Πέμπτη σήμερα και πάμε να δούμε τις νέες ταινίες που θα προβληθούν στις αίθουσες του σινεμά - Ξεχωρίζει το ελληνικό «Τετάρτη 04.45»!

Βαθμολογία: 5: εξαιρετική, 4: πολύ καλή, 3: καλή, 2: ενδιαφέρουσα, 1: μέτρια, 0: απαράδεκτη, _: χωρίς άποψη
--------------------------
Με την «Τετάρτη 04.45» (Ελλάδα, 2015) ο σκηνοθέτης Αλέξης Αλεξίου κάνει ένα τεράστιο βήμα - ίσως άλμα είναι η προτιμότερη λέξη - στον σύγχρονο ελληνικό κινηματογράφο και οριοθετεί, θέλω να πιστεύω, μια νέα «μετα-λανθιμική» εποχή του. Εχει στρωτή ιστορία, έχει καταπληκτική αφήγηση, έχει αισθητική επιπέδου, έχει πολιτική άποψη, θα την καταλάβουν όλοι και σου αρέσει όχι μόνο να τη βλέπεις αλλά και να την ακούς.
Τι άλλο θα μπορούσαμε να θέλουμε από το σινεμά;
Η «Τετάρτη 04.45» εστιάζει σε 32 ώρες από τη ζωή του Στέλιου (Στέλιος Μάινας), ενός καταχρεωμένου ιδιοκτήτη τζαζ κλαμπ στην Αθήνα του 2010, ο οποίος πρέπει να ξεχρεώσει άμεσα τον ρουμάνο γκάνγκστερ από τον οποίο έχει δανειστεί. Πατέρας δύο παιδιών και αμελής πλέον σύζυγος (της Μαρίας Ναυπλιώτου) ο Στέλιος είναι ένας loser που τα έχει χάσει όλα εκτός από την αξιοπρέπειά του.
Ο Αλεξίου φτιάχνει έναν νυχτερινό, βροχερό κόσμο «ανίκανων και πεινασμένων», έναν σύμπαν αποτελούμενο από πειστικούς χαρακτήρες υποκόσμου (Δημήτρης Τζουμάκης, Γιώργος Συμεωνίδης, Αδάμ Μπουσδούκος), διανθισμένο με παλιά ελληνικά τραγούδια που λες και μας θυμίζουν μια Ελλάδα ενός πολύ καθαρότερου παρελθόντος. Το πολύ ελκυστικό στην όψη, στυλάτο αυτό φιλμ νουάρ καταφέρνει συγχρόνως να λειτουργήσει ως υπόγειο αλλά καίριο πολιτικό σχόλιο για την Ελλάδα της οικονομικής κρίσης (έτος εξέλιξης της ιστορίας είναι το 2010). Ακούμε διαρκώς τηλεοράσεις και ραδιόφωνα να μουρμουρίζουν: νέα πακέτα μέτρων, οδοφράγματα στο κέντρο της Αθήνας, Γιώργος Παπανδρέου. Τίποτε όμως δεν γίνεται με το δάχτυλο σηκωμένο ψηλά, ενώ ακόμα και οι αναφορές του Αλεξίου στον Κουέντιν Ταραντίνο ή τον Τζον Γου έχουν γίνει με σεβασμό και χωρίς ίχνος επίδειξης.   
Μπράβο σε όλους όσοι δούλεψαν εδώ και κυρίως στον Μάινα σε έναν σπαρακτικό κινηματογραφικό ρόλο ζωής.
