Story: Ποπάϋ o ναυτικός με τα μπράτσα & τα ταττού, υπερδύναμη από το σπανάκι & μόνιμα ερωτευμένος με την Olive του! Σήμερα κλείνει τα... 85 του!

Ο αμόρφωτος αλλά καλόκαρδος και δίκαιος ναυτικός, που συμπλήρωσε φέτος τα… 85 του χρόνια, αγαπήθηκε πολύ από παιδιά και μεγάλους σε όλο τον κόσμο και συνεχίζει την πορεία του στο χαρτί μέχρι και σήμερα.

Δημιουργός του χαρακτήρα ήταν ο Ε.Κ. (Έλζι Κρίσλερ) Σίγκαρ, του οποίου το αρχικό σχέδιο για τον Ποπάυ ήταν να δημοσιεύσει κάποιες ιστορίες στη δημοφιλή σειρά κόμιξ «Το Θέατρο της Δακτυλήθρας», της νεοϋορκέζικης εφημερίδας «Evening Journal». Η σειρά μετρούσε ήδη δέκα χρόνια ζωής και περιστρεφόταν γύρω από τη ζωή και την οικογένεια της Όλιβ Όιλ, μετέπειτα κοπέλας του Ποπάυ.

Ο τελευταίος έκανε την εμφάνισή του στο κόμικ στις 17 Ιανουαρίου 1929 και με την εμφάνιση και τον αστείο τρόπο ομιλίας του «κέρδισε» αμέσως το κοινό και σταδιακά απέκτησε πρωταγωνιστικό ρόλο. Το 1931 η σειρά μετονομάστηκε σε «Θέατρο της δακτυλήθρας με τον Ποπάι» και αργότερα ο τίτλος πήρε το όνομά του. Η μοίρα του μονόφθαλμου ναυτικού δεν… έγραφε μόνο ένα φευγαλέο πέρασμα αλλά ήθελε να μείνει ως ένας από τους πιο αγαπητούς χαρακτήρες κόμικ στην ιστορία.

Μετά την… εισβολή και κυριαρχία του Ποπάυ στο «Θέατρο της Δακτυλήθρας», ο Σίγκαρ (1894-1938) άρχισε να προσθέτει στις ιστορίες κι άλλους χαρακτήρες, όπως τον κακό Μπρούτο, τον μικρούλη Ρεβυθούλη, τον λαίμαργο Πλούτο κ.α.

Ποπάυ (Popeye)

Ο 34χρονος μονόφθαλμος (εξ’ ού και το… Pop-Eye) ναυτικός με τα τεράστια μπράτσα, τα τατουάζ με τις άγκυρες και την μονίμως κρεμάμενη από το στόμα του πίπα, που όταν τρώει σπανάκι αποκτά υπερφυσική δύναμη. Γεννήθηκε κατά τη διάρκεια ενός ανεμοστρόβιλου στην Σάντα Μόνικα της Καλιφόρνια. Λαϊκός, όχι τόσο μορφωμένος όσο θα τον ήθελε η αγαπημένη του Όλιβ («I yam what I yam = είμαι αυτό που είμαι», λέει συχνά με τη γνωστή του… αργκό) και γκρινιάρης. Δουλεύει σκληρά, είναι ειλικρινής και πιστός, με ξεκάθαρες απόψεις για το καλό και το κακό. Αν του φερθείς καλά, θα γίνει φίλος σου. Στην αντίθετη περίπτωση, καλύτερα να μην βρεθείς μπροστά του, ειδικά όταν έχει φάει σπανάκι. Συχνά, όταν είναι δεμένος, ρουφάει το… ζαρζαβατικό από την πίπα του! Εκτός από το «I yam what I yam», αγαπημένες και διάσημες φράσεις του είναι οι: «Well, blow me down» και «It’s all I can stands, I can stands no more».

Όλιβ (Olive Oyl)

Η κοπέλα και συμβία του Ποπάυ. Η ψιλόλιγνη σαν… σκουπόξυλο φιγούρα της πρωταγωνιστεί στις ιστορίες του. Αποτελεί το μήλον της έριδος για τους Ποπάυ και Βρούτο, που… σφάζονται μονίμως για τα μάτια της. Παρότι ερωτευμένη με τον Ποπάυ, εντυπωσιάζεται εύκολα από οποιονδήποτε άντρα έχει μεγαλύτερη μόρφωση, χρήματα και… καπιταλιστικά αγαθά από τον ήρωα μας (όπως τα πολυτελή αυτοκίνητα του Βρούτο). Το όνομά της σημαίνει… ελαιόλαδο! Συνήθως κατσαδιάζει τον Ποπάυ για οτιδήποτε συμβαίνει. Είναι ο μοναδικός αυθεντικός χαρακτήρας του αρχικού «Thimble Theatre»..

