[Ιστορίες συνωμοσίας] Θα σου θυμίσω εγώ πού μ’ είδες!

Της Ρούλας Γεωργακοπούλου

Δεύτερη καριέρα κάνει αυτές τις μέρες ο Τζάρτζανος. Πάλι καλά που το ρήμα «καταστρέφω» δεν ευσταθεί σε κανέναν τύπο της ευκτικής. Οι μισοί πολίτες πιστεύουν ότι ο ΣΥΡΙΖΑ θα μας καταστρέψει και οι άλλοι μισοί ότι το ΠΑΣΟΚ μάς κατέστρεψε. Στη χαραμάδα αυτών των χρονικών αντικαταστάσεων ο Πάνος Καμμένος (πού στο καλό τη βρίσκει την όρεξη;) τρολάρει την Προεδρία της Δημοκρατίας υποστηρίζοντας ότι η επιστολή που τον έφερε σε δύσκολη θέση ήταν χαλκευμένη. Τον ξέραμε και χτες τον γραφικό του χαρακτήρα; Εγώ πάντως όχι. Για να είμαι ειλικρινής, δεν αναγνωρίζω ούτε καν τον δικό μου. Τόσον καιρό που έχει μπει στη ζωή μας το πληκτρολόγιο, αμφιβάλλω κι αν είχα και ποτέ. Οσο για το γνήσιον της υπογραφής, έχω καμιά δεκαριά pin και άλλα τόσα password να πορεύομαι. Αλλού με λέγανε Γιουδήθ, εδώ Μαρία. Από παιδί βιαζόμουνα, μα τώρα πάω καλιά μου, που λέει κι ο Καββαδίας.

Μα ποιο παιδί είχε τότε το μυαλό να καθυστερήσει την ανάπτυξή του καμιά σαρανταριά χρόνια μέχρι να έρθει το «νέο» εκπαιδευτικό πρόγραμμα των Γλάρων; Τι με κοιτάς; Θα σου θυμίσω εγώ πού μ' είδες. Στις δεκαετίες του 1950 και του 1960, τότε που η ποίηση στα σχολικά βιβλία έφτανε μέχρι το «Ποτέ δεν θα πειράξω τα ζώα τα καϋμένα», τα αρχαία ώς το «Ναυσικάαα» του Διονύση Παπαγιαννόπουλου και της Αλίκης Βουγιουκλάκη, η βιολογία με το ζόρι έφτανε ίσαμε το μοσχομπίζελο του Μέντελ και τα μαθηματικά άρχιζαν και τελείωναν στο τετράγωνο της υποτεινούσης. Τουλάχιστον τότε οι μαθητές δεν ρωτούσαν τον δάσκαλο για το ευρώ, όπως κάνουν τώρα στο σποτ της ΝΔ. Λιποθυμούσαν όμως στ' αλήθεια από την ασιτία, όπως κάνουν σήμερα για τις σεναριακές ανάγκες του ΣΥΡΙΖΑ.

Πηγή: www.tanea.gr