Βαθμολογία: 4
ΑΘΗΝΑ: ODEON KOSMOPOLIS ΜΑΡΟΥΣΙ - ODEON STARCITY - VILLAGE ΡΕΝΤΗ -  VILLAGE MALL - ΑΕΛΛΩ - ΔΑΝΑΟΣ - ΖΕΑ ΠΑΣΑΛΙΜΑΝΙ - ΜΙΚΡΟΚΟΣΜΟΣ - ΝΑΝΑ -   ΣΙΝΕ ΑΝΟΙΞΙΣ - ΣΠΟΡΤΙΓΚ - ΤΑΙΝΙΟΘΗΚΗ ΕΛΛΑΔΑΣ
ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ: VILLAGE COSMOS - ODEON ΠΛΑΤΕΙΑ - STER ΜΑΚΕΔΟΝΙΑ

------------------------------------
     Ο Στιβ Τζομπς συναντά τον Ερρίκο Ιψεν
Ενα αρκετά πρωτότυπο αλλά όχι πάντα διασκεδαστικό «τρίγωνο» (και όχι μόνο ερωτικό) πρωταγωνιστεί στην ταινία επιστημονικής φαντασίας «Από μηχανής» («Ex machina», ΗΠΑ, 2015) του Αλεξ Γκάρλαντ. Τα μέλη του τριγώνου είναι ένας δισεκατομμυριούχος προγραμματιστής (Οσκαρ Αϊζακ), ο Μότσαρτ των προγραμματιστών, όπως ακούγεται στην ταινία, ένας ικανός αλλά αβέβαιος υπάλληλός του (Ντόνολ Γκλίσον) και η εφεύρεση του πρώτου, ένα θηλυκό ρομπότ (Αλίσα Βικάντερ) με τεχνητή νοημοσύνη. Μέσα στο κλινικά μινιμαλιστικό σκηνικό του εσωτερικού του σπιτιού του δισεκατομμυριούχου (όπου κατά το 99% της είναι γυρισμένη η ταινία) θα αναπτυχθεί ένα αμήχανο και δυσάρεστο παιχνίδι εξουσίας που από τη μια θέλει να κάνει μια βουτιά μέσα στα άδυτα του ανθρώπινου εγκεφάλου και θυμίζει αλληγορία για την ανθρώπινη φύση και από την άλλη ορίζεται από τους κανόνες ενός καλοστημένου ψυχολογικού θρίλερ «δωματίου». Οι ρυθμοί είναι σχετικά καλοί, δεν λείπουν οι εκπλήξεις, αλλά ως σύνολο είναι μια ταινία παγωμένη σαν μέταλλο που δύσκολα μπορείς να αγαπήσεις.
Βαθμολογία: 2 1/2
ΑΘΗΝΑ: ODEON KOSMOPOLIS ΜΑΡΟΥΣΙ - ODEON STARCITY - STER ΙΛΙΟΝ VILLAGE MALL - VILLAGE ΠΑΓΚΡΑΤΙ - VILLAGE ΡΕΝΤΗ - VILLAGE ΦΑΛΗΡΟ - ΑΕΛΛΩ CINEMAX - ΑΘΗΝΑΙΟΝ CINEPOLIS ΓΛΥΦΑΔΑ - ΝΑΝΑ
ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ:ODEON ΠΛΑΤΕΙΑ - STER ΜΑΚΕΔΟΝΙΑ - VILLAGE COSMOS

-----------------------------------
    Τζουλιάν Μουρ και εκπαιδευτική τηλεόραση
Ο,τι αξίζει στην ταινία «Still Alice: Κάθε στιγμή μετράει» (ΗΠΑ, 2014) των Ρίτσαρντ Γκάτζερ και Γουός Γουέστμορλαντ είναι το πασιφανές και κάπως προβλέψιμο: η καλά μελετημένη, αν και λίγο μηχανική,  ερμηνεία της Τζουλιάν Μουρ που υποδύεται την καθηγήτρια Γλωσσολογίας που προσπαθεί να αντιμετωπίσει το γεγονός ότι το Αλτσχάιμερ «τρώει» τη μνήμη της ενώ είναι ακόμη νέα. Διόλου τυχαία ο ρόλος πριν από λίγο καιρό χάρισε στην ηθοποιό το Οσκαρ. Από εκεί και πέρα, όμως, το «Still Alice: Κάθε στιγμή μετράει» με τις απανωτές πληροφορίες που σου δίνει για τη νόσο, για τις επιπλοκές της σε ό,τι αφορά την κληρονομικότητα, για τη βοήθεια που χρειάζονται (ή δεν χρειάζονται) όσοι νοσούν κ.ο.κ. σε φέρνει μπροστά σε κάτι που περισσότερο θυμίζει εκπαιδευτική τηλεόραση και λιγότερο ταινία.
