Μια απολαυστική Έλενα Ακρίτα «παίζει» τη ...Λάσκαρη στα «Κόκκινα Φανάρια» & άλλα ηχηρά παρόμοια που μας τρέλαναν

Φέτος θα ντυθώ Ζωή Λάσκαρη στα «Κόκκινα Φανάρια». Είπε η γιαγιά μου.

Έπεσε πρώτον μια μούγγα και δεύτερον το ταβάνι και μας πλάκωσε:

- Μα η Λάσκαρη δεν έπαιζε στα «Κόκκινα Φανάρια». Είπε η μαμά μου.

- Έπαιζε.

- Δεν έπαιζε.

- Αφού τη θυμάμαι με το καναρίνι στο κλουβί.

- Με το καναρίνι στο κλουβί ήταν η Χέλμη.

- Η Χέλμη ήταν με άλλο καναρίνι σε άλλο κλουβί.

- Όχι, το ίδιο καναρίνι ήταν.

- Στο ίδιο κλουβί;

- Το κλουβί δεν έχει αποτυπωθεί με πύρινα γράμματα στη μνήμη μου.

- Πόσα χρόνια ζουν τα καναρίνια;

- Δεν ξέρω, μητέρα, να σου φέρω το χάπι για την πίεση;

- Αφού θυμάμαι καλά τη Λάσκαρη να φωνάζει: «Ντορή, μη φεύγεις, θα φαρμακωθώ».

- Η Χέλμη ήταν αυτή…

- Απλά δεν θυμάμαι γιατί έφευγε ο Ντορής.

- Του την έσπαγε το καναρίνι.

- Εγώ τότε πού την είδα τη Λάσκαρη με μαύρο κομπινεζόν;

- Στον «Κατήφορο»; Στον «Νόμο 4000»;

- Θυμήθηκα!

- Στεφανία στο «Αναμορφωτήριο»;

- Στην Κατεχάκη.

- Είδες τη Λάσκαρη στην Κατεχάκη με μαύρο κομπινεζόν;

- Κατεχάκη και Αμαλθείας γωνία.

-Πότε, μαμά;

- Θα 'ναι κάνα δίωρο...

-Εχεις να βγεις απ' το σπίτι 6 μήνες...

- Απ' το μπαλκόνι την είδα.

- Είδες από το μπαλκόνι την Κατεχάκη, την Αμαλθείας, τη Λάσκαρη ΚΑΙ το κομπινεζόν;

- Ολοζώντανα.

- Δομοκό μένουμε!

- Θες να με τρελάνεις;

- Θα πάρεις το χάπι σου, μαμά;

- Θες να με τρελάνεις για να κληρονομήσεις τα αμύθητα πλούτη μου;

- Ειδικά τον πύργο σου στις όχθες του Λίγηρα...

- Να μου σιδερώσεις το κομπινεζόν.

- Να σ' το σιδερώσει η Λάσκαρη!

- «Κομπινεζόν» είναι καθαρεύουσα, ε;     

- Ε;;;

- ΚομπινεζόΝ. ΤραπέζιοΝ. ΦυτόΝ. ΔώροΝ.

- Είναι γαλλική λέξη.

- Ελληνική λέξη είναι και κλίνεται.

- Δεν κλίνεται, μαμά.

- Τότε γιατί λέμε «τα κομπινεζά»;

- Και τα «τζακούζια» λέμε, τι θες τώρα;

- Το κομπινεζόν του κομπινεζού. Τα κομπινεζά των κομπινεζών.

- Μην πιάσουμε και την Αττική Σύνταξη τώρα.

- Βασικά, ήθελα να ντυθώ Μαρκησία των Αγγέλων, αλλά μη σε βάζω στα έξοδα. Κομπινεζόν έχω...

- Καναρίνι να βρούμε...

- Το παίζουν στο θέατρο.

- Το καναρίνι;

- Οχι, άλλο πουλί.

- Ποιο πουλί;

- Το κράταγε ο ηθοποιός.

- Το πουλί;

- Σφιχτά να μην του φύγει!

- Ποιο πουλί, μαμά;

- Το δικό του, μες στο βρακί του.

- Είχε μες στο βρακί του καναρίνι;

- Οχι, το πουλί του, σου λέω. Το γεννητικό του όργανο.

- Κι εσύ πού τον είδες με το χέρι στο βρακί να κρατάει το πουλί του;

- Σφιχτά να μην του φύγει!

- Εστω;;;

- Σε φωτογραφίες. Στο θέατρο που παίζουν τα «Κόκκινα Φανάρια», κρατάει ο καθένας το πουλί του. Εκτός από έναν που είναι αδερφή και κρατάει το πουλί του διπλανού.

- Ξέρεις αν θα το φέρουνε στον Δομοκό;

- Φεύγω, πάω Τρούμπα.

- Την Τρούμπα την γκρεμίσαμε αλλά μην κολλήσουμε τώρα εκεί!

- Η Λάσκαρη το ξέρει;

- Παίζει να μην τη νοιάζει, αλλά καθόλου όμως!

- Η κυβέρνηση την γκρέμισε;

- Ναι, ήταν μεγάλο πλήγμα για την αναπτυξιακή πολιτική της.

- Και πού θα πάω εγώ τώρα με το κομπινεζόν; Πού στεγάζονται τώρα τα μπορντέλα;

- Στη Βουλή, μαμά! Εκεί μαζεύονται τώρα τα κομπινεζά και τα τσόκαρα. Στη Βουλή των Ελλήνων!

- Μισό λεπτό να πάρω τη Λάσκαρη και το κανάρι!

- Σωστά, τι κόκκινα φανάρια, τι κόκκινα κανάρια!

- Ντορή, μη φεύγεις, θα χαπακωθώ!

- Καλές Απόκριες, μαμά!

- Αληθώς ο Κύριος, παιδί μου!