Το προσωπικό σινεμά είναι δύσκολο, αλλά όταν λειτουργεί, όπως στη νέα ταινία της Κωνσταντίνας Βούλγαρη «Συγχαρητήρια στους αισιόδοξους?», φαντάζει εύκολη υπόθεση. Στην τέχνη δεν υπάρχει θάρρος. Αφετηρία είναι μια ανάγκη και μετά τα υπόλοιπα έρχονται. Εκείνο που κάνει τη διαφορά στον θεατή είναι ο βαθμός ειλικρίνειας, το πόσο πηγαία είναι η κατάθεση ψυχής, σε ποιο βαθμό και εάν αυτολογοκρίνεται ο/η καλλιτέχνης. Στο είδος -αν μπορούμε να το ορίσουμε έτσι- του προσωπικού σινεμά, είχαμε πριν από λίγους μήνες το ντοκιμαντέρ «Ημερολόγια αμνησίας» της Στέλλας Θεοδωράκη και τώρα σειρά παίρνει η Κωνσταντίνα Βούλγαρη - στη μυθοπλασία αυτή τη φορά. Δεν πιστεύω πως είναι τυχαίο το ότι είναι γυναίκες. Και χαίρομαι γι’ αυτό.
Δημοφιλεστερα Αρθρα
- ημερας
- εβδομαδας
- μηνα
- ετους