχει αρκετό κεφάλαιο που να μη χρειάζεται να δουλέψει, για να του επιτρέψει το κράτος να δουλέψει και να δημιουργήσει πλούτο! Παραλογισμός! Τα ίδια, φυσικά, γίνονται σε σχεδόν όλα τα "δήθεν" ανοίγματα των επαγγελμάτων.

Έχω νέα: όσο τα επαγγέλματα παραμένουν κλειστά, η ανεργία θα ανεβαίνει. Αυτό λέει η λογική και η εμπειρία μας. Αυτό!

Μονή λύση, όπως έλεγα ήδη προ ετών, είναι η ολοκληρωτική κατάργηση και διαγραφή του 70% των νομών που αφορούν στη λειτουργία των επιχειρήσεων. Είναι άχρηστοι, και δίνουν ευκαιρίες για λαδώματα, καθώς οι μισοί αιτούμενοι που παίρνουν άδειες πιθανόν δεν πληρούν τα κριτήρια των νομών αυτών. Οι νόμοι αυτοί πνίγουν την οικονομία! Πριν δυο χιλιετίες ο ιστορικός Τάκιτος είπε πως “Όσο πιο διεφθαρμένο είναι το κράτος, τόσο πιο πολλοί είναι οι νόμοι.” (Corruptissima republica, plurimae leges).

Οποιαδήποτε ελληνική κυβέρνηση θα ήθελε ανάπτυξη, θα είχε περάσει ένα μόνο νέο νόμο, με δεκάδες σελίδες με αναγραφόμενους τους αριθμούς των νομών που καταργεί. Τόσο απλό αλλά που ακόμη δεν έχει γίνει.

Στο τέλος θα έχουμε εκατοντάδες χιλιάδες νομούς αλλά δεν θα έχουμε επιχειρήσεις!

Για κάτι που λύνεται σε μια βδομάδα, ταλαιπωρούνται ενάμιση εκατομμύριο Έλληνες που καταδικάζονται να σαπίζουν στην ανέχεια της ανεργίας από την αναποφασιστικότητα κάποιων να καταργήσουν αναχρονιστικές και αντιπαραγωγικές διατάξεις και νομούς προηγούμενων αιώνων!

Ποιος θα πει σε αυτό το ενάμιση εκατομμύριο άνεργους, ότι περνάνε τα χρόνια γιατί κανείς δε βρίσκει την λογική ή την όρεξη, να πάρει το μπαλτά και να καταργήσει τους άχρηστους και ηλίθιους νόμους; Για μιας εβδομάδας δουλειά υποφέρει ολόκληρη η κοινωνία! Παραλογισμός!

Έχουμε πήξει στους οικονομολόγους του μαυροπίνακα, που δεν έχουν τρέξει ούτε επιχείρηση περιπτέρου. Λογική της αγοράς από κάποιον που δεν έχει ίδιαν άποψιν του τί είναι η αγορά, ούτε πώς λειτουργεί, δεν υπάρχει ελπίδα να βρούμε. Ποτέ! Είναι παράλογο άλλωστε. Το να βάλεις το δάσκαλο να οργώσει και να σπείρει, είναι εξίσου παράλογο όσο να βάλεις τον ψαρά. Αυτό!

Στον πόλεμο ενάντια στη λογική, όποιος τη νικήσει είναι ο χαμένος. 
Ως τώρα νικάμε!

Γιατί;

Πηγή:www.capital.gr