Τοpwoman η Μαριλένα Πετρίδου - η μοναδική ελληνίδα που με την μέθοδο Feldenkrais πετάει τον πόνο & βοηθάει στην αυτοσυγκέντρωση! (Φωτό)

«Όπως πολλά παιδάκια, έκανα από μικρή χορό, μπαλέτο αλλά και πιο μοντέρνο χορό. Όταν ήμουν στο λύκειο, μπήκα στην κρατική σχολή χορού, στο «φυτώριο». Το είχα πάρει πολύ ζεστά. Είχα πέσει με τα μούτρα γιατί ήξερα ότι αυτό θέλω να κάνω. Αν και έδινα πανελλήνιες, το μυαλό μου ήταν μόνο στο χορό. Οι γονείς μου δεν είχαν μεγάλο πρόβλημα εκτός από τα κλασικά του τύπου «πώς θα βιοποριστείς;». Τελείωσα το σχολείο, σπούδασα στην κρατική σχολή χορού και μετά πήγα στην Αγγλία. Όταν τελείωσα τις σπουδές μου, έκανα διάφορες δουλειές εκεί αλλά ήταν δύσκολα. Είχα σίγουρα περισσότερες ευκαιρίες από ότι θα είχα εδώ αλλά ήμουν πολύ μικρή για να το καταλάβω. Έτσι, κάτι οι οικονομικές δυσκολίες, κάτι ότι ένιωθα ότι θέλω να γυρίσω, γύρισα στην Ελλάδα.

Γύρισα και ασχολήθηκα καθαρά με το χορό. Ήμουν χορεύτρια και παράλληλα δίδασκα χορό. Μέχρι πριν τρία χρόνια πριν κάνω την μικρή ασχολιόμουν καθαρά με τον χορό. Ήμουν χορεύτρια, δίδασκα και χορό. Επειδή όμως η ζωή μου το έφερε κάπως έτσι, τρία χρόνια πριν, αποφάσισα να κάνω ένα παιδί. Δεν σταμάτησα τον χορό για να γίνω μητέρα αλλά ήμουν διατεθειμένη να αφήσω τον χορό για λίγο. Όπως καταλαβαίνεις, τον άφησα αρκετά. Ούτως η άλλως όμως δεν βιαζόμουν να ξαναγυρίσω. Έκανα δεκαπέντε χρόνια χορό. Κάπου εκεί λοιπόν, προέκυψε και η μέθοδος Feldenkrais. Τυχαία, όχι τυχαία, δεν ξέρω. Πιστεύω βέβαια πως δεν ήταν τυχαίο.

Η μέθοδος Feldenkrais δεν είναι ούτε χορός ούτε αθλητισμός. Έχει να κάνει με το πώς οργανώνεται η κίνηση από την πρώτη μέρα που κάποιος έρχεται σε επαφή με τα ερεθίσματα του εξωτερικού περιβάλλοντος. Δεν είναι θεραπεία, έχει εκπαιδευτική προσέγγιση. Έχει όμως θεραπευτικές ιδιότητες. Ουσιαστικά, καθένας μπαίνει στην διαδικασία να δει πώς αντιλαμβάνεται το σώμα του, τις κινήσεις του και καταφέρνει σιγά-σιγά να εναρμονίσει το σώμα και το μυαλό του. Εστιάζει στο σώμα αλλά επειδή ο τρόπος που δουλεύει είναι μέσω του νευρικού συστήματος, πιάνει και άλλες παραμέτρους.

Εφαρμόζεται είτε ομαδικά όπου όλοι έχουν την ίδια λεκτική οδηγία αλλά καθένας την εκτελεί μόνος του, είτε σε ατομικές συνεδρίες με όργανο ένα κρεβάτι στο οποίο ξαπλώνει ο μαθητής. Στις ομαδικές συνεδρίες που κρατούν μια ώρα και κάτι, δίνω μια πολύ συγκεκριμένη οδηγία, όπως για παράδειγμα, ξαπλωμένος στο πάτωμα με πατημένα πέλματα, με λυγισμένα γόνατα και χωρίς να κουνιέται η λεκάνη, να κάνει ο μαθητής μια αέναη κίνηση με τα χέρια και τους ώμους στο πλάι. Εγώ δεν κάνω κάποια κίνηση, άρα, δεν προτείνω κάτι ως σωστό. Καθένας κάνει αυτό που αντιλαμβάνεται από την οδηγία που του δίνω και παρατηρεί τι κάνει κάποιο άλλο σημείο του σώματος του ή πως κινείται το σώμα του γενικότερα. Αν κάποιος ξεφύγει από την οδηγία, δεν του λέω ότι είναι λάθος, απλά τον βοηθάω να δει τι λειτουργεί και τι δεν λειτουργεί έτσι ώστε να βρει πώς θα νιώσει καλά με το σώμα του. Δεν κρίνω τίποτα ως σωστό ή λάθος. Η μέθοδος βασίζεται πλήρως στον εγκέφαλο. Στις ατομικές συνεδρίες που διαρκούν σαράντα λεπτά, κάνουμε ήπιους χειρισμούς με τα χέρια. Η επαφή είναι μέσο για να νιώσει ο άλλος πώς είναι. Το να αγγίξεις στην πλάτη κάποιον που έχει κύφωση, τον βοηθάει να πάρει την πληροφορία πιο βιωματικά, καταλαβαίνει από το άγγιγμά σου στην πλάτη και έτσι καταλαβαίνει το ίδιο του το σώμα. Σιγά-σιγά προτείνεις νέες κατευθύνσεις κίνησης ή θέσεις για το σώμα έτσι ώστε να δώσεις καινούριες πιο βελτιωμένες συνήθειες που να υποστηρίζουν την καλύτερη λειτουργία του μυο-σκελετικού συστήματος. Οι παλιές μαζί με τις νέες συνήθειες αφομοιώνονται σε μια τρίτη εντελώς καινούρια, στην οποία εισάγεται σιγά σιγά ο μαθητής και όχι απότομα, με διάθεση «να τον διορθώσεις».

Όλη η συνέχεια εδώ - grekamag.gr