Ο Γιώργος Παπανδρέου πήγε στο συνέδριο του ΠΑΣΟΚ αλλά δεν έβγαλε τσιμουδιά για τα λάθη του-ένα άρθρο του Δημήτρη Μαχαιρίδη

Τελικά ο κος Γιώργος Παπανδρέου ομολόγησε αυτό που από χρόνια πολλοί επιμέναμε ότι είναι η παγιωμένη άποψή του. Το ΠΑΣΟΚ, η σοσιαλδημοκρατία, η κεντροαριστερά, η δημοκρατική παράταξη, η χώρα ολόκληρη εν κατακλείδι αποτελούν σκαλοπάτια στην δική του προσωπική καριέρα, μπροστά στην οποία θυσιάζει τα πάντα και τους πάντες.

Η απαξίωση του κου Γιώργου Παπανδρέου να παρευρεθεί στο συνέδριο του ΠΑΣΟΚ και αντ’ αυτού να είναι παρών στην Κωνσταντινούπολη σε κάποιο από τα αναρίθμητα φόρουμ, συνέδρια και σε ό,τι άλλο δεν χάνει ευκαιρία να τρέχει αφότου εγκατέλειψε το Μέγαρο Μαξίμου, είναι η χειρότερη προσβολή στους Έλληνες ψηφοφόρους που του εμπιστεύτηκαν την διακυβέρνηση της χώρας το 2009 και κυρίως στους οπαδούς του ΠΑΣΟΚ που του έδωσαν δύο φορές την θερμή τους έγκριση για να κρατήσει τα ηνία του κόμματός τους.

Ο κος Παπανδρέου, από τη στιγμή που στο Χάρβαρντ κερδίζει χρήματα χάρη στην ελληνική οικονομική κρίση, όφειλε στους συνέδρους, τους οπαδούς και τους φίλους του κόμματος, για τους οποίους ήταν το χρυσό παιδί και ο φέρελπις αρχηγός, να τους εξηγήσει σε απλά ελληνικά αυτά που υποτίθεται ότι εξηγεί επικερδώς στους Αμερικανούς σε άπταιστα αγγλικά, σχετικά με τις αιτίες της ελληνικής κρίσης, της οποίας έχει τεράστιο μερίδιο ευθύνης.

Ο κος Παπανδρέου, από τη στιγμή που είναι πρόεδρος της Σοσιαλιστικής Διεθνούς και χάρη στο ΠΑΣΟΚ έχει αυτήν την χλιδάτη ιδιότητα, όφειλε να προτείνει στους σοσιαλιστές συνέδρους στο ΠΑΣΟΚ λύσεις για την έξοδο από την κρίση που εκπορεύονται από την θητεία του στην προεδρία της Σοσιαλιστικής Διεθνούς και οι οποίες θα σηματοδοτούν οφέλη για όλους εμάς που έχουμε πληγεί οικτρά από αυτήν.

Ο κος Παπανδρέου, από τη στιγμή που υποσχέθηκε ότι λεφτά υπήρχαν και έτσι άρπαξε την ψήφο των Ελλήνων και πραγματοποίησε το όνειρο το δικό του και της μητέρας του να γίνει πρωθυπουργός, όφειλε να εξηγήσει στους οπαδούς του ΠΑΣΟΚ και σε όσους τον ψήφισαν για το αν όντως είχε δει τα λεφτά, οπότε κάτι μας κρύβει και αν όχι, ποιος από την απίθανη νομενκλατούρα, που καλλιέργησε γύρω του, τού το είπε και τον πίστεψε ως αφελής.

Ο κος Παπανδρέου, από τη στιγμή που δήλωσε διεθνώς ότι η Ελλάδα είναι μια διεφθαρμένη χώρα, με αποτέλεσμα τώρα πλέον όταν εμείς ταξιδεύουμε παντού στον κόσμο να μας κοιτούν όλοι καχύποπτα και υποτιμητικά, όφειλε να ζητήσει δημόσια συγνώμη από το κόμμα του και μέσω του συνεδρίου του από τον ελληνικό λαό για τον βαρύ χαρακτηρισμό του, που μας ξεφτύλισε όλους συλλήβδην.

