ΑΡΘΡΟΓΡΑΦΙΑ

Του Νάσου ΖαρκαλήΗ οικονοµική και επιχειρηµατική κοινότητα της Ελλάδας συζητά εδώ και χρόνια το θέµα των επενδύσεων στη χώρα. Μας προβληµατίζουν θεµελιώδη ερωτήµατα. Γιατί η Ελλάδα δεν αποτελεί πόλο έλξης ξένων επενδύσεων και πώς θα το αλλάξουµε αυτό;

«Η αποχώρηση των Εταιρειών όπως η Coca-Cola και η ΦΑΓΕ είναι αρνητική μόνο ως προς τη σημειολογία της. Το βασικό είναι ότι οι μεγάλες αυτές εταιρείες κρατάνε την παραγωγή τους στην χώρα» τόνισε σε συνέντευξη του στο BBC ο επικεφαλής του ομίλου Μυτιληναίος Ε. Μυτιληναίος σχολιάζοντας την απόφαση των δύο εταιρειών να μεταφέρουν εκτός Ελλάδος την έδρα τους.

του Λευτέρη Π. ΠαπαδόπουλουΑγριεύουν τα πράγματα. Και θα αγριεύουν όλο και περισσότερο. Η ανεργία, η έλλειψη προοπτικής, ο φθόνος, η αίσθηση της αδικίας, οι προκλήσεις του πολιτικού προσωπικού, η βάρβαρη φορολογία είναι κακοί σύμβουλοι. Ιδίως για έναν λαό που έχει μάθει «να τα παίρνει», να αράζει στους καφενέδες - «όσα κιλά τόσα λεφτά» -, να γλεντάει στα επαρχιακά σκυλάδικα, να παίζει σε μια ζαριά επιδοτήσεις και χαριστικά δάνεια, να κλέβει, να ασχημονεί, να μη φοβάται κανέναν.

του  Ι.Κ.ΠρετεντέρηΝα συμφωνήσουμε σε κάτι απλό. Οτι η δημοκρατία δεν έχει δύο μέτρα και δύο σταθμά. Οτι η δημοκρατική νομιμότητα είναι μία και ενιαία. Επιβάλλεται, δηλαδή, σε όλους και γίνεται αποδεκτή από όλους, χωρίς δικαιολογίες, εξαιρέσεις ή συμψηφισμούς.

Το σκέφτομαι μέρες τώρα αν πρέπει να ανοίξω αυτή τη συζήτηση. Είναι εύκολο να κάνει κανείς αφορισμούς, υπεραπλουστεύσεις και να προσπαθήσει έτσι να εξηγήσει τι ακριβώς συμβαίνει αυτή την στιγμή στην Ελλάδα. Δεν είναι όμως χρήσιμο. Βλέπουμε την Ελλάδα της δυστυχίας, των εκατοντάδων χιλιάδων ανέργων. Υπάρχει, όμως και η άλλη Ελλάδα. Εκείνη που τα σπάει ακόμη στα μπουζούκια και γεμίζει τις ταβέρνες. Υπάρχει η Ελλάδα της Αθήνας, αλλά και η Ελλάδα της επαρχίας.   Γράφει ο Θανάσης Μαυρίδης

του Σπύρου ΡιζόπουλουΤο «κλίμα» που δίνει το Μαξίμου τα τελευταία 24ωρα είναι πως ο Αντώνης Σαμαράς είναι ψύχραιμος, έχοντας τη βεβαιότητα πως έχει βάλει «το νερό στ’ αυλάκι». Παρά τον καταιγισμό των απαιτήσεων της τρόικας που επιδιώκει να ροκανίσει χρόνο μέχρι να βρεθεί το modus vivendi  μεταξύ ΔΝΤ και Γερμανίας, μετά τις αμερικανικές εκλογές, η δόση θα δοθεί. Και θα δοθεί στα μέσα  του Νοεμβρίου ώστε να καλυφθούν  υποχρεώσεις και να προχωρήσει η ανακεφαλαιοποίηση των τραπεζών.

του Αργύρη ΚωστάκηΣτο τέλος του χρόνου αγγίζω μισό αιώνα ζωής. Αυτό το κείμενο σήμερα στο aixmi.gr είναι μια δημόσια εξομολόγηση. Σχεδόν τρείς δεκαετίες κατάφερα να επιβιώσω με αξιοπρέπεια στη δημοσιογραφία. Πάλεψα τίμια και πολύ σκληρά σε ένα επάγγελμα που, αν ήξερα με τι τέρατα θα έμπλεκα, φυσικά και δεν θα το έκανα. Όσο και να το λάτρευα.

