Τα Τέμπη με τη συγκέντρωση στις 28 Φεβρουαρίου & ο σαρωτικός Τραμπ μήπως οδηγούν σε πρόωρες εκλογές;

Η ανησυχία στην κορυφή της κυβέρνησης δεν κρύβεται και έχει πολλαπλές διαστάσεις. 

Στο εσωτερικό, η τροπή της υπόθεσης των Τεμπών και η αδυναμία απεγκλωβισμού από αυτήν προξενεί μεγάλο προβληματισμό, ειδικώς εν αναμονή της συγκέντρωσης της επόμενης Παρασκευής 28 Φεβρουαρίου, στην επέτειο των δύο ετών από την τραγωδία. 

Στο εξωτερικό μέτωπο, οι σαρωτικές αλλαγές που έχουν επέλθει άμα τη εμφανίσει του Ντόναλντ Τραμπ στον Λευκό Οίκο τείνουν να ανατρέψουν όλον τον προγραμματισμό και σχεδιασμό της κυβέρνησης στο πεδίο της εξωτερικής πολιτικής, αλλά όχι μόνον εκεί.

Κορυφαία κυβερνητικά στελέχη ομολογούν ότι «βρισκόμαστε στο χειρότερο σημείο της τελευταίας εξαετίας» και συμπληρώνουν ότι ακόμη χειρότερο είναι πως δεν φαίνεται κάτι αισιόδοξο στον ορίζοντα. 

Γράφει ο Άγγελος Κωβαίος στο Protagon.gr

Στον στενό κυβερνητικό κύκλο αντιμετωπίζουν με ιδιαίτερη αγωνία την προγραμματισμένη διαδήλωση της ερχόμενης εβδομάδας για τα Τέμπη. Αφενός επειδή φαίνεται πιθανό να διαμορφώσει μια εικόνα μαζικής αντικυβερνητικής αντίδρασης, αφετέρου επειδή εκφράζονται φόβοι για ενδεχόμενες προβοκάτσιες που θα μπορούσαν να δυναμιτίσουν ακόμη περισσότερο το κλίμα. 

Η αίσθηση που μεταδίδεται από μια μερίδα κυβερνητικών στελεχών είναι ότι οι πιέσεις για τη συγκεκριμένη υπόθεση θα διαρκέσουν και ότι υπό αυτή τη συνθήκη θα περιοριστεί δραματικά η διάθεση και, κυρίως, η δυνατότητα της κυβέρνησης να «τρέξει» μεταρρυθμίσεις, ειδικά αν αυτές προϋποθέτουν ή προκαλούν και συγκρούσεις με συνδικαλιστικά ή άλλα συμφέροντα. Συνεπώς, μάλλον μια χαμηλή και (στον βαθμό του δυνατού) ασφαλής πτήση θα πρέπει να αναμένεται, παρά κάποια θεαματική «φυγή προς τα εμπρός». 

Το χειρότερο είναι, όπως επίσης παραδέχονται κυβερνητικά στελέχη, ότι και το «εμπρός» είναι άγνωστο. Η συγκυρία, εσωτερικά και διεθνώς, τείνει να ακυρώσει τον όποιο σχεδιασμό και ταυτόχρονα καθιστά σχεδόν αδύνατο κάποιον νέο, ενώ τα μαύρα σύννεφα που μαζεύονται θα μπορούσαν να πυροδοτήσουν καταιγιστικές εξελίξεις και ανατροπές. 

Το νέο παγκόσμιο περιβάλλον, έπειτα από τη θεαματική επαναπροσέγγιση ΗΠΑ-Ρωσίας, έχει μεταβάλει, ή μάλλον ακυρώσει, σχεδόν όλες τις σταθερές των τελευταίων ετών. Κυβερνητικοί παράγοντες δεν κρύβουν την ανησυχία τους για όλα αυτά, που κάνουν το πολιτικό χαρτί της σταθερότητας να μοιάζει με μια εξαιρετικά υψηλή προσδοκία και, υπό αυτήν την έννοια, με δίκοπο μαχαίρι. 

Με άλλα λόγια, η διεθνής αναδιάταξη αντιμετωπίζεται, ακόμη και από νηφάλια κυβερνητικά στελέχη, ως μια παράμετρος πιθανής αποσταθεροποίησης. Οι αβεβαιότητες λόγω της σαρωτικής αντίληψης και πρακτικής του Ντόναλντ Τραμπ, σε συνδυασμό με τις αλυσιδωτές επιπτώσεις στην Ευρώπη, αναδύονται ως πιθανοί καταλύτες ανατροπών και ματαιώσεων. Οι συμμαχίες γύρω από το Ουκρανικό παύουν στην ουσία να υπάρχουν, η Ευρώπη δεν έχει σημείο αναφοράς και, το χειρότερο, απειλείται από μια γενικευμένη ύφεση πολλαπλών εκδηλώσεων. 

Επιπλέον, η νέα αμερικανική ηγεσία δεν έχει δείξει τις διαθέσεις της έναντι της ελληνικής κυβέρνησης, στοιχείο που θεωρείται καθοριστικό τόσο για τις διμερείς σχέσεις όσο και με αναφορά στις ελληνοτουρκικές. Ενδιαφέρον παρουσιάζει, δε, υπό αυτό το πρίσμα, η ανησυχία που ομολογείται από στελέχη της κυβέρνησης για ένα ενδεχόμενο ραγδαίας επιδείνωσης στο πεδίο των Ελληνοτουρκικών και του Κυπριακού. Αν κάτι τέτοιο επαληθευθεί, θα προστεθεί στις παραμέτρους που θα εντείνουν την αίσθηση ρευστότητας και οι συνέπειες εκτιμάται ότι θα είναι πολλαπλές και βαριές, σε πολιτικό και οικονομικό επίπεδο. 

Ταυτόχρονα, η κρίση στη Γερμανία είναι πιθανό να παρουσιάσει επιδείνωση, αναλόγως και του αποτελέσματος των εκλογών της προσεχούς Κυριακής. Μια απρόσμενη, αλλά όχι απίθανη, περαιτέρω ενίσχυση της Ακροδεξιάς ή μία μεγάλη καθυστέρηση στον σχηματισμό κυβέρνησης, πολύ δε περισσότερο ένας νέος θνησιγενής συνασπισμός, θεωρούνται παράμετροι καθοριστικές για την επόμενη ημέρα στην Ευρώπη, και συνεπώς για την Ελλάδα. 

Ενα από τα βασικά επίφοβα εν προκειμένω, λόγω της γερμανικής κρίσης αλλά και της γενικής συγκράτησης σε ολόκληρη την Ευρώπη, είναι η αρνητική επίδραση, άμεσα ή/και δευτερογενώς, στην ελληνική οικονομία. Προφανές πεδίο μεγάλης βαρύτητας είναι ο τουρισμός, όμως η γενικευμένη αβεβαιότητα αντιμετωπίζεται ήδη ως μια βόμβα που ενδέχεται να μην είναι και τόσο βραδυφλεγής. 

Ολες αυτές οι παράμετροι που αναδιαμορφώνουν τη συγκυρία αντιμετωπίζονται από την κυβέρνηση ως υπαρκτές απειλές για μια ριζική ανατροπή του γενικότερου πολιτικού σεναρίου. Και υπό αυτό το πρίσμα γίνεται ήδη αισθητό ότι σύντομα θα πάψουν να εκφράζονται οι βεβαιότητες του παρελθόντος, ακόμη και για τον χρόνο των εκλογών.