Βάλτε Μπροστά και Φύγαμε

«Όλα τελειώνουν κι όλα αρχίζουν εδώ, έvα ταξίδι που κρατάει μια ζωή.

Βάλε μπροστά και φύγαμε»Μ’ αυτό το στίχο ενός 18χρονου συμμαθητή της κόρης μου, της Έλενας, ας ξεκινήσουμε την εβδομάδα. Χθες το βράδυ, έκλαιγα κι εγώ, βλέποντας της συμμαθήτριες της στη βραδιά αποφοίτησης τους να δακρύζουν και να αγκαλιάζονται, τα αγόρια να πιάνουν την κιθάρα και να τραγουδούν στα κορίτσια. Σκέφτεστε κάποια ωραιότερη εικόνα, κάποια ωραιότερη στιγμή στη ζωή σας; Την ημέρα αποχωρισμού, στα 18 σας, στο λύκειο; Και συνέχισε ο μικρός ποιητής Αλέξανδρος, ξεχνώντας ή προσποιούμενος ότι οι Seniors 2011 (οι απόφοιτοι αυτής της γκαντεμοχρονιάς) αποχαιρετούν το σχολείο σε μια χρονιά απελπισίας. Γιατί στα 18, σε νοιάζει πάνω απ’ όλα να «περνούν οι μέρες και να ατενίζουμε μαζί έναν ορίζοντα που μας μαγεύει». Αυτό το «μαζί» τραγούδησε ο μικρός Τσακνής, ή νεαρός Μαχαιρίτσας, με φωνή και tempo ερμηνευτή μπαλάντας.

Τον μαγεύει ο ορίζοντας έγραψε και τραγούδησε και έκανε όλους τους ενήλικες που είμαστε εκεί μέσα στο αμφιθέατρο να ντραπούμε γιατί μια ολόκληρη χρονιά «βομβαρδίζουμε» τα παιδιά μας με «μολότοφ κατάθλιψης» γιατί «κυρίες και κύριοι επτωχεύσαμε». Να το λέγαμε τουλάχιστον καθαρά, θα ήξεραν και οι 18αρηδες τι γίνεται επιτέλους σ’αυτή την χώρα. Σε ένα μήνα παίρνουν απολυτήριο, εισέρχονται  ως ενήλικες στη ζωή και αφήνουν πίσω τους το σχολείο και… «βάλε μπροστά και φύγαμε» της τραγούδησε και τη φίλησε στο στόμα. Τους ξεσήκωσε γιατί με ένα στίχο, τα είπε όλα και στους συμμαθητές του και σε μας τους μεγάλους και στους παραέξω: “Με χρώματα που κυματίζουν στη σκηνή θα τραγουδάμε για ένα πλοίο που πηγαίνει, κι εσύ περνάς κι αφήνεις τη στιγμή να σε γεμίσει φώς, με παίρνεις αγκαλιά και φύγαμε”. Ο Έρωτας συγχωρεί, κυρίες και κύριοι, που διαβάζετε το aixmi.gr, την ανοησία μας να τα φτάσουμε στο μη παρέκει τα πράγματα σε τούτη τη χώρα. Ο έρωτας και η αισιοδοξία του 18άρη απόφοιτου ποιητή μας, σβήνει τις χιλιάδες λέξεις απογοήτευσης, κατήφειας, αρνητικότητας που δηλητηριάζουν κάθε μέρα τις εφημερίδες, τα blogs, τα τηλεοπτικά πάνελς, τις μέρες και τις νύχτες μας. Οι 18άρηδες ξέρουν, αλλά δεν μιλούν; Όχι βέβαια. Ξέρουν, αλλά δεν θέλουν. Γνωρίζουν αλλά απαντούν με τον στίχο της καρδιάς τους που χτυπά δυνατά, όμορφα.

Όχι δεν θέλουν να τους χαλάμε τα όνειρα. Δεν θέλουν να ακούνε άλλο ότι τα προδιαγράφουμε για μια ”γενιά χαμένη”, γιατί η Ελλάδα «Τα φόρτωσε στον κόκορα». Όχι, δεν έχουμε το δικαίωμα να τους κλέψουμε το φώς, την ελπίδα, τη χαρά για το ταξίδι τους που «θα κρατήσει μια ζωή» και για εκείνο που τελείωσε μαζί με τα άδεια πια θρανία. «Βάλε μπροστά και φύγαμε» τραγούδησε ο 18χρονος Αλέξανδρος και ήταν σαν να μας έστελνε το σύνθημα, την παρότρυνση, την εντολή, ήταν ένα ωστικό κύμα, θετικής ενέργειας σε όλους, πολιτικούς και μη, απογοητευμένους επιχειρηματίες, λαλημένους χρηματιστές, δύσθυμους τραπεζίτες. «Μη διστάσεις να πεις πως όλ’ αυτά σε έχουν κάνει να δακρύσεις και μη το φοβηθείς να ακούσεις τη καρδιά σου να χτυπά, όλα τελειώνουν κι όλα αρχίζουν εδώ με εσένα αγκαλιά», «Βάλε Μπροστά και φύγαμε!!»

πηγή: aixmi.gr