του Ερρίκου ΜπαρτζινόπουλουΠληθαίνουν τον τελευταίο καιρό οι ενδείξεις αλλά και τα δημοσιεύματα ότι οι σχέσεις μεταξύ των κομμάτων που στηρίζουν την κυβέρνηση δεν είναι οι καλύτερες δυνατές. Και το γεγονός ότι βρέθηκε βουλευτής (ο Σαχινίδης του ΠΑΣΟΚ) που έθεσε ανοιχτά το πρόβλημα αποδεικνύει ότι οι σχέσεις μεταξύ των κομμάτων ?ή, για ν' ακριβολογούμε, μεταξύ της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ- βρίσκονται σ' επικίνδυνο σημείο.

του Άγγελου ΜόσχοβαΔεν πρόλαβα να σε δω να χαρώ με το πόσο ψήλωσες. Να σε ρωτήσω πως πας στο τάε-κβο-ντο. Δεν πρόλαβα να σου πάρω το δώρο για τα γενέθλια σου που είχαμε σε εκκρεμότητα από τον Αύγουστο. Δεν προλάβαμε να σε δούμε να μεγαλώνεις. Βιάστηκες να φύγεις. Τι πρόλαβες να ζήσεις; Πόσα πρόλαβες να χαρείς στα δέκα σου χρόνια; Τι Θεός είναι αυτός που αφήνει τα παιδιά να «φεύγουν» πριν τους γονείς τους;

Τώρα είμαι συνταξιούχος έχω όμως περάσει τα τριανταπέντε πιο παραγωγικά χρόνια της ζωής μου σαν Δημόσιος Υπάλληλος και μάλιστα σε ΚΥ Υπουργείου. Έχω λοιπόν άμεση εικόνα του τι επικρατεί στη Δημόσια Διοίκηση.

του Δημήτρη ΜαχαιρίδηΤαυτόχρονα με την Άγκελα Μέρκελ που αναχωρούσε για Βερολίνο, αποχαιρετούσε την Ελλάδα για το Λουξεμβούργο μια εταιρία trademark για τις ελληνικές εξαγωγές η ΦΑΓΕ.Η Μέρκελ έφυγε κερδισμένη για τους δικούς της λόγους, η ΦΑΓΕ έφυγε υπενθυμίζοντας τα εγγενή, άλυτα προβλήματα που μας οδήγησαν σε αυτήν την κατάσταση.

Του Μιχάλη ΤσαµάζΗ κρίση συνθέτει µια νέα πραγµατικότητα, την οποία όλοι µας δύσκολα κατανοούµε και συνδιαµορφώνουµε. Η νέα αυτή πραγµατικότητα αισθανόµαστε ότι µας επιβάλλει αλλαγές στον τρόπο που ζούµε, που επιχειρούµε, που σχεδιάζουµε. Καλούµαστε, όµως, για να επιβιώσουµε, να τη διαχειριστούµε.

του Ανδρέα ΠετρουλάκηΗ Επανάσταση είναι νηφάλια. Δεν έχει πάθη. Σαν τα παλιά χριστιανόπουλα του Κατηχητικού, σαν τους πρώτους Κνίτες της Μεταπολίτευσης, σαν τους εκκολαπτόμενους Μπρούκληδες της αποστείρωσης. Δεν πίνει, δεν καπνίζει, δεν ξενυχτά παρά μόνο για κομματική δουλειά, δεν χάνει τον καιρό της στα μπαρ και τα καφενεία, δεν παίζει χαρτιά και παιχνίδια, δεν κάνει παρέα με καταραμένους, δεν χάνει τον αυτοέλεγχό της, την πολύτιμη ταξινόμηση  του χρόνου, τη συνάφεια αιτίου-αιτιατού, τον καθημερινό σκοπό, τον μόνο σκοπό, που είναι η ζύμωση του λαού. Μόνο αυτή η ζύμωση δίνει υπόσταση στον αγώνα. Η Επανάσταση βγάζει φλύκταινες από αλλότριες ζυμώσεις, όπως εκείνη της μπύρας.

του Σπύρου Ριζόπουλου

της Νίνας-Μαρίας ΠασχαλίδουΑντί να χτυπιόμαστε σήμερα θα έπρεπε να ευχόμαστε μια Μέρκελ για πρωθυπουργό. Έστω, για κοινοβουλευτικό εκπρόσωπο. Αν είχαμε μια Άγκελα, η χώρα μας δεν θα είχε φτάσει ποτέ στην σημερινή κατάντια. Όχι δεν είμαι Γερμανόφιλη. Ούτε υποστηρίζω τα μέτρα λιτότητας. Και ούτε αντίκειμαι στο δικαίωμα των Ελλήνων πολιτών να διαμαρτυρηθούν για την αυταρχική νέα ευρωπαϊκή πολιτική. Αλλά θωρώ ότι είναι απόλυτα γέλιο και άθλιο να κατηγορούμε την Μέρκελ για τα δικά μας κακά χάλια. Όπως επίσης είναι γελοίο να απαγορεύεται η δημόσια υπαίθρια συνάθροιση (ή πορεία) πολιτών στο κέντρο για λόγους δημόσιας ασφάλειας και μη διατάραξης της κοινωνικοοικονομικής ζωής της πρωτεύουσας. Από φόβο για βίαια επεισόδια, λες και έχουμε δικτατορία.

