ΑΡΘΡΟΓΡΑΦΙΑ

Στο παρελθόν οι αριστεροί χώριζαν τον Τύπο σε δύο κατηγορίες: Στον αστικό και στον επαναστατικό Τύπο. Στην δεύτερη κατηγορία ήταν μόνο τα δικά τους κομματικά φύλλα. Στην πρώτη κατηγορία, αυτή του αστικού Τύπου, ήταν όλοι οι υπόλοιποι. Κι όλοι οι υπόλοιποι θα έπρεπε να κλείσουν, να εξοντωθούν. Διότι στο μυαλό τους ένα είναι το Κόμμα, και μία η εφημερίδα. Αυτή του κόμματος...

«Το παλιό πεθαίνει και το νέο δεν μπορεί ακόμα να γεννηθεί. Γι αυτό, στο μεσοδιάστημα θα εμφανιστούν ένα σωρό νοσηρά φαινόμενα». Γραμμένο στα Τετράδια της Φυλακής, του Αντόνιο Γκράμσι, την περίοδο όπου ο φασισμός και ο ναζισμός ανέβαιναν στην Ευρώπη, τα παραπάνω λόγια ίσως σήμερα να έχουν πολύ περισσότερο νόημα απ’ ό,τι στην εποχή που περιέγραφε ο Ιταλός μαρξιστής και ιδρυτικό στέλεχος του ΚΚ Ιταλίας.

Μία εβδομάδα η χώρα διχάζεται γύρω από το ερώτημα αν ήταν σωστή η απόφαση του πρωθυπουργού για το κλείσιμο και την αναδιοργάνωση της ΕΡΤ. Για αυτά γράψαμε και είπαμε, τώρα πρέπει να δούμε πώς η χώρα δεν θα συρθεί σε εκλογές. Όπως καταλάβατε κανείς -ούτε ο ΣΥΡΙΖΑ- τις θέλει.

Τίποτα δεν είναι πολύ για την πατρίδα. Ας το αναλογιστούν αυτό σήμερα, τόσο οι τρεις αρχηγοί που θα είναι μέσα στη σύσκεψη, όσο και ο αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσης που θα είναι έξω, σε ανοιχτή συγκέντρωση.

Η νοσταλγικότης συγχωρείται σε όλους τους μεγαλύτερους μιας ηλικίας, εκτός εάν είναι επαγγελματίες ιστορικοί. Εκείνο που δεν συγχωρείται είναι να φλομώνουν τους νεότερούς τους με μύθους του παρελθόντος, να πλάθουν και να στήνουν εμπρός τους επιβλητικά, απρόσιτα φαντάσματα.

Την ευρύτερη σημασία της απόφασής του να τερματιστεί η λειτουργία της ΕΡΤ αναδεικνύει με άρθρο του στην «Κ» ο πρωθυπουργός, Αντώνης Σαμαράς.

Οχι, δεν επίκειται η κατάρρευση της συγκυβέρνησης ΝΔ, ΠΑΣΟΚ, ΔΗΜΑΡ λόγω αποχώρησης του Βαγγέλη Βενιζέλου και του Φώτη Κουβέλη από το κυβερνητικό σχήμα εξαιτίας της απαράδεκτης και εκβιαστικής στάσης του πρωθυπουργού Αντώνη Σαμαρά, που με χουντική νοοτροπία και αντισυνταγματικό τρόπο έκλεισε την ΕΡΤ και απέλυσε πάνω από 2.500 εργαζόμενους σε μια μέρα!

Τα ιδιωτικά κανάλια έχουν στόχο το κέρδος της τσέπης τους. Η δημόσια τηλεόραση έχει στόχο το κέρδος του πολίτη. Πιστεύοντας ακράδαντα σ' αυτό, δέχτηκα ένα βράδυ του 2009 την ουρανοκατέβατη πρόταση του τότε υπουργού πολιτισμού Γερουλάνου να συμμετάσχω στο νέο ΔΣ της ΕΡΤ. Μετά την πρώτη έκπληξη ήρθε ο φόβος. Το σκεφτόμουν δυο μέρες. Ήταν μια παρακινδυνευμένη απόφαση: Αν δεχόμουν θα έχανα πολύτιμο χρόνο από το πανεπιστήμιο και το συγγραφικό έργο που θέλει απομόνωση, ηρεμία και αφοσίωση. Από την άλλη μεριά όχι μόνο δεν θα κέρδιζα τίποτα αλλά επιπλέον δεν θα μπορούσα επ’ ουδενί να προωθήσω τη δουλειά μου όπως προστάζει η ευπρέπεια.