Βαθμολογία: 2 1/2
ΑΘΗΝΑ: ΑΕΛΛΩ - ΑΘΗΝΑΙΟΝ CINEPOLIS ΓΛΥΦΑΔΑ - ΑΙΓΛΗ - ΑΤΛΑΝΤΙΣ -ΑΤΤΑΛΟΣ - ΔΙΑΝΑ - ΕΛΛΗ - ΚΗΦΙΣΙΑ - ΜΙΚΡΟΚΟΣΜΟΣ - ΠΤΙ ΠΑΛΑΙ - ΣΙΝΕ ΑΝΟΙΞΙΣ -ΣΙΝΕΑΚ - ΤΡΙΑ ΑΣΤΕΡΙΑ - ΦΟΙΒΟΣ
ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ: ΜΑΚΕΔΟΝΙΚΟΝ - ΚΟΛΟΣΣΑΙΟΝ

-----------------------------------
Ας το έκαναν ντοκιμαντέρ!
Αξιοσέβαστη η προσπάθεια του Διονύση Γρηγοράτου στα «Παιδιά του εμφυλίου» («Fils de Grece, Ελλάδα, 2015) να μιλήσει για τον εμφύλιο πόλεμο, ένα κεφάλαιο της Ιστορίας «απωθημένο στις συνειδήσεις των Ελλήνων», όπως διαβάζουμε στην ανακοίνωση της ταινίας και όπως βεβαίως είναι.
Μόνο που ο συνδυασμός σύγχρονης μυθοπλασίας και πραγματικών ντοκουμέντων από τα χρόνια του εμφυλίου πολέμου εδώ καταλήγει σε κομφούζιο, με αποτέλεσμα ο μπούσουλας να χάνεται και στο τέλος, μετά τα 160' της ταινίας (!), κανείς να μην έχει καταλάβει τίποτε. Και είναι πολύ κρίμα, γιατί η ταινία «Fils de Grece» μιλάει για τη μαζική μετακίνηση 60.000 και πλέον παιδιών μακριά από τις εστίες τους στη διάρκεια του Εμφυλίου: περίπου 30.000 από τον Δημοκρατικό Στρατό εκτός της πατρίδας, σε ιδρύματα πολιτικών προσφύγων σε χώρες της χωρισμένης Ευρώπης του Ψυχρού Πολέμου και άλλα τόσα από τον κυβερνητικό στρατό σε «παιδοπόλεις» που ίδρυσε η βασίλισσα Φρειδερίκη.
Το αρχειακό υλικό του Γρηγοράτου «βγάζει μάτι», με αποκορύφωμα το οπτικοακουστικό ντοκουμέντο του Πολ Ελυάρ στον Γράμμο και στο Βίτσι το 1949. Σε αυτό το υλικό και μόνο έπρεπε να μείνει ο σκηνοθέτης: στο φιλέτο. Ολα τα υπόλοιπα είναι λίπος.
