Larger than life: Έτσι χαρακτήρισε τη μαμά της στο τελευταίο ασπασμό της Άννας Νικολοπούλου, η κόρη της Ιόλη

Το αντίο από την Ιόλη Βάρτσου, μεσαία κόρη της Άννας Νικολοπούλου

Love you Mummy

Larger than life. Μία φράση που άρεσε στη μαμά μου—και τελικά, χαρακτήριζε και την ίδια. Πληθωρική, δυναμική, χαρισματική. Δεν ήταν απλώς μια γυναίκα που ζούσε τη ζωή της. Τη γέμιζε, την κατακτούσε, της έδινε ένα νόημα μεγαλύτερο από το εγώ της.

Υπάρχουν άνθρωποι που δεν ακολουθούν τη ζωή, αλλά την οδηγούν. Που δεν περιορίζονται σε όσα τους δίνονται, αλλά διεκδικούν όσα τους αξίζουν. Υπάρχουν άνθρωποι σαν την μαμά μου. Άνθρωποι larger than life. 

Πώς μια τέτοια φράση γίνεται στάση ζωής; Να σου ορίζουν ένα τέλος - 4 μήνες - και εσύ να ζήσεις 4 χρόνια και 7 ολόκληρους μήνες.

Πολύ σοφά μας είχε πει κάποτε πως «η ζωή είναι σαν ένα παιχνίδι με τραπουλόχαρτα». Δεν έχει σημασία τι φύλλο θα τραβήξεις, αλλά πώς θα το παίξεις. Και όλοι εμείς που την αγαπήσαμε και την αγαπάμε ξέρουμε πως έπαιξε την πιο καλή παρτίδα της ζωής της. Υπομένοντας τις όποιες εκπτώσεις της επιβλήθηκαν, εκείνη απέδειξε με τον πιο εμφατικό τρόπο τι σημαίνει να έχεις και να βρίσκεις λόγο για να ζεις. Και όταν βρίσκεις τον λόγο, αντέχεις όποιον τρόπο σου επιβάλλει η μοίρα.

Πάλεψε, όχι γιατί φοβόταν το τέλος, αλλά γιατί είχε αποφασίσει να ζήσει. Για μας. Να μας σφίξει λίγο παραπάνω στην αγκαλιά της, να πούμε μερικά ακόμα «σ’ αγαπώ».

Και έζησε αξιοπρεπώς χωρίς να λυγίσει ποτέ. Παρά μόνο μια φορά όταν ένας φίλος μου της χάρισε ένα βραχιολάκι για να το έχει φυλαχτό στο μεγάλο χειρουργείο στο Αννόβερο. Ένα βραχιολάκι με τα αρχικά Ι.Ε.Μ., τα αρχικά των τριών μας. Εκεί ήταν που αφέθηκε και δάκρυσε, όχι από φόβο, από συγκίνηση και μια μεγάλη συνειδητοποίηση ότι πάνω από όλα: ήταν μαμά.

This is what I am: Ioli, Ermis, Marina.

Τα παιδιά της.

Μας έδωσε τα καλύτερα εφόδια, χωρίς να μας υποδεικνύει τι είναι σωστό και τι λάθος. Χωρίς πρέπει. Μόνο μια αδιαπραγμάτευτη πυξίδα: να είμαστε καλοί άνθρωποι. Και πέρα από αυτό, να βρούμε τι μας εκφράζει, τι μας κάνει να σηκωνόμαστε από το κρεβάτι και να είμαστε χαρούμενοι. Είναι η καλύτερη μαμά του κόσμου. Κι αυτό δεν είναι υπερβολή. Είναι μια αλήθεια που μετριέται σε αγκαλιές, σε λέξεις, σε βλέμματα, σε προσαπογειώσεις μέχρι τα πέρατα της γης για να μας προσφέρει το καλύτερο που μπορούσε. Κι αυτή η αγάπη είναι που μένει. Και γίνεται η μεγαλύτερή της παρακαταθήκη.

«Σας αγαπώ από εδώ μέχρι τον ουρανό, και πάλι πίσω» μας έλεγε με κάθε ευκαιρία. Και τώρα αυτή η αγάπη φαντάζει πια πραγματική. Και μας την επιστρέφει.

Έφτασε να ζήσει μέχρι τα 65 της χρόνια. Μια πολυδιάστατη προσωπικότητα που έκρυβε πάντα μέσα της ένα μικρό παιδί. Εμάς ήταν η μαμά μας, η mummy μας. Για την αδερφή της η Αννούλα, για τους φίλους της το Αννάκι, η Άννα-μπανάνα.

Θα ήθελα να κλείσω με τους στίχους από το «Χάρτινο το φεγγαράκι».

Δίχως τη δική σου αγάπη

Γρήγορα περνά ο καιρός

Δίχως τη δική σου αγάπη

Είναι ο κόσμος πιο μικρός

Μα η δική της αγάπη δεν είχε όρια. Δεν μετριόταν σε χρόνια. Δεν περιορίστηκε από αποστάσεις. Δεν έσβησε. Έγινε φως. Έγινε δύναμη. Έγινε κομμάτι μας.

Και αυτό δεν αλλάζει.

Γιατί ήταν—και θα είναι πάντα—Larger than life.

Διαβάστε ακόμη: Η Ειρήνη Νικολοπούλου αποχαιρετά την αδελφή της, Άννα: «Οι άγγελοι σήμερα το πρωί σε σήκωσαν ψηλά για να ταξιδέψεις» – Έδωσε γενναία μάχη με τον καρκίνο

Διαβάστε ακόμη: Αντίο αδελφούλα μου, Άννα μου λατρεμένη, μικρέ μου Αϊνστάιν – Σήμερα η γη της Ερμιόνης θα δεχθεί έναν άγγελο

Διαβάστε ακόμη: Το μεγάλο ευχαριστώ της οικογένειας μου για τους νευροχειρουργούς της αδελφής μου στο Αννόβερο Bertalanffy -Ο σπουδαίος γιατρός & άνθρωπος Κώστας Σπέγγος κοντά της στο ΥΓΕΙΑ ως το τέλος