Πώς κλείνει και πώς ξανανοίγει ένα κανάλι που θέλει να κρατήσει το ελάχιστο από το ακροατήριό του; Όχι με τον τρόπο του Σίμου Κεδίκογλου. Ένα κανάλι, που μένει επί μήνες κλειστό, δεν ξανανοίγει εύκολα. Αν θέλεις να το κλείσεις για να "σπάσεις" τη συνδιοίκηση των συνδικαλιστών, το κάνεις το προηγούμενο βράδυ και το ανοίγεις την άλλη μέρα το πρωί.

Η απόφαση της κυβέρνησης να βάλει λουκέτο στην ΕΡΤ, ένα από τα χαρακτηριστικότερα παραδείγματα   της μεταπολιτευτικής πελατοκρατίας, δείχνει πως το μαχαίρι ακούμπησε για πρώτη φορά το κόκκαλο του βαθέους κράτους.

Η πτώση της ΕΡΤ απ' τα νεοδημοκρατικά πυρά σήμανε ταυτόχρονα και το γκρέμισμα του μεγαλύτερου νεοελληνικού μύθου. Ότι τα προβλήματα μπορούν να συσσωρεύονται, να συσσωρεύονται, να συσσωρεύονται και κανείς να μην κάνει τίποτα. Ή, μάλλον, όλοι να κάνουν τα στραβά μάτια.

Ο Αντώνης Σαμαράς που ποντάριζε στην εκτίμηση πως το ΠΑΣΟΚ και η ΔΗΜΑΡ δεν θα τολμήσουν να εξωθήσουν την κατάσταση στα άκρα με αφορμή τις εξελίξεις στην ΕΡΤ, έχει αρχίσει να διαισθάνεται πως οι δύο κυβερνητικοί εταίροι ενδεχομένως και να μην μπλοφάρουν.

Τις τελευταίες μέρες ξανάνοιξε η συζήτηση για την ΕΡΤ. Στον υποτιθέμενο «διάλογο» που ξεκίνησε, κυριαρχούν ερωτήματα όπως «πόσοι πρέπει να απολυθούν;» ή «γιατί να υπάρχει καν η ΕΡΤ;», δηλαδή ερωτήματα βίαιης αναδιάρθρωσης. Είναι προφανές ότι η συζήτηση αναθερμαίνεται σε λάθος βάση. Η κατά τη γνώμη μου ορθή βάση θα πρέπει να ξεκινήσει από ορισμένες θεμελιώδεις αφετηρίες.

Πριν από περίπου δυο χρόνια η τότε κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ (αρμόδιος υπουργός Ηλίας Μόσιαλος) είχε ανακοινώσει ένα πρόγραμμα αναδιοργάνωσης της ΕΡΤ. Για διάφορους λόγους δεν προχώρησε ποτέ. Ιδιαίτερη σημασία έχει, όμως, να δούμε πώς είχε αντιδράσει τότε το σημερινό πρόσωπο των ημερών, ο Σίμος Κεδίκογλου. Διαβάστε τι είχε πει ο αθεόφοβος. Χρειάζεται σχόλιο;

Είχα γνωρίσει έναν συμπαθητικό άνθρωπο που ήταν μέλος χορευτικού ομίλου και έτρεχε παντού όπου νόμιζε ότι η παρουσία του θα βοηθούσε σε αυτό το θολό κατασκεύασμα που λέγεται ακόμη «ελληνική παράδοση κατά τη σύγχρονη εποχή». Έπαιρνε άδεια από τη δουλειά του, έχανε μεροκάματα, κουβαλούσε στολές, λαϊκά όργανα, χόρευε και αισθανόταν πως εκπληρώνει ένα εθνικό καθήκον. Μου γνωστοποίησε λοιπόν την εμπειρία του μια φορά που φορτώθηκαν σε αυτοκίνητα και μικρά λεωφορεία για να κάνουν ένα εξωτερικό τηλεοπτικό γύρισμα, όπου θα χόρευαν χορούς του τόπου τους.

