Αυτές είναι οι 10 καλύτερες ταινίες του 2014 όπως τις ψήφισαν οι αναγνώστες του Flix!

Παραδοσιακά, η δεκάδα των καλύτερων ταινιών των αναγνωστών του Flix κλείνει οριστικά την κινηματογραφική χρονιά που αφήνουμε πίσω μας, βρίσκοντας όλους με νέες ορέξεις για τις νέες ταινίες που θα σηματοδοτήσουν την επόμενη.
10. Ida του Πάβελ Παβλικόφσκι

H «ξενόγλωσση» ταινία της χρονιάς σας συγκίνησε όπως και τον υπόλοιπο πλανήτη που την ανέδειξε στο πραγματικό hit της χρονιάς. Ασπρόμαυρο, σε academy format, υποβλητικό, με δύο από τις καλύτερες γυναικείες ερμηνείες της χρονίας, ήδη βραβευμένο στο Φεστιβάλ του Λονδίνου, με την πιο υψηλή διάκριση των Ευρωπαϊκών Βραβείων, με το βραβείο LUX του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και τη σίγουρη υποψηφιότητα για το ξενόγλωσσο Οσκαρ, αν όχι και το ίδιο το χρυσό αγαλματάκι.
9. Dallas Buyers Club του Ζαν Μαρκ Βαλέ

Ακόμη και δεν ήταν η ταινία που χάρισε στον Μάθιου ΜακΚόναχεϊ και τον Τζάρεντ Λέτο τα Οσκαρ που υπό άλλες συνθήκες δεν θα έπαιρναν ποτέ στην καριέρα τους, το μικρό αυτό φιλμ με τη μεγάλη καρδιά βρήκε τη δική του θέση στο πώς κάνεις μια ακτιβιστική ταινία χωρίς να φωνάζεις, πώς κάνεις κοινωνική κριτική χωρίς να σηκώνεις το δάχτυλο, πως αφήνεις μια συγκλονιστική ανθρώπινη ιστορία να αφορά τους πάντες σε όλες τις εποχές - σήμερα και αύριο ίσως ακόμη περισσότερο.
8. Κάτω από το Δέρμα («Under the Skin» του Τζόναθαν Γκλέιζερ

H παραισθησιογόνα εμπειρία της χρονιάς, μια ταινία ακατανόητη με τη λογική, πέρα ως πέρα λογική όταν τη βλέπεις με τα μάτια ανοιχτά. Συζητήθηκε όσο λίγες, μπήκε ήδη στο πάνθεον των πρωτοπόρων αριστουργημάτων, δικαιώσε μια για πάντα την εμμονή με τη Σκάρλετ Τζοχάνσον και κάνει την αναμονή για την επόμενη ταινία του Τζόναθαν Γκλέιζερ σχεδόν όσο βασανιστικά ερεθιστική όσο και τα 108 λεπτά της
7. Δικός Της («Her») του Σπάικ Τζόουνζ

Στην πιο προσωπική ταινία της φιλμογραφίας του ο Σπάικ Τζόουνς μετατρέπει έναν μόνόλογο διαρκείας σε συναρπαστικό σινεμά, παρασύροντας μαζί τους φανατικούς του θαυμαστές που είδαν μέσα σε αυτήν την παράδοξη ερωτική ιστορία όλα όσα αποτελούν την οικουμενική μοναξιά όσων φοβούνται να αγαπηθούν και να αγαπήσουν. Χοακιν Φίνιξ σε one man show με το απαραίτητο και «κλασικό» σιγόντο της Σκάρλετ Τζοχάνσον στην ωραιότερη «φωνητική» ερμηνεία που έγινε ποτέ.
6. Μόνο οι Εραστές Μένουν Ζωντανοί («Only Lovers Left Alive») του Τζιμ Τζάρμους

O Τζιμ Τζάρμους φέρνει την κινηματογραφική μόδα με τα βαμπίρ στη σωστή της διάσταση: αυτής ενός vintage και ταυτόχρονα αιώνιου love story δύο καταραμένων εραστών καταδικασμένων να ερωτεύονται στο διηνεκές καθώς γύρω τους ο κόσμος καταρρέει. Είδωλα μιας ολόκληρης γενιάς ο Τομ Χίντλστον και η Τίλντα Σουίντον δεν υπήρξαν ποτέ πιο ερωτευμένοι και πιο ερωτεύσιμοι, καθώς ο Τζάρμους εφευρίσκει όλα όσα χάνονται στο φως του ήλιου τυλιγοντάς τα με το πιο σαγηνευτικό σκοτάδι που φώτισε φέτος τη μεγάλη οθόνη.
5. Nebraska του Αλεξάντερ Πέιν