Βαθμολογία: 1 1/2
ΑΘΗΝΑ: ΤΡΙΑΝΟΝ - VILLAGE ΡΕΝΤΗ - VILLAGE ΠΑΓΚΡΑΤΙ - ΤΑΙΝΙΟΘΗΚΗ ΕΛΛΑΔΑΣ - ΛΑΜΠΡΟΣ ΚΩΝΣΤΑΝΤΑΡΑΣ

---------------------------------
Επίσης στις αίθουσες
> Με μια μαγική Κέιτ Μπλάνσετ στον ρόλο της κακιάς μητριάς (της δίνει αέρα βαμπ της δεκαετίας του 1940) και με σκηνικά που δεν μπορείς παρά να θαυμάσεις, η τελευταία κινηματογραφική «Σταχτοπούτα» («Cinderella», ΗΠΑ, 2015) που γύρισε για λογαριασμό της Ντίσνεϊ ο Κένεθ Μπράνα είναι το τέλειο κινηματογραφικό παραμύθι για παιδιά και όχι μόνο. Ακολουθεί πιστά τα χνάρια του παραμυθιού με κάποιες «νότες» ρεαλισμού και πολύ απλά σου φτιάχνει τη διάθεση. Η ανερχόμενη νεαρή Λίλι Τζέιμς στον ρόλο του τίτλου και πρίγκηπας ο όμορφος Ρίτσαρντ Μάντεν.
Βαθμολογία: 3
ΑΘΗΝΑ:ΟΛΑ ΤΑ VILLAGE - ODEON KOSMOPOLIS ΜΑΡΟΥΣΙ - ODEON STARCITY - STER ΙΛΙΟΝ -  ΑΘΗΝΑΙΟΝ CINEPOLIS ΓΛΥΦΑΔΑ - ΑΙΓΛΗ - ΒΑΡΚΙΖΑ - ΔΑΝΑΟΣ -ΖΕΑ ΠΑΣΑΛΙΜΑΝΙ - ΚΗΦΙΣΙΑ - ΛΑΜΠΡΟΣ ΚΩΝΣΤΑΝΤΑΡΑΣ - ΝΑΝΑ - ΟΣΚΑΡ - ΣΙΝΕ ΑΝΟΙΞΙΣ - ΣΙΝΕ ΧΟΛΑΡΓΟΣ - ΣΠΟΡΤΙΓΚ - ΤΡΙΑ ΑΣΤΕΡΙΑ - ΦΟΙΒΟΣ - CINERAMA - ΣΙΝΕ ΑΝΟΙΞΙΣ
ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ: ODEON ΠΛΑΤΕΙΑ - STER  MAKEDONIA - VILLAGE COSMOS - ΚΟΛΟΣΣΑΙΟΝ
--------------------------------------
> Ο Τζέισον Στέιθαμ έχει ρίξει μπόλικο ξύλο στην κινηματογραφική ζωή του αλλά ως ηθοποιός δεν συνηθίζει να εκπέμπει συναισθήματα. Με κάποιες εξαιρέσεις βέβαια (όπως το «Bank job»), ο βρετανός μασίστας που έχει κατακτήσει ως action hero το Χόλιγουντ είναι περισσότερο μια μηχανή παρά ένας ερμηνευτής. Ωστόσο, στην ταινία «Tζόκερ» («Wild card», ΗΠΑ, 2014) του Σάιμον Γουέστ, όπου ο Στέιθαμ υποδύεται κάτι σαν ιδιωτικό ντετέκτιβ με πρόβλημα στον τζόγο, ξαναρίχνει μεν ξύλο αλλά αυτή τη φορά νιώθεις ότι έχει και μια δόση ανθρωπιάς. Ισως γι' αυτό βρήκα την ταινία μια σκάλα πιο συμπαθητική από τα σκουπίδια στα οποία συνήθως τον βλέπω.
Βαθμολογία:2
ΑΘΗΝΑ: VILLAGE MALL - VILLAGE RENTη - ODEON KOSMOPOLIS ΜΑΡΟΥΣΙ  - ODEON STARCITY - STER IΛION - ΑΘΗΝΑΙΟΝ CINEPOLIS ΓΛΥΦΑΔΑ - NANA - ΑΕΛΛΩ
ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ: VILLAGE COSMOS - ODEON ΠΛΑΤΕΙΑ - STER MAKEDONIA

Πηγή: Το Βήμα - Γιάννης Ζουμπουλάκης