Μπρούτο ή Βρούτος (Bluto)

Ο μεγαλύτερος εχθρός του Ποπάυ και βασικός ανταγωνιστής του για την αγάπη της Όλιβ.

Πάντοτε βγαίνει ηττημένος και… δαρμένος (συχνά καταλήγει στη φυλακή) από τις άπειρες κόντρες του με τον ναυτικό, παρότι πολύ πιο σωματώδης και θεωρητικά δυνατότερος.

Έχει άγρια φάτσα (με το χαρακτηριστικό του μουσάκι), βάρβαρη συμπεριφορά και κακό χαρακτήρα.

Προσπαθεί (αναποτελεσματικά ή πρόσκαιρα) να κερδίσει την Όλιβ από τον Ποπάυ, μόνος του ή με τη βοήθεια της κακιάς μάγισσας μητέρας του και των μηχανορραφιών της (δεν διστάζουν να την απαγάγουν).

Ο Ρεβυθούλης (Swee’Pea)

Ο… υιοθετημένος γιος του Ποπάυ. Βασιλικής καταγωγής, γεννήθηκε στην Ντεμόνια και μετά το θάνατο του πατέρα του έγινε ο διάδοχος του θρόνου.

Ένας κακός θείος του προσπαθούσε να τον βγάλει από τη μέση για να ανέλθει εκείνος στην εξουσία.

Η μητέρα του τον άφησε στην πόρτα του Ποπάυ, γνωρίζοντας την καλοσύνη και την αφοσίωσή του ναυτικού, εμπιστευόμενη σε εκείνον την ανατροφή του.

Μιλάει, γράφει, συμμετέχει σε καυγάδες, αλλά για αδιευκρίνιστους λόγους ακόμα…  μπουσουλάει! Η ηλικία του δεν προσδιορίζεται στο κόμικ.

Πολντό (Wimpy)

Από τις πλέον αστείες μορφές του κόμικ, ο χοντρούλης φίλος του Ποπάυ Πολντό έχει πάντα το μυαλό στο φαγητό, με ιδιαίτερη προτίμηση στα μπέργκερ (συνήθως κρατάει ένα ή περισσότερα στο χέρι και τα καταπίνει σαν κουφέτα). Είναι τεμπέλης, εγωιστής και φοβιτσιάρης. Μασουλάει κάτι σχεδόν πάντα και αδειάζει το ψυγείο της Όλιβ! Τις περισσότερες φορές δεν έχει λεφτά για να πληρώσει το φαγητό του και προσπαθεί να εξαπατήσει τους άλλους για να τον κεράσουν. Η φράση του «ευχαρίστως θα σε πλήρωνα την Τρίτη για ένα χάμπουργκερ σήμερα» έχει γίνει μέρος της αμερικάνικης διαλέκτου. Στα πρώτα comic strips του Thimble Theatre είχε πρωταγωνιστικό ρόλο, αλλά σταδιακά έγινε δευτερεύοντας χαρακτήρας.

Ο παππούς (Poopdeck Pappy)

Ο πατέρας του Ποπάυ. Το πρόσωπό του είναι ίδιο αλλά ο χαρακτήρας του είναι το ακριβώς αντίθετο από εκείνον του γιου του. Άξεστος, ασυνείδητος, αναξιόπιστος και πάντα μεθυσμένος. Πίνει, καπνίζει, ξενυχτάει και έχει αδυναμία στο γυναικείο φύλο. Εγκατέλειψε τον Ποπάυ όταν ήταν μικρός και έμεινε για καιρό εξαφανισμένος. Το αιώνιο παράπονό του είναι πως η σύνταξή του δεν καλύπτει τα έξοδα των τσιγάρων του και της έξαλλης ζωής που θέλει να κάνει! Σε κάποια επεισόδια εμφανίζεται και η γυναίκα του, που επίσης είναι ολόιδια ο Ποπάυ!

Δευτερεύοντες ήρωες

Εκτός από τους παραπάνω, την εμφάνισή τους στα κόμικ του Ποπάυ έκαναν και άλλοι ήρωες. Ο καλοκάγαθος Γίγαντας Γκρισίνο που ζούσε σε ένα νησί, μια φυλή σατανικών νάνων ονόματι «Μινγκς» που κατέστρωναν σχέδια εναντίον του Ποπάυ και ο τηλεπαθητικός σκύλος Τζιπ (Eugene the Jeep) που μπορεί να τηλε-μεταφέρεται από το ένα μέρος στο άλλο και… βλέπει το μέλλον!