Ο κος Παπανδρέου, από τη στιγμή που κοκορευόταν ότι το 2004 τον ψήφισαν αρχηγό του ΠΑΣΟΚ ένα εκατομμύριο Έλληνες, όφειλε να εξηγήσει στα στελέχη του κόμματός του που εξελέγησαν σύνεδροι και μέσω αυτών στο ένα εκατομμύριο Ελλήνων που μουτζώνουν τον εαυτό τους σήμερα για εκείνη την πράξη τους, πως από το ένα εκατομμύριο προσωπικών ψήφων το 2004 παρολίγο να μην βρει ούτε τη δική του ψήφο μέσα στην κάλπη το 2012.

Ο κος Παπανδρέου, από τη στιγμή που επιμένει ότι τον ενδιαφέρει το μέλλον του ΠΑΣΟΚ, του κόμματος που ίδρυσε ο πατέρας του πάνω στην κληρονομιά που άφησε ο παπούς του, όφειλε, σεβόμενος αυτήν την κληρονομιά, να ανέβει στο πόντιουμ του συνεδρίου, να καταπιεί τον εγωισμό του και να βοηθήσει το κόμμα του και τον νέο αρχηγό του να τραβήξουν νέα πορεία μπροστά, αντί να κινεί είτε παρασκηνιακά είτε ολοφάνερα διχαστικά νήματα στο ΠΑΣΟΚ, τη στιγμή που αυτό βρίσκεται στην χειρότερη στιγμή της ιστορίας του.

Δυστυχώς, όμως, ο κος Γιώργος Παπανδρέου δεν έκανε τίποτα από τα παραπάνω. Απλά, την έκανε με ελαφρά πηδηματάκια από το συνέδριο του ΠΑΣΟΚ, συνεχίζοντας την χλιδάτη ανά τον πλανήτη νεφελώδη σοσιαλιστική περιήγησή του.

Δεν είχε ούτε στο ελάχιστο το θάρρος του πατέρα του που το 1988 είχε αναλάβει την ευθύνη των αποφάσεών του για τις ελληνοτουρκικές σχέσεις με το περίφημο «mea culpa».

Δεν είχε την παραμικρή ένδειξη σεβασμού προς όλους εκείνους που όχι μόνο τον ψήφισαν και τον χειροκρότησαν, αλλά αντεπιτέθηκαν σε όποιον τόλμησε να αμφισβητήσει την ποιότητα και τις ικανότητές του.

Αντίθετα, ξεμάντρωσε τους εκατοντάδες κηπουρούς του για να προσπαθήσουν να κρατήσουν τα οικογενειακά του προπύργια στο ΠΑΣΟΚ, ενώ ο ίδιος συνέχισε να αλλάζει τα διεθνή αεροδρόμια ως πουκάμισα, καραδοκώντας την μέλλουσα ευκαιρία να επανέλθει είτε αυτός είτε κάποιος άλλος από την οικογένεια του στο πολιτικό προσκήνιο.

Εν κατακλείδι, ο κος Γιώργος Παπανδρέου, με την ηχηρή απουσία του από το συνέδριο του ΠΑΣΟΚ, ως άλλη Αντουανέτα μας έκανε σαφές ότι φροντίζει απλά και μόνο να διασφαλίσει το τομάρι του, υπολογίζοντας ότι η πολιτική μνήμη του Έλληνα είναι κοντή σε μήκος.

Μόνο που ξεχνά μια απλή πραγματικότητα: η φτώχεια, στην οποία έχουμε πέσει πλέον όλοι, είναι τόσο μεγάλη, που σε καμμία περίπτωση δεν διαγράφεται από την μνήμη μας.