Μπορεί η Ελλάδα να γίνει το «xρυσό αουτσάιντερ» της γαστρονομίας; Aναρωτιεται ο έμπειρος γαστρονόμος Δημήτρης Αντωνόπουλος‏

Η υψηλή ελληνική γαστρονομία και τα ποιοτικά προϊόντα είναι το όπλο μας για να κατακτήσουμε το Αριστείο Ευρωπαϊκής Γαστρονομίας που «μαγειρεύεται» αυτήν τη στιγμή στις Βριξέλες. Εξελιχθείτε γιατί χανόμαστε.

Ποιοτικές ελληνικές πρώτες ύλες κι Έλληνες σεφ με τόλμη και φαντασία, νίτρο και γλυκερίνη, έκρηξη υψηλής ελληνικής γαστρονομίας... Αυτές οι φράσεις από την τελετή απονομής των Χρυσών Σκούφων 2013 εκφράζουν πολύ παραστατικά­ την πολυδιάστατη γευστική μας άνοιξη. Για σκεφτείτε όμως να μας πετούσαν έτσι όπως είμαστε, ανθούντες παρά τις δυσκολίες, στο γαστρονομικό λάκκο της Ευρωπαϊκής Ένωσης για να ανταγωνιστούμε λιοντάρια όπως οι Γαλλία, Ισπανία, Ιταλία και οι σκανδιναβικές χώρες...
Τι πουλιά νομίζετε ότι θα πιάναμε; Το ερώτημα δεν είναι ρητορικό. Η Ελληνίδα επίτροπος Μαρία Δαμανάκη κατέθεσε την εξής πρόταση στην Ε.Ε.: την καθιέρωση ενός ετήσιου ή διετούς διαγωνισμού μεταξύ πόλεων ή περιφερειών της Ε.Ε. για την κατάκτηση της σήμανσης Αριστείο Ευρωπαϊκής Γαστρονομίας, στη βάση αυστηρών κριτηρίων επιλογής που θα αφορούν όλη την παραγωγική διαδικασία: από την πρώτη ύλη μέχρι το πιάτο και την απόλαυση του καταναλωτή.

 Στόχος η ανάπτυξη υγιούς άμιλλας μεταξύ των κρατών για την ανάδειξη της ευρωπαϊκής γαστρονομίας, την τόνωση και την αξιοποίηση της τοπικής παραγωγής, την ενίσχυση της βιώσιμης γεωργίας, αλιείας και κτηνοτροφίας αλλά και την ενδυνάμωση της τουριστικής κίνησης. Πώς θα τα βγάλουμε πέρα σε έναν τέτοιο διαγωνισμό; Δύσκολα. Δεν είναι ότι μας λείπουν οι δυνάμεις – το απέδειξε­ το μενού της τελετής απονομής των Χρυσών Σκούφων. πέντε βραβευμένα εστιατόρια («Etrusco», «Βαρούλκο», «Funky Gourmet», «Κουκούμαβλος», «Old Mill») και ο executive chef του «Costa Navarino» Δόξης Μπεκρής, ως εκπρόσωπος του Έτους Γαστρονομίας Μεσσηνία 2013 και της Περιφέρειας Πελοποννήσου, σερβίρισαν σπεσιαλιτέ υψηλής ελληνικής γαστρονομίας. Ένα πρώτο και πολύ ενδιαφέρον στοιχείο του μενού που πρότειναν είναι η ουσιαστική σύνδεση της δημιουργίας του σεφ με ένα ξεχωριστό ελληνικό προϊόν.

Η κρέμα παραδοσιακού καγιανά με αβγοτάραχο Τρικαλινού του Λευτέρη Λαζάρου, λ.χ., μπορεί να ανταγωνιστεί στα ίσα τα αβγά μπρουιγέ με τρούφα. ο «μεσσηνιακός μπαξές» του Δόξη Μπεκρή, όπου σε ένα «χώμα» από την καλύτερη ελιά του πλανήτη (Καλαμών) είναι φυτεμένα άγρια χόρτα, λαχανικά και λουλούδια ποτισμένα με το καλύτερο ελαιόλαδο στον κόσμο, μπορεί να σταθεί άνετα δίπλα στο περίφημο γλαστράκι του «Noma» με καρότα και σπανάκια φυτεμένα σε «χώμα» βύνης. Το ίδιο μπορείς να πεις για τη μοναδική σε γεύση γνήσια φάβα Σαντορίνης με άγρια κάππαρη, φανταστικό καπνιστό χέλι, καβουρντισμένα αμύγδαλα και τολμηρή δροσιά από φαντεζί ζωμό άγουρου ακτινίδιου του «Κουκούμαβλου», την απίθανη χωριάτικη του «Funky Gourmet» σε μορφή σορμπέ, φτιαγμένη από ντομάτες που ζηλεύει όλη η Ευρώπη, το ροφό με γλυκο-ιωδιούχο ελληνικό αχινό του «Old Mill» ή τη new style, ευρηματική συκομαΐδα του «Etrusco». Έχουμε μεν δυνατότητες, αλλά οι Ευρωπαίοι έχουν δέσει πιο συστηματικά από ό,τι εμείς τη σχέση ανάμεσα στα εθνικά προϊόντα και στη γαστρονομία τους.
Η έκθεση «Ελλάδα Γιορτή Γεύσεις», την οποία διοργανώνει το «αθηνόραμα» στην Τεχνόπολη από τις 12 μέχρι τις 14 Απριλίου, θα βγάλει στο προσκήνιο μια πλειάδα από τους καλύτερους Έλληνες μικρούς παραγωγούς με τα προϊόντα τους. Βοη­θάει λοιπόν τα μέγιστα την ελληνική γευστική ανέλιξη.
 Η ανακήρυξη του 2013 σε Μεσσηνία και Σαντορίνη ως Έτους Γαστρονομίας και η πρωτοβουλία του ΣΕΤΕ «Γαστροτουρισμός: Τροφή για Ανάπτυξη» ­είναι σημαντικές ενέργειες, που μας εξοπλίζουν σε αυτήν τη δυναμική, εξελικτική διαδικασία. Χρειάζονται κι άλλα πράγματα όμως. χρειάζονται αφύπνιση και συναγερμός. Οι Ολυμπιακοί Αγώνες και η ευγενής άμιλλα είναι ελληνικές εφευρέσεις. Το Αριστείο Ευρωπαϊκής Γαστρονομίας είναι ελληνική πρόταση. Οφείλουμε να διακριθούμε.