Τopwoman η Πολυξένη Παπαπέτρου - H Ελληνίδα που διαπρέπει στην εικαστική σκηνή της Αυστραλίας! (φωτό)

Οι σειρές των φωτογραφιών της είναι θεματικές και σχετίζονται με την ταυτότητα των ανθρώπων όπως, οι οπαδοί του Πρίσλεϊ, οι μιμητές της Μέριλιν Μονρό, drag queens, παλαιστές και bodybuilders, ενώ ανασυνέθεσε ένα πορτραίτο της Beatrice Hatch χρησιμοποιώντας την κόρη της ως μοντέλο. Οι εικόνες της είναι αρχέτυπα αυτοπροσωπογραφίας. Πορτρέτα μίας ψυχής που αναζητεί και εκρήγνυται, που παραμένει γενναία και θαρραλέα σε καιρούς κινδύνου. Τα έργα είναι για εκείνα τα παιδιά του κόσμου που ζουν χωρίς τέχνη και οικογένεια και χάνονται. Η Παπαπέτρου έχει κερδίσει την διεθνή αναγνώριση για τις στοχαστικές της φωτογραφίες που καλύπτουν την παιδική ηλικία και τις παιδικές φαντασιώσεις. Έχει χρησιμοποιήσει ως μοντέλα την κόρη της Ολυμπία, το γιό της και τους φίλους τους. Πιστεύει ότι οι ιδέες του πολιτισμού εκφράζονται καλύτερα μέσα από το σύμβολο του παιδιού, επειδή όλους μας γοητεύει ο κόσμος της παιδικής ηλικίας.

H Πολυξένη Παπαπέτρου και η κόρη της Ολυμπία Η Παπαπέτρου συνδέει στο έργο της τμήματα της πραγματικότητας και της φαντασίας που διακινούνται μέσα από το μυστηριώδες τοπίο της πατρίδας της, χρησιμοποιώντας το πλούσιο έδαφος ως σκηνικό για αφηγήσεις σχετικά με το μεταβατικό χώρο της παιδικής ηλικίας. Το έργο της αντανακλά μέσα από τις εξωπραγματικές θεατρικές μορφές το συνεχές της ενδιαφέρον για την απεικόνιση των μεταβατικών σταδίων της ζωής.

Αυτό τον καιρό εκθέτει τη σειρά φωτογραφιών της Lost Phsyche στο Σίδνεϊ. Hanging Rock Οι εικόνες της είναι αρχέτυπα αυτοπροσωπογραφίας. Πορτρέτα μίας ψυχής που αναζητεί και εκρήγνυται, που παραμένει γενναία και θαρραλέα σε καιρούς κινδύνου. Τα έργα είναι για εκείνα τα παιδιά του κόσμου που ζουν χωρίς τέχνη και οικογένεια και χάνονται. Η Παπαπέτρου δημιουργεί πάντα με τη δική της γλώσσα. Μέσα στην κατασκευή της, μέσα στην παρατήρησή της και μέσα από την παρακολούθηση, κινείται προς μία καλοφτιαγμένη περιγραφή των διοφόρων σταδίων του σώματος με βάση τις ταξινομήσεις του ψυχολογικού τοπίου. Οι πίνακές της αποτελούν ταξινόμηση και ιεράρχηση, ένα ακριβές πορτρέτο «της» ασθένειας, της «Χαμένης Ψυχής», όπως λέει και ο τίτλος.

Οι εικόνες της παρουσιάζουν, με πολύ αντιπροσωπευτικό τρόπο, τη διπλή αναδιαμόρφωση, τόσο του εξωτερικού όσο και του εσωτερικού πεδίου. Εικόνα, αρχέτυπο και καλλιτέχνης είναι με κάποιο τρόπο το ένα και το αυτό αποτελεί τη βάση των έργων της Παπαπέτρου. Μιλούν μέσα από τη μάσκα της τέχνης για ένα πρόσωπο που είναι κατά το ήμισι στραμμένο προς τον κόσμο και με το άλλο μισό απορροφημένο σε φανταστικούς κόσμους. Η κόρη της ως Beatrice Hatch Οι πίνακες αποτελούν μία αυτοψία του ζωντανού και του νεκρού: «μία σειρά από εικόνες που μπορούν να αποκρυσταλλώσουν και να απομνημονεύσουν για τον καθένα όλο το χρόνο της έρευνας και, πέρα απ’ αυτό, όλο το χρόνο μιας ιστορίας.

Οι εικόνες αυτές υπηρετούν το φαντασιακό μίας μνήμης: ενός μασκαρεμένου αρχέτυπου σε ένα ανασχεδιασμένο περιβάλλον αιχμαλωτισμένο «ακριβές και ειλικρινές» από μία κάμερα. Μία πιστή μνήμη ενός πίνακα, στον οποίο ο Τύπος έχει συμπυκνωθεί σε μία μοναδική εικόνα: το πρόσωπο είναι διορθωμένο σύμφωνα με το σύστημα της εκπροσώπευσης και το καθολικό μετατρέπεται σε ενικό. Αυτός ο Τύπος βαφτίζεται στο ενσωματωμένο κείμενο: ο Ονειροπόλος, ο Μετανάστης, ο Έμπορος, ο Ποιητής, ο Παραμυθάς. Ως θεατές, διαισθητικά αναγνωρίζουμε τον τύπο του ανθρώπου που παρουσιάζεται στην ιστορία, μέσα από τις μισές τους μάσκες, το ντύσιμό τους και το περιεχόμενο, καθώς και μέσα από επιδέξια απόδοση της συλλογικής μνήμης και εμπειρίας.

Από τη σειρά έργων της Lost Phsyche..

Όλες οι φωτό εδώ - lifo.gr