του Τάσου ΤέλλογλουΟ Ερβέ Φαλτσιανί, πρώην υπάλληλος της Hsbc στη Γενεύη έκλεψε τα στοιχεία της Τράπεζας και τα αντάλλαξε με το άσυλο που του προσέφεραν οι γαλλικές αρχές. Το ψηφιακό υλικό ταξίδεψε γρήγορα σε μια σειρά άλλων χωρών της Ευρώπης που κατάφεραν να εισπράξουν εκατοντάδες εκατομμυρίων ευρώ σε φόρους, καθώς στην Ελβετία παρκάρεται το 50% του αφορολόγητου χρήματος στον κόσμο. Ο τρόπος δεν ήταν νόμιμος αλλά το αποτέλεσμα δικαίωσε όσους επέλεξαν έναν παράνομο τρόπο για να βελτιώσουν τα φορολογικά τους έσοδα.

Η χθεσινοβραδινή (Κυριακή) επέμβαση κατά των συνδικαλιστών της ΔΕΗ, οι οποίοι είχαν “καταλάβει” το κτίριο Πληροφοριακών Συστημάτων της ΔΕΗ, στη λεωφ. Μεσογείων, με πρόσχημα την άσκηση ... δημοσιονομικής πολιτικής από τον κ. Φωτόπουλο, υπήρξε σωστή. Αλλά ήλθε με καθυστέρηση πολλών ετών! Ήλθε, αφού καταλήφθηκε το Πεντάγωνο (!), αφού διαλύθηκε η οικονομία και αφού χρεοκόπησε η χώρα.

του Σπύρου ΡιζόπουλουΤο 1992, ο ουγρο-αμερικανός «χρηματομαγνήτης» George Soros κέρδισε περισσότερο από 1 δισ. δολάρια ποντάροντας ενάντια στο ότι η βρετανική λίρα ήταν σε θέση να διατηρήσει συναλλαγματική ισοτιμία με το γερμανικό μάρκο. Αυτό σημαίνει αν μη τι άλλο πως κάνει σωστές προγνώσεις. Στις 26 Ιουνίου 2012 , καθώς οι ηγέτες της Ευρωπαϊκής Ένωσης ήταν έτοιμοι να συγκεντρωθούν για μια ακόμη σύνοδο κορυφής, ο Soros έκανε μια πολιτική πρόγνωση για τη Γερμανίδα Καγκελάριο Άνγκελα Μέρκελ.

του Μιχάλη ΙγνατίουΔύο τύποι από την Αμερική, άγνωστοι στους περισσότερους από εμάς που γνωρίζουμε την ομογένεια όπως την κάλπικη δεκάρα, εμφανίστηκαν εδώ και στην Κύπρο, με μεθοδευμένο και μεθοδικό τρόπο, υποσχόμενοι ότι θα ξεχρεώσουν το ελληνικό και το κυπριακό χρέος και μάλιστα προσέφεραν το «εμπόρευμά» τους μ' ένα ασήμαντο επιτόκιο. Δυστυχώς, οι κατά τα άλλα έξυπνοι Κύπριοι «τσίμπησαν» το δόλωμα που τους έριξαν οι εν λόγω «σωτήρες του έθνους» και διασώθηκαν την υστάτη στιγμή από παγκόσμιο ρεζίλεμα, όταν διάβασαν σχετικό δημοσίευμα της GreekNews που απογύμνωνε τους... τρισεκατομμυριούχους ομογενείς.

του Παναγιώτη ΛάμψιαΟι μέρες που έρχονται θα μοιάζουν με ολόκληρο χρόνο... Η εν λόγω φράση αποδίδεται σε υψηλόβαθμο κυβερνητικό παράγοντα, ο οποίος είναι σε θέση να γνωρίζει όσο λίγοι το τι ακριβώς παίζεται για τη χώρα και το μέλλον της αυτό το διάστημα. Το προσεχές δεκαήμερο θα κριθούν τα πάντα για το πού και πώς θα πάμε, καθώς φαίνεται να κλείνει ο κύκλος των αναζητήσεων και των διαπραγματεύσεων σε όλα τα επίπεδα. Βεβαιότητες δεν υπάρχουν, αλλά ίσως για πρώτη φορά προβάλλει τόσο ορατή μια συνολική αντιμετώπιση του ελληνικού ζητήματος. Ως εκ τούτου απαιτείται τόλμη και ρεαλισμός για να μη χαθεί η ευκαιρία και περάσει ανεκμετάλλευτο το καθοριστικό timing για την οριστική λύση του προβλήματος.