Όσο ζεις... μαθαίνεις! Όλα αυτά που σε διδάσκει μια «έξοδος» από μακροχρόνια σχέση στα... 20!

Το τέλος μιας μακροχρόνιας σχέσης είναι ακριβώς σαν τη μέρα που γεννιέσαι. Είναι οδυνηρό, έχει πάρα πολύ θόρυβο και φωνές και μόλις τελειώνει είσαι καλυμμένος από πάνω μέχρι κάτω στα σκατά, ουρλιάζοντας σε έναν κόσμο που δεν καταλαβαίνεις πια.

Υπάρχουν ένα σωρό πράγματα στο διαδίκτυο που υποστηρίζουν ότι θα σας βοηθήσουν να ξεπεράσετε τον/την πρώην σας - το 95% των οποίων είναι συγκαταβατικές μαλακίες, και το υπόλοιπο 5% φαίνεται να είναι κρυμμένες διαφημίσεις πορνό. Αντικειμενικά και τα δύο είναι χρήσιμα, αλλά δεν έχω βρει προς το παρόν τίποτα απολύτως που να μιλάει στο «είναι» μου για την πραγματική φρίκη που βιώνεις όταν ξαφνικά το ήμισυ της προσωπικότητάς σου διασπάται, και αισθάνεσαι σαν να είσαι τρελός και σαν να μην έχεις καμμία ιδέα για τον εαυτό σου.

 Δυστυχώς, εγώ "δεν το έχω" και αυτό το κείμενο δεν αποσκοπεί εκεί. Δεν νομίζω ότι κάποιος "το έχει" σε αυτόν τον τομέα πραγματικά, για να είμαι ειλικρινής. Και αυτό οφείλεται στο γεγονός ότι ουσιαστικά βάζεις τα μούτρα σου κάτω για λίγο καιρό και κλαίγεσαι, μέχρι που βαριέσαι ακόμα και να τον παίξεις και στα καπάκια βγαίνεις έξω προς αναζήτηση του/της νυν πρώην σου.

Τούτου λεχθέντος, το να βιώνεις τη γκιλοτίνα της μακροχρόνιας σχέσης σου, τη στιγμή που η ενηλικίωση σου βρίσκεται σε πλήρη άνθηση, στην ουσία σε κάνει να στέκεσαι πάνω στις στάχτες της νιότης σου και ενδεχομένως να μη σε διδάξει και τίποτα. Έτσι, σας παραθέτω μερικά αυθαίρετα μαθήματα που έχω πάρει από τότε που έγινα single στα 20s μου. Ελάτε να μοιραστούμε τον πόνο μας.

Πηγή: vice.gr