O Αλεξάντερ Πέιν επιστρέφει περπατώντας στο άδοξο αμερικάνικο όνειρο μιας άλλης εποχής, με ένα ασπρόμαυρο, αστείο, μελαγχολικό, σοφό όσο και ο ήρωάς του οδοιπορικό σε όσα ενώνουν και χωρίζουν δυο γενιές στην αχανή ήπειρο του τώρα. Ο Μπρους Ντερν δεν υπήρξε ποτέ πιο συγκινητικός, παρασύροντας στην προσωπική του διαδρομή προς την απομυθοποίηση των πάντων, όσους θα αγαπούν για πάντα με πάθος το σινεμά του Αλεξάντερ Πέιν.
4. Interstellar του Κρίστοφερ Νόλαν

Ο Κρίστοφερ Νόλαν κάνει μια περιπέτεια για τα μάτια, το μυαλό και την καρδιά ένα φιλμ που είναι «μεγαλύτερο από την ζωή» μια από εκείνες τις ταινίες γεγονότα που - δεν συμβαίνει συχνά - είναι ικανές να σημαδέψουν μια γενιά θεατών. Συζητήθηκε για την επιστημονική του ακρίβεια και τη μελοδραματική του αμετροέπεια, αλλά σημάδεψε το 2014, όπως θα έκανε υπό όποιες συνθήκες κάθε ταινία του δημιουργού του.
3. Boyhood του Ρίτσαρντ Λινκλέιτερ

Η αγαπημένη ταινία των κριτικών παγκοσμίως, το καλύτερο φιλμ του Flix για το 2014, το πολύχρονο πρότζεκτ του Ρίτσαρντ Λινκλέιτερ, η πιο «αποκαλυπτική» ενηλικίωση που είδαμε ποτέ στο σινεμά μοιάζει να αφήνει το σημάδι της μια για πάντα στο σινεμά, έτσι όπως το ξέραμε και έτσι όπως μάθαμε ότι μπορεί να γίνεται χρησιμοποιώντας τα πιο απλά υλικά μιας έτσι κι αλλιώς κινηματογραφικής καθημερινότητας, όπως όλων μας.
2. The Grand Budapest Hotel του Γουές Αντερσον

H Ευρώπη που χάνεται, περιτυλιγμένη στο παστέλ, φτιαγμένο με τη χειροποίητη εμμονή ενός ξεχασμένου τεχνίτη σύμπαν της φιλμογραφίας του Γουές Αντερσον που όχι μόνο δεν χάνει «πόντο» αλλά γίνεται ταινία με την ταινία ακόμη καλύτερη, ακόμη ένα δώρο για τα μάτια, τα αυτιά, τις αισθήσεις, το σινεμά που οφείλει να κινείται μέχρι εκεί όπου δεν υπάρχει κανένα όριο και ακόμη παραπέρα.
1. Το Κορίτσι που Εξαφανίστηκε («Gone Girl») του Ντέιβιντ Φίντσερ

Η δαιμόνια σάτιρα του Ντέιβιντ Φίντσερ πάνω στο all-american family, ένας φόρος τιμής στον Χίτσκοκ και ταυτόχρονα ένα παζλ (who-done-it μυστηρίου, εγκεφαλικού τρόμου, ακόμα και κατάμαυρης κωμωδίας) που επιτρέπει στο θεατή να ψάξει μόνος του, αν το θελήσει, τι κρύβεται κάτω από το χαλάκι. Μία κινηματογραφική διατριβή για το πώς εξαφανίζεσαι σε μια σχέση, πώς χάνεις τον εαυτό σου σ' ένα γάμο, ένα εγκεφαλικό παζλ με τα τεμαχισμένα κομμάτια της σύνθετης ανθρώπινης φύσης στο τραπέζι του νεκροτόμου. Μαζί και μια μεγάλη γυναικεία ερμηνεία από την Ρόζαμουντ Πάικ. Ακόμη μια ταινία στη φιλμογραφία ενός δημιουργού που μπορεί ακόμη να στιγματίζει το σινεμά της εποχής μας με απαράμιλλο στιλ!

Πηγή: flix.gr