TRIVIA

    Έστω και πολύ διαφορετικός από τους μοντέρνους υπερήρωες, ο Ποπάυ αποτέλεσε τον πρόδρομο για κάποιους από αυτούς. Το μοτίβο του κανονικού ανθρώπου που αποκτά υπερφυσικές δυνάμεις ενέπνευσε δημιουργούς κόμιξ των επόμενων γενιών, όπως τον «πατέρα» του Superman, Τζέρι Σίγκελ.
    Τα κόμιξ του Ποπάυ έχουν πάρει διαφορετικούς τίτλους στις ευρωπαϊκές χώρες: «Karl Alfred» στη Σουηδία, «Skipper Skraek» στη Δανία, «Bracchio Di Ferro» στην Ιταλία, που μεταφράζονται ως «σιδερένια μπράτσα»!
    Η σύνδεση της κατανάλωσης σπανακιού από τον Ποπάυ με την υπερφυσική του δύναμη είχε ευεργετικά αποτελέσματα στην κατανάλωση του συγκεκριμένου λαχανικού στις Η.Π.Α. τη δεκαετία του ’30, που αυξήθηκε κατά 33% μετά την εμφάνιση του κόμικ!
    Προς τιμήν του, το 1937 στήθηκε άγαλμα στην είσοδο της «Παγκόσμιας Πρωτεύουσας Σπανακιού», της πόλης Crystal City στο Τέξας.
    Από τον Σεπτέμβριο του 1935 ως τον Μάρτιο του 1936, το ραδιόφωνο του NBC παρουσίαζε ζωντανές εκπομπές με ιστορίες του Ποπάυ, τρεις φορές την εβδομάδα. Από τον Αύγουστου εκείνης της χρονιάς μέχρι τον Ιούλιο του 1938, η εκπομπή μετακόμισε και μεταδιδόταν από το δίκτυο του CBS.
    Η μορφή του Ποπάυ εμφανίστηκε το 1995 σε γραμματόσημο των Αμερικάνικων Ταχυδρομείων, για την 100η επέτειο των comic strips.
    Στον κινηματογράφο ο Ποπάυ πρωτοεμφανίστηκε το 1933, στην ταινία κινουμένων σχεδίων «Οι περιπέτειες του Ποπάυ του ναυτικού». Το 1938 ανακηρύχθηκε μάλιστα ως ο πιο δημοφιλής χαρακτήρας κινουμένων σχεδίων στις ΗΠΑ, ξεπερνώντας ακόμη και τον Μίκυ Μάους.
    Το 1980 γυρίστηκε σχετικό μιούζικαλ από τον σκηνοθέτη Ρόμπερτ Άλτμαν, με τον Ρόμπιν Γουίλιαμς στον πρωταγωνιστικό ρόλο.
    Περισσότερα από 600 τηλεοπτικά καρτούν Ποπάυ έχουν γίνει από τα στούντιο animation «Fleischer» από το 1933.
    Το γνώριμο τραγουδάκι «I’m Popeye the sailor man», έγινε διάσημο από την τηλεοπτική σειρά κινουμένων σχεδίων της King Features.
    Στην Ελλάδα ο Ποπάυ συστήθηκε μέσα από το περιοδικό «Βέλος» των εκδόσεων Τερζόπουλου στα τέλη της δεκαετίας του 1960. Το 1974, οι εκδόσεις Δραγούνης ξεκινούν να εκδίδουν το περιοδικό Ποπάυ σε μικρό σχήμα (με εναλλαγή δύο σελίδων ασπρόμαυρων και δύο έγχρωμων, έκδοση που σταμάτησε το 1994 συμπληρώνοντας 1.114 τεύχη) και το 1975 τον…  μεγάλο Ποπάυ. Στη συνέχεια εκδίδονταν τα Μικρά Κλασικά Ποπάυ (συρραφή 3 εβδομαδιαίων τευχών) και τα μηνιαία Μεγάλα Κλασικά Ποπάυ.
    Το Ποπάυ ήταν το κόμικ που κόντραρε όσο κανένα άλλο σε δημοτικότητα και πωλήσεις το Μίκυ Μάους.
    Η κρατική τηλεόραση έδειχνε κάθε σαββατοκύριακο στα 70’s και 80’s τα καρτούν του Ποπάυ, του Μπαντ Σάγκεντορφ (βοηθός του Σίγκαρ τα πρώτα χρόνια του Thimble Theatre και συνεχιστής των κόμιξ του Ποπάυ μετά το θάνατο του μέντορά του).