Γιατί ο κ. Τσίπρας πιθανόν να ψηφίσει Σαμαρά - Ένα άρθρο του Γιώργου Κράλογλου

Εάν πράγματι αποδώσουν τα ανοίγματα του κ. Σαμαρά σε επενδυτές και επενδύσεις και ταυτόχρονα εφαρμοσθούν οι δρομολογημένες αποκρατικοποιήσεις, ο κ. Τσίπρας και οι συνιστώσες πιθανόν να ψηφίσουν Σαμαρά. Γιατί σε περίπτωση που κυβερνήσουν θα υποχρεωθούν, τότε, να ανοίξουν την οικονομία στους ιδιώτες και να υποδεχθούν τους πρώτους επενδύτες.


Το σενάριο αυτό μπορεί, εκ πρώτης όψεως, να μοιάζει επιστημονικής φαντασίας και δημοσιογραφικής αυθαιρεσίας αλλά αν μελετήσουμε αυτά που υποστηρίζουν κυβέρνηση και αξιωματική αντιπολίτευση ως επιλογές τους στην οικονομική πολιτική θα δούμε ότι μπροστά μας έχουμε ή αδιέξοδο ή μια Ελλάδα απρόσμενων εξελίξεων. Παίρνω ως δεδομένα για να σχηματοποιήσω την εικόνα που υποστηρίζω μόνο όσα, επισήμως, δηλώνουν κυβέρνηση και αξιωματική αντιπολίτευση για την οικονομία, αποκλείοντας εκτιμήσεις και προβλέψεις. 

Η κυβέρνηση θεωρεί ότι θα εξαντλήσει την τετραετία, πράγμα που σημαίνει ότι εκλογές θα γίνουν το 2016, και ότι μέχρι τότε θα έχει αλλάξει το μίγμα της οικονομικής πολιτικής με γενναίο άνοιγμα στις ιδιωτικές επενδύσεις. Έτσι (λέει) θα αντιμετωπίσει και το θέμα της ανεργίας, ενώ με τις αποκρατικοποιήσεις θα ανταποκριθεί στις δανειακές υποχρεώσεις και θα αξιοποιήσει την κρατική περιουσία. 

Η αξιωματική αντιπολίτευση δεν έχει λόγο σε όλα αυτά και αντιπαραθέτει την δική της φιλοσοφία (μένει να δούμε και το πρόγραμμα) στην οποία εντάσσεται και η απόφασή της να αναθεωρήσει οτιδήποτε κρίνει ότι περιβάλλεται από αδιαφάνεια και διαπλοκή. 

Ας θεωρήσουμε λοιπόν ως δεδομένο ότι η «έφοδος» του Κατάρ, των Κινέζων, των Ελβετών, των Γερμανών και η «λεγεώνα των Γάλλων» με την προτροπή του κ. Ολάντ θα πάρουν «σάρκα και οστά» και  θα αρχίσουμε να μετράμε επενδύσεις. 

Για να πέσουν οι υπογραφές, όπως έπεσαν με την Cosco, θα περάσει οπωσδήποτε το 2013 γιατί πρέπει, πριν απ΄ όλα,  να ξεκαθαρίσει η κυβέρνηση τι δίνει και πως το δίνει ώστε οι κεφαλαιούχοι να ξέρουν τι τους γίνεται. 

Αυτές οι συζητήσεις (αν δεν διακοπούν ή δεν στραβώσουν) ακόμη και σήμερα να αρχίσουν, με τον ρυθμό που λειτουργεί η κυβέρνηση και με τις συνεννοήσεις της συγκυβέρνησης, θα μας φάνε οπωσδήποτε το 2013. 

Πάμε λοιπόν αισίως στο 2014 υπό την προϋπόθεση ότι κάτι δεν θα πάει στραβά με το δάνειο της χώρας, την Τρόικα και την εφαρμογή των υποχρεώσεών μας σε μεταρρυθμίσεις και κοινοτικές οδηγίες. Λογικά και στην πιο αισιόδοξη περίπτωση οι πρώτες συμφωνίες θα γίνουν κάπου στο καλοκαίρι του 2014. 

Τότε περίπου, επίσης με αισιόδοξη πρόβλεψη, θα οδηγούνται σε κάποιο μονόδρομο και οι αποφασισμένες αποκρατικοποιήσεις. 

Και ανεξάρτητα με το τι ονειρεύονται στα αρμόδια υπουργεία οι κρατικές επιχειρήσεις για να αλλάξουν χέρια θα φθάσουμε στο 2016. 

Φανταστείτε τώρα να συμβαίνουν αυτά σε προεκλογική περίοδο...

Γυρνάμε όμως στο 2014. Το υπόλοιπο εξάμηνο του 2014 θα τα φάμε σε κινητοποιήσεις, συζητήσεις στην Βουλή και συνωμοσιολογίες για το τι κρύβεται πίσω από τις συγκεκριμένες συμφωνίες. 

Αλλά ας υποθέσουμε ότι η κυβέρνηση και ο κ. Σαμαράς κρατάνε γερά στα πόδια τους και δεν κάνουν πίσω στις πρωτοβουλίες. 

Οι συμφωνίες για τις όποιες επενδύσεις θα αρχίζουν να εφαρμόζονται από το 2015 με πρώτη φάση την ανάμειξη των κρατικών υπηρεσιών για την έκδοση αδειών και διοικητικών πράξεων επικύρωσης της συγκεκριμένης μορφής της επένδυσης.

Αν σημειώσουμε ότι στην Ελλάδα είναι ακόμη σε εκκρεμότητα το χωροταξικό, το πολεοδομικό, το αναπτυξιακό νομοσχέδιο, η νομοθεσία για την χορήγηση βιομηχανικών αδειών, το φορολογικό ως προς την δεύτερη φάση του, το εργασιακό και το ασφαλιστικό γίνεται αντιληπτό ότι και με αποφάσεις του υπουργικού συμβουλίου και με τα μαγικά του φαστ-τρακ να προχωρήσουν τα χαρτιά θα χρειαστούμε ένα εξάμηνο του 2015 (μάλλον το δεύτερο) για να πάρουν οι επενδυτές στα χέρια τους άδειες. Εάν μάλιστα παρεισφρήσει στην όλη συμφωνία και το ΕΣΠΑ τότε το 2015 θα φαγωθεί σίγουρα. 

Φανταστείτε τι δουλειά θέλει για να μεταβιβαστεί μόνο το Ελληνικό για το οποίο δεν υπάρχει ούτε χωροταξικός σχεδιασμός ούτε πολεοδομικός. Και αυτά οι επενδυτές θα τα απαιτήσουν να γίνουν πριν τις συμφωνίες. 

Στο τέλος όμως του 2015 αρχίζει η προεκλογική περίοδος είτε μας αρέσει είτε όχι. Στο μεταξύ θα έχουν μεσολαβήσει και οι Δημοτικές εκλογές με την σχετική βαβούρα και σε βάρος των επενδύσεων. 

Μπαίνουμε λοιπόν στο 2016 και εάν (λέω εάν) όλα αυτά έχουν εξελιχθεί και έχουμε (ξαναλέω εάν) έτοιμα τα χαρτιά για τις επενδύσεις και τους επενδυτές με τα κεφάλαια στο χέρι θα πάμε στις εκλογές με συνθήματα μόνο για την οικονομία και για την αποκατάσταση των ανέργων. Τότε ο κ. Τσίπρας έχει δύο δρόμους. Ο ένας θα είναι να αναθεωρήσει πολλές από τις θέσεις του γιατί διαφορετικά θα στριμωχτεί. Και ο άλλος να «ψηφίσει Σαμαρά» για να κυβερνήσει και να βγάλει τα κάστανα από την φωτιά. 

Εσείς τι πιστεύετε ότι θα κάνει;