Η κυβέρνηση αποφάσισε να ανοίξει στο τέρμα τα μεγάφωνα στους δρόμους και να παίξει ήχους σκληρού ροκ. Το γήπεδο που επιλέγει να αναμετρηθεί ο κ. Σαμαράς με τα δημοσκοπικά του νούμερα είναι καλά επιλεγμένο. Η ΕΡΤ είναι απαξιωμένη εδώ και καιρό. Όχι μόνο από τα κόμματα εξουσίας, αλλά και από τις διοικήσεις της, τους συνδικαλιστές της...

Σκληρός απέναντι στην κυβέρνηση παρουσιάστηκε ο Γιάννης Βαρουφάκης στη live επιστροφή του στα στούντιο της ΕΡΤ μετά το επίσημο κλείσιμο της κρατικής τηλεόρασης. Ο γνωστός οικονομολόγος έβαλλε κατά της απόφασης της κυβέρνησης και αποκάλυψε για ποιο λόγο ήταν εδώ και δύο χρόνια κομμένος από τις εκπομπές της ΕΡΤ.

Ήταν πολύ γλαφυρή και πολύ ακριβής η αυτοκριτική που έκανε ο κυβερνητικός εκπρόσωπος Σίμος Κεδίκογλου για την ΕΡΤ, μαζί με την κριτική στους προκατόχους του. Είναι αληθή όσα καταμαρτύρησε για την πολύπαθη κρατική ραδιοτηλεόραση, αλλά δεν ξεχνάμε ότι συνέβαλε ο ίδιος τον περασμένο χρόνο σε όλα αυτά.

Την περασμένη εβδομάδα, εκπρόσωποι της ελληνικής πολιτείας (προσ)κάλεσαν στο πλαίσιο ενός forum στη Νέα Υόρκη ορισμένα από τα ισχυρότερα αμερικανικά επενδυτικά κεφάλαια να συμμετάσχουν στο «μεγαλύτερο πρόγραμμα αποκρατικοποιήσεων παγκοσμίως». Ενδεχομένως να μην γνωρίζουν ότι μία ημέρα νωρίτερα στο ίδιο μέρος οι ομόλογοί τους από την Κολομβία διοργάνωσαν ένα αντίστοιχο forum, στέλνοντας το ίδιο μήνυμα: ελάτε να επενδύσετε στην Κολομβία, τους είπαν. Την εβδομάδα που διανύουμε είναι η σειρά του Μεξικό όπου και εκεί υπάρχουν, όπως λένε οι φίλοι Μεξικάνοι, επενδυτικές ευκαιρίες. Σε έναν πλανήτη που βυθίζεται στο χρέος, δεν υπάρχει προβληματική οικονομία που να μην προσπαθεί να προσελκύσει αμερικανικά, κινεζικά, ρωσικά κεφάλαια ή όπου θεωρείται ότι υπάρχει διαθέσιμος πλούτος.

Από τον Οκτώβριο του 2009, όταν πρωτακούστηκε ότι θα εξορθολογιστεί το δημόσιο και θα κλείσουν οργανισμοί άνευ αντικειμένου, έχουν περάσει τριάμισυ χρόνια. 44 ολόκληροι μήνες! Ακόμη και τώρα που μιλάμε με φόντο το απεχθές “μαύρο” στις οθόνες μας εκεί όπου υπήρχαν τα κανάλια της ΕΡΤ, οι κυβερνήσεις και οι υπουργοί που πέρασαν από τις αρμόδιες καρέκλες δεν μπόρεσαν (;) να κλείσουν ούτε έναν οργανισμό: ούτε καν τον Οργανισμό Κωπαϊδας, ούτε το Εθνικό Κέντρο Μελετών Θ.Κολοκοτρώνης, ούτε έστω τη Διεθνή Εταιρεία Ελευθερίας(!)