Στρίβειν δια του αρραβώνος του Ευάγγελου Βενιζέλου - O γάμος με τη ΔΗΜΑΡ και το GREXIT - Ένα άρθρο του Κώστα Σπυρόπουλου

Δεν υπάρχει χειρότερος σύμβουλος για έναν πολιτικό ηγέτη από την πάση θυσία επιδίωξη της δημοσιότητας, από το κυνήγι των «οκτάστηλων» τίτλων, όπως λέγαμε τον παλιό καιρό. Δυο οκτάστηλα έβγαλε η ομιλία του κ. Βενιζέλου στο συνέδριο. Ένα γάμο και ένα διαζύγιο. Έκανε πρόταση γάμου στη ΔΗΜΑΡ και απέρριψε, αναδρομικώς, την αίτηση της τρόικα για βελούδινο διαζύγιο της Ελλάδας με την Ε.Ε.



Ο γάμος δεν ήταν το ίδιο βελούδινος, ούτε με το διαζύγιο, ούτε με το χολιγουντιανό τρικ «Marry me!»,  όπου ο ερωτοχτυπημένος προτείνει δημόσια - και με στεντορεία τη φωνή - γάμο στην αγαπημένη του, εκείνη ξαφνιάζεται, δακρύζει και οι θαμώνες χειροκροτούν για να την πείσουν.

Ας μιλήσουμε όμως, πρώτα, για το διαζύγιο, γιατί εκεί τα πράγματα είναι σοβαρά, αφορούν τη χώρα και όχι τα κόμματα ή τα γκάλοπ.

Αλήθεια, ποιον εξυπηρετεί η αποκάλυψη ότι “το καλοκαίρι του 2011 η τρόικα πρότεινε βελούδινη έξοδο της Ελλάδας από την Ε.Ε., αλλά η κυβέρνηση αρνήθηκε”;  Είδε κι έπαθε η χώρα να σταματήσει η καταστροφική συζήτηση, η φημολογία GREXIT. Ποιος ο λόγος, άραγε, να ανακινηθεί τώρα και, μάλιστα, από ελληνικά, επίσημα χείλη; Είδε κι έπαθε η κοινωνία, η επιχειρηματικότητα, αλλά και η τρικομματική κυβέρνηση, να πετύχει τον πρώτο ιδρυτικό σκοπό της συγκρότησής της - «την εξασφάλιση της παραμονής στη ζώνη του ευρώ». Γιατί, τώρα, πρέπει να… αποκαλυφθεί από την Αθήνα ότι η τρόικα - δηλαδή, για να μην ξεχνιόμαστε, και η Ευρωπαϊκή Επιτροπή, και η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα, και το ΔΝΤ - μας πρότεινε όχι μόνο την έξοδο από το ευρώ, αλλά και την έξωση από την Ευρωπαϊκή Ένωση.

Όχι GREXIT απλώς, αλλά καρα-GREXIT, για να το πω στην καθομιλουμένη.

Αν ο σκοπός της αποκαλύψεως ήταν να αναδειχθεί με αυτόν τον τρόπο κάποια πάλη με τους δανειστές στα μαρμαρένια αλώνια, ας κρατούσε το μυστικό αυτό ο κ Βενιζέλος μέχρι να κριθεί, οριστικά, η μάχη. Εν πάση περιπτώσει, ας το έλεγε σε χρόνο - όσο γίνεται περισσότερο - ανύποπτο. Ας το κρατούσε, τέλος πάντων, για ένα βιβλίο. Προς τι η εξομολογητική διάθεση; Να ήθελε να δείξει πόσο δύσκολο ήταν το καλοκαίρι εκείνο; Ή πόσο επιτυχές; Και για να 'χουμε καλό ρώτημα, η βελούδινη πρόταση έγινε πριν από το πρώτο κούρεμα ή αμέσως μετά; Πριν επιστρέψει η τρόικα - και η δόση του Σεπτεμβρίου 2011, μην το ξεχνάμε - στους κηδεμόνες της ή όταν τους καλούσαμε per mare per terra να επανέλθουν; Πριν από το δεύτερο κούρεμα; Οπωσδήποτε το GREXIT θα  προτάθηκε, αλλά και θα απορρίφθηκε, όπως βεβαιώνει τώρα ο κ. Βενιζέλος, πριν από την ψυχρολουσία στη Νίκαια. Είχε, τότε, φθινοπωριάσει για τα καλά. Αλλά εάν, όντως, απορρίφθηκε, γιατί έπεσε στο τραπέζι με τρόπο διόλου βελούδινο η φαεινή ιδέα του δημοψηφίσματος με το ερώτημα «GREXIT ναι ή ου;». (Παρεμπιπτόντως, έχουμε χάσει από τότε το λογαριασμό ποιος ήταν υπέρ και ποιος ήταν κατά και, κυρίως, ποιοι ήταν και υπέρ και κατά).

Το δεύτερο οκτάστηλο ήταν η πρόταση εκλογικού γάμου προς τη ΔΗΜΑΡ.

«Το ΠΑΣΟΚ πιστεύει στη συγκρότηση της μεγάλης Κεντροαριστεράς. Προτείνουμε συστράτευση με κοινή κάθοδο στις εκλογές», είπε ο πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ και πριν καν προλάβει ο αποδέκτης της πρότασης να την ακούσει ή να τη σκεφτεί, ο κ. Βενιζέλος άφησε το καρφί κι έπιασε το πέταλο: «Με εκπλήσσει που στη ΔΗΜΑΡ θεωρούν ευκολότερη την κυβερνητική συνεργασία με τη Ν.Δ., από τον πολιτικό και αξιακό διάλογο με το ΠΑΣΟΚ». Προς στιγμήν, κάποιοι απόρησαν μη τυχόν η τρικομματική κυβέρνηση έγινε δικομματική. Λίγο ακόμα και, εν τη ρύμει του λόγου του, θα αποκαλούσε τη ΔΗΜΑΡ «ουρά της Ν.Δ.», αλλά σε άλλη σελίδα της ομιλίας αναφέρθηκε στη συμμετοχή του ΠΑΣΟΚ στην κυβέρνηση, οπότε κοντοστάθηκε.

Πριν από δέκα μέρες ο κ. Βενιζέλος κάλεσε τον Φώτη Κουβέλη να πάρει μέρος στο συνέδριο και στον προσυνεδριακό διάλογο. Σου λέει, έτσι θα έγινε το συνέδριο-ορόσημο για τη γαλλική, σοσιαλιστική Αριστερά, το συνέδριο του Επινέ. Μια  ωραία πρωία ο Μιτεράν κάλεσε τον Ροκάρ και τον Σεβενμάν να κάνουν, σε δέκα μέρες, κοινό, ενωτικό συνέδριο. Χτες, πρότεινε κοινή εκλογική κάθοδο. Σου λέει, κάπως έτσι θα έκαναν ο Ντ‘ Αλέμα με τον Πρόντι την Εληά στην Ιταλία ή, τώρα, ο Μπερσάνι με τον Βέντολα την Κεντροαριστερά. Αύριο, είμαι βέβαιος, θα προτείνει αρχηγό του κοινού σχήματος τον Φώτη Κουβέλη. 

Τόση βιασύνη, τέτοια σπουδή για να γίνει κάτι τόσο μεγάλο και τόσο σημαντικό; Ή πιστεύει ότι, κάνοντας προτάσεις γάμου, ο καλύτερος τρόπος είναι το "στρίβειν δια του